Zoon des verderfs

De antichrist wordt in de Bijbel “zoon des verderfs” genoemd. Judas is de enige in de bijbel die deze naam ook kreeg. Zit daar een specifieke betekenis achter? Ik zie bepaalde overeenkomsten tussen Judas en de antichrist, maar die zie ik ook bij bijvoorbeeld Nebukadnezer, Haman, Farao etcetera, en zij krijgen die naam niet.

In Johannes 17:12 horen we de Heere tot Zijn Vader bidden: “Toen Ik met hen in de wereld was, bewaarde Ik hen in Uw Naam. Hen die U Mij gegeven hebt, heb Ik bewaard en niemand uit hen is verloren gegaan dan de zoon van het verderf, opdat de Schrift vervuld wordt.”

De Heere spreekt over Zijn bewaring van hen die Zijn Vader Hem gegeven had. Judas was wel onder hen, maar behoorde niet tot degenen die Hij bewaren zou. Het verloren gaan van Judas was niet aan de Heere te wijten, maar opdat de Schrift vervuld zou worden. Tegen die achtergrond klinkt de benaming “zoon des verderfs.” Met de uitdrukking “zoon des verderfs” -zoon, kind van het verderf- wordt niet diens afkomst maar zijn bestemming aangeduid. De betekenis is dus niet uit het verderf geboren, maar tot het verderf bestemd. Vergelijk Romeinen 9: 22.

In 2 Tessalonicenzen 2:3 wordt met “de zoon van het verderf” een persoon, een handlanger van de duivel aangegeven. Ook bij Judas is de duivel in het spel (Johannes 13:2; Johannes 13:27; ook Johannes 6:70). Dat geldt voor alle personen die zich door de tijden heen als typen/voorafschaduwingen van de antichrist hebben gemanifesteerd, zoals je terecht opmerkt. De HEERE voorzegt in Zijn Woord dat de wetteloosheid en de verkilling van de liefde nog meer zullen toenemen (Mattheüs 24: 12) voorafgaand aan Zijn wederkomst. Het zal culmineren in de persoon van de antichrist, “de zoon van het verderf, de tegenstander, die zich ook verheft boven al wat God genoemd of als God vereerd wordt, zodat hij als God in de tempel van God gaat zitten en zichzelf als God voordoet” (2 Tessalonicenzen 2:4).

Wat een schrikwekkende gedachte! Nee, op zichzelf moet de antichrist ons niet verschrikken, noch de andere tekenen van Zijn komst en de voleinding van de wereld (Mattheüs 24: 6). Maar wel het komende verderf, het eeuwige vuur dat voor de duivel en zijn engelen bereid is (Mattheüs 25: 41). Het evangelie, Gods goede boodschap is, dat Hij Zijn Zoon zond om de Zijnen als een brandhout uit het vuur te rukken – Johannes 3:16: “Want zo lief heeft God de wereld gehad, dat Hij Zijn Eniggeboren Zoon gegeven heeft, opdat ieder die in Hem gelooft niet verderve (!) (verloren gaat), maar eeuwig leven heeft.” En voor de gelovigen geldt het woord van hun Heere: “Wie volharden zal tot het einde, die zal zalig worden (Mattheüs 24:13).

Ds. D. M. Elsman