Bang voor scheuring CGK

Wanneer mag je als kerkverband scheuren, daar juist(e) eenheid de Bijbelse weg is? Is gewetensnood een wettige reden (zelfs in de Bijbel werd er gescheurd) of moeten we juist bijeen blijven om elkaar te kunnen dienen, corrigeren? Want eenmaal los kan het als het ware ook echt los gaan! Botsen vrede en verdeeldheid binnen één kerk of kan dat ook prima samen gaan?

Na mijn persoonlijke ervaring met de Hervormde kerk ben ik nu bang voor de CGK, die mij lief geworden is en ik vraag me af of afdwingen en afkappen de weg is die de Heere wil, al snap ik principes en besluiten. Maar toch…

Beste lezer,

De vragen die je stelt zijn volop aan de orde binnen de CGK. Wat is de verhouding tussen waarheid en eenheid? Moet je het standpunt van de Gereformeerde Bond in de PKN huldigen: zolang ons de Bijbelse prediking niet onmogelijk wordt gemaakt, blijven we? Of moet je zeggen: als er in de kerken onbijbelse praktijken heersen en men zich daarvan niet bekeert, is er een grens bereikt en moet je de kerk verlaten?

Duidelijk is dat in de Bijbel waarheid en eenheid bij elkaar worden gehouden. De Heere Jezus bidt in Johannes 17:21 om de eenheid van de Zijnen. Tegelijk vraagt Hij: “Heilig hen door Uw waarheid; Uw Woord is de waarheid.” Ook in Efeze 4 (de brief aan de Efeziërs wordt wel 'de kerkbrief' genoemd) worden ze bij elkaar gehouden: zie Efeze 4:1-6 en 15. Daar wordt overigens ook -niet te vergeten!- de liefde genoemd: “door ons in liefde aan de waarheid te houden.”  Waarheid zonder liefde is hard. Liefde zonder waarheid is 'soft'. Het is een heilige kunst (of liever gezegd: gunst) om ze alle drie bij elkaar te houden: waarheid, eenheid en liefde.

Probleem binnen de CGK is onder andere dat er niet gelijk gedacht wordt over de manier waarop we de Bijbel lezen. En raakt dat uiteindelijk ook niet aan het gezag van de Schrift zelf? Daarnaast heeft ook het feit dat kerkenraden zich niet houden aan belangrijke synodebesluiten op het punt van het omgaan met homoseksuele relaties en “vrouw en ambt” gezorgd voor een diepe vertrouwenscrisis: als mijn broeder beloofd heeft zich aan de synodale bepalingen te houden (daarvoor zelfs een handtekening heeft gezet) en dat vervolgens niet doet, zakt dan de bodem onder het samenleven in één kerkverband niet weg?

Dat dit allemaal fundamentele vragen zijn, behoeft geen betoog. Naar mijn overtuiging is er maar één weg: samen terug naar ons uitgangspunt. Dan alleen zal er toekomst zijn voor ons kerkverband. 

En als dat niet gebeurt? Daar wil ik bewust niet op vooruit lopen. Er is een convent geweest waarin posities tot op zekere hoogte helder zijn geworden. Het woord is nu allereerst aan de generale synode die later dit jaar hoopt te vergaderen.

Laten we maar niet te veel bezig zijn met mogelijke scenario's, maar onze handen vouwen en bidden om Gods ontferming over het kerkverband. Daarbij mogen we ook zeker wel vragen om bewaard te worden voor zelfgekozen wegen. De weg zal ons echt gewézen moeten worden - door de Heere Zelf. Bid maar mee!

Met een hartelijke groet,
Ds. P. D. J. Buijs

Ds. Buijs sprak in Pastorie online over het 'bijna onmogelijke dilemma' m.b.t. de vrouw in het ambt

Dit artikel is beantwoord door

Ds. P.D.J. Buijs

• Geboortedatum:
  02-11-1961
• Kerkelijke gezindte:
  Christelijk Gereformeerd
• Woon/standplaats:
  Nunspeet
• Status:
  Actief

199 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven