Woestijnleven

Ds. A. Kot / Geen reacties

27-02-2006, 00:00

Vraag

Wat is precies een woestijnleven? Voor mijn gevoel ervaren alleen bekeerde mensen dat, of zie ik dat verkeerd?

ADVERTORIAL

Geeft u Egyptische christenen een Pasen om nooit te vergeten?

In Egypte is het steeds lastiger om rond te komen. Voedselprijzen rijzen de pan uit. U kunt het verschil maken door een voedselpakket voor een gezin van Egyptische christenen te kopen, die wij uitdelen ter plaatse. Heel praktisch willen we hiermee handen en voeten geven aan de opdracht van God om de armen te voeden. 

Doet u mee?

Geeft u Egyptische christenen een Pasen om nooit te vergeten?

Antwoord

Beste vragenstel(l/st)er,
 
Wat wordt verstaan onder de term: woestijnleven? Om dit te kunnen begrijpen moeten we naar het woord kijken. Woestijnleven wordt ervaren als je in de woestijn bent. En stel je dan voor het gemak maar die onmetelijke vlakte vol zand en zon voor. De droogte is er tastbaar. In de woestijn heb je als mens behoefte aan bedekking, schaduw, koelte, water om de dorst te lessen. Een woestijnreiziger is zonder water ten dode opgeschreven. In de woestijn zijn allerlei ontberingen en gevaren die dreigen. Hoe je wendt of keert: het is in ieder geval geen leven in een oase met vele palmbomen en waterfonteinen.
 
Het wordt geestelijk bedoeld. Maar wat wordt er dan mee bedoeld? Wel, men wil met dit woord uitdrukken dat een kind van God op weg naar Huis ook door een woestijn gaat. De geestelijke woestijn van dit leven. Vroeger was dit voor ons natuurlijk vlees een lustoord. Maar nu is het een woestijn geworden. Wij kunnen in deze wereld ons leven niet meer vinden. Integendeel. Wij ondergaan er allerlei geestelijke ontberingen, moeten telkens gevoed worden, hebben telkens verkwikking nodig, want het aardse leven mat af. Waarom eigenlijk? Wel, de Bijbel spreekt over onze oude natuur. Ons vlees. Ons goddeloze hart. Een kind van God is wel een nieuwe mens geworden maar die oude mens is er ook nog. En die vindt zoveel aansluiting bij deze wereld en haar begeerlijkheid. Die wil maar niet bekeerd worden. Die moet gedood worden maar hij wil niet sterven.
 
Soms mag een kind van God (en de Heere geve ons maar dat het vele ogenblikken mogen zijn) wel eens in een geestelijke oase verkeren. Psalm 84 zingt ervan: steekt hen de hete middagzon, in ’t moerbeidal, Gij zijt hun Bron, en stort op hen een milde regen, een regen die hen overdekt, verkwikt en hun tot zegen strekt. Dan is de Heere zo dichtbij. Dan mag Zijn genade ervaren worden. Dan is de liefde de banier van Christus over ons. Dan verblijden wij ons in God en roemen ’t onfeilbaar Woord. Dan worden we overal bovenuit getild en kunnen weer een ogenblik ver kijken. En we geloven dat we zeker zullen aankomen in dat land waar niemand meer zal zeggen: ik ben ziek. Soms denk je een ogenblik dat je het nu verder wel op eigen kracht zult redden. Maar dan gaat de reis weer verder. De woestijn weer in. En je gevoelt de macht van satan, de verlokkingen van deze wereld, de kracht der zonde en je verdorven eigen hart. De woestijn. En je gevoelt opnieuw dat je uit jezelf het nimmer zult redden. Je raakt opnieuw geheel aangewezen op de genade van God in Christus alleen. Geheel aangewezen op dat volkomen offer van Christus.
 
Och, dat de blijdschap en het geloof en de hoop en de liefde zo vaak tanende is, als ons leven een woestijnleven is, dat klaagt ons ook wel aan want het is vaak vanwege eigen zonden en eigen schuld en eigen afdwalingen. Want de Heere wil ons ook in de woestijn van dit leven tot een Fontein van levend water zijn en het Brood des levens. Daarom als we dicht bij Hem blijven zal het ons ook in de woestijn aan niets ontbreken. Maar de Heere gebruikt deze woestijn om ons voortdurend te leren wie wij zijn in onszelf: zelfbedoelers, albedervers. Dat hebben we kennelijk nodig. Opdat we ook steeds meer zullen leren wie Hij is: een genadig en barmhartig God in Jezus Christus. Dan heb je voortdurend deze Christus nodig. Zonder Hem kun je niet leven.
 
Kennen alleen bekeerde mensen dit woestijnleven? Ik denkt dat je bedoelt: kennen alleen kinderen van God dit woestijn leven? Jazeker. Dat mag nu duidelijk zijn. Maar waarom zeg ik liever “kind van God” dan “bekeerde mensen”? Wel, omdat je juist in deze woestijn leert dat God er geen bekeerde mensen op na houdt. Dan is de Heere ons bezig te bekeren. En wat heeft Hij er een werk aan. Maar als wij voorgoed onze ogen sluiten zal het pas af zijn. De bekering is een dagelijks voortgaand proces in het leven der genade.
 
Ik gun je van harte dit woestijnleven. Het is niet makkelijk. Want je hebt er jezelf en de wereld in tegen. Maar je hebt er God in mee. En Christus zorgt in de woestijn voor je. Want God is ons ten schild in ’t strijdperk van dit leven, en onze Koning is van Israëls God gegeven (Ps. 89:8 berijmd).
 
Je ds. A. Kot

Ds. A. Kot

Ds. A. Kot

  • Geboortedatum:
    25-12-1966
  • Kerkelijke gezindte:
    Divers
  • Woon/standplaats:
    Huizen
  • Status:
    Actief
  • Bijzonderheden:

    Predikant Vrije Hervormde Gemeente van Huizen

    Bekijk ook:

Tags in dit artikel:

tale Kanaäns
Geen reacties

Terug in de tijd

In onze HHG word iedere zondag gebeden voor onze overheid. Ook in andere kerken hoor ik dat vaak. Wat mij opvalt is dat er altijd voor de lokale, provinciale en landelijke volksvertegenwoordigers word...
1 reactie
27-02-2014
Ik ben een jonge vrouw van 17 jaar. Laatst bespraken we Gods liefde voor jou in onze vriendengroep en toen kwamen we bij het punt dat wij ook liefde aan God moeten geven. En dat zette me aan het denke...
2 reacties
27-02-2013
Mijn ooms en neven zijn erg druk met motorsport. Ze hebben allemaal een crossmotor en zijn supporter bij elke wedstrijd. Ik vind het supergaaf om te kijken naar bijvoorbeeld de Dakarrace van crossmoto...
1 reactie
27-02-2019
website-ontwikkeling door webdevelopment by Accendis
design website door design website by Mooimerk
hosting website door hosting website by STH Automatisering