Vraag
Aan dominee Schakel. Bedankt voor uw antwoorden op de vragen “Bidden of God me wil bekeren” en “Bevestiging van het geloof”. Ik ben de vragensteller van de eerste vraag en vraag me toch nog twee dingen af. In het eerste deel van uw antwoord geeft u aan dat het bidden om bekering niet heel gebruikelijk is. Vanuit mijn jeugd (school en kerk) heb ik geleerd dat dit wel een gebed moet zijn. Ook als ik andere vragen op Refoweb lees, lees ik dat bidden om bekering nodig is. Of moet ik bidden dat God zelf zich tot mij nadert? (Ik dacht dit te lezen in het eerste deel van uw antwoord.)
Daarnaast vind ik ook het stukje zondebesef ingewikkeld. Ik heb over zondekennis het één en ander gelezen. De één zegt dat dit eerst moet zijn gebeurd voordat je bij God kunt horen en de ander zegt dat dit daarna gebeurt. Een gedachte die snel bij mij opkomt dan: kun je dan pas zeggen dat je bij God hoort als je echt zondebesef hebt? En wat is dan precies zondebesef. Betekent dat dan echt huilen en verdriet hebben over je zonden? Natuurlijk weet ik dat zonden doen verkeerd is. Ik wil dan ook geen zonden doen, wat voor ons als mensen onmogelijk is om niet te doen. Maar is dit ‘echt’ zondebesef?
Antwoord
Beste vraagsteller,
Dank voor je vragen. Ook al kan ik je niet in de ogen kijken, uit je vragen merk ik dat het werkelijk leeft voor je. Dat is mooi om te merken. Dat is nu wat we noemen, genade. God werkt in je hart en buigt je wil en je verlangens naar Hemzelf toe.
Ik wil graag verduidelijken wat ik bedoeld heb met mijn zin: “…maar om nu iedere dag te bidden of God je wil bekeren is niet de meest gebruikelijke manier waarop de Bijbel spreekt over bekering.” Daarmee heb ik niet gedoeld op jouw opvoeding of traditie, maar op de Bijbel zelf. Niet alles wat een dominee of schoolmeester zegt, komt uit de Bijbel. Er kan wel een heel groot verschil zitten tussen jouw opvoeding en de Bijbelse boodschap. Dit is wat ik heb bedoeld te zeggen: in de Bijbel is bekering doorgaans een werkwoord, waarvan de verantwoordelijkheid tot uitvoering bij de mens ligt. De mensheid wordt zélf aangesproken om op Gods uitnodiging te reageren. Dus met alle respect, maar de Heere Jezus predikte niet met Zijn ogen naar boven gericht: “Vader, wilt u die arme zondaren bekeren en ze door genade leren…”. Nee, Hij keek de mensen in de ogen en predikte: “Bekeert u en gelooft het evangelie!” (Markus 1:15). Daarop ligt de Bijbelse nadruk bij dit woord. En een ieder die zich zó tot God keert zal God de eer en dank brengen en beamen: Hij heeft mij gered door Zijn genade.
Nu iets over je vraag omtrent zondebesef. Als je geen zonden wilt doen dan heb je dus al zondebesef, anders besef je namelijk niet wat je wel of niet wilt doen. Zondebesef is geen mystieke ervaring of één of ander gevoel dat opkomt uit een bijzondere openbaring of preek, maar zondebesef komt op uit confrontatie met de wet (Heidelbergse catechismus zondag 2, vraag 3; Romeinen 3:20). Dus elke zondag als je Gods spiegel wordt voorgehouden (de Tien Geboden) en je hoort: “Gij zult niet…” confronteert het, omdat je je dan bewust wordt: “Hé, dat heb ik juist deze week nog tot mijn schaamte gedaan!” Door de wet heb je dus leren kennen wat zonde is en wat niet.
Maar in hoeverre je de intensiteit van de schuld van de zonde voelt en ervaart, dat zal van persoon tot persoon verschillen. Je voelt en ervaart dingen nu eenmaal verschillend als mens, zo heeft God ons gemaakt. Dat zie je op een begrafenis ook: de één moet huilen, de ander niet. Maar je kunt aan de uiterlijke kenmerken niet beoordelen wie het meest verdrietig is, mensen uitten zich nu eenmaal verschillend. Maar je kunt er wel vanuit gaan dat je, hoe langer je een kind van God bent, een grotere afstand gaat voelen en ervaren tot de zonde. Als je pas een kind van God bent geworden moeten je vaak nog zondige patronen uit het oude leven door de Heilige Geest worden afgeleerd. En een nieuw leven wordt door Hem aangeleerd. Dit noemt met ‘heiligmaking’. Dit is een proces van een mensenleven lang.
Kortom: Er komt dus niet een moment dat je ‘voldoende’ zondebesef hebt waarop je zou moeten gaan zitten wachten. Het leven met Christus is een leven lang groeien naar het beeld van Hem. En de enige die het volle gewicht van onze zonden écht kon dragen was de Heere Jezus Zélf, dus wederom: we moeten alleen bij de Heere Jezus zijn!
Liefdevolle groet,
Ds. T. Schakel
Dit artikel is beantwoord door
Ds. T. Schakel
- Geboortedatum:08-05-1990
- Kerkelijke gezindte:Bond van Vrije Evangelische Gemeenten in Nederland
- Woon/standplaats:Yerseke
- Status:Actief
