Vraag
Ik vroeg me af welke teksten in de Bijbel gaan over de kinderdoop. Je ziet in evangelische kringen dat mensen zich laten dopen ná hun persoonlijke bekering. Er staat op diverse plekken in de Bijbel dat iemand gedoopt werd met "heel zijn huis" en daar zullen ook wel kinderen bij geweest zijn denk ik. Maar die ouders waren gelovig. In de zin van: ze kenden God. Mijn ouders hebben mij als baby laten dopen terwijl ze zelf helemaal niet persoonlijk geloven. Ik vind dat zo vreemd. Gaat er hier niet iets mis?
En volgens mij begint dat al met belijdenis doen. Hoe kan je dat doen zonder persoonlijk geloof? Mijn vader zei: je hebt er de leeftijd voor. Ik vind die dingen zo raar… je doet toch geen belijdenis van de leer terwijl je helemaal God niet kent? En hoe kun je je kinderen dopen en aangesproken worden met "geliefden in de Heere Christus" als je dat niet bent. Waarom vinden mensen in reformatorische kerken en ook voorgangers dat normaal en waarom laten ze dat toe?
Ik ben zelf ook later volwassen gedoopt, dat was een verlangen. Dat is nu alweer jaren geleden en momenteel twijfel ik een beetje aan dingen. Wat is nu juist, welke uitleg… Maar ik hoop dat iemand mij antwoorden kan geven, want ik begrijp weinig van deze dingen. Daarnaast lijken mensen (mijn vader bijvoorbeeld) prima te kunnen doorleven met de gedachte "God moet het doen, ik kan er niks aan doen, ik ben misschien wel niet eens uitverkoren, dus we vervullen onze plichten en leven zo een beetje door." Het raakt me. Zou dat God niet raken? Hij roept ons toch zo vaak? Waarom denken mensen dat er een excuus is voor ongeloof?
Antwoord
Dat zijn nogal wat vragen. Gelukkig zijn ze allemaal al eens aan de orde gekomen in deze vragenrubriek. Daarom even in kort bestek met vervolgens wat vindplaatsen.
1. Voor ongeloof is geen excuus. God roept allen onvoorwaardelijk en welmenend tot het heil, niemand uitgezonderd. Tegelijkertijd is het ook zo dat we van nature geen behoefte hebben om ons te bekeren. Er is niemand die God zoekt (Romeinen 3). Dus zoeken we allerlei uitvluchten om bij God vandaan te blijven. De “uitverkiezing” en “God moet het doen” klinkt lekker vroom, dus daar komen we vaak wel mee weg in onze reformatorische gezindte. Alleen trapt God daar niet in op de oordeelsdag. En zo gaan we ‘eerlijk’ verloren. Zie ook de artikelen met de tag 'Bekering'.
2. Belijdenis doen zonder geloof is net zo goddeloos en een klap in het gezicht van onze hemelse Vader. Het is een noodgreep in veel kerken omdat ze anders op een bepaald moment zonder ambtsdragers komen te zitten. Gevolg is nu wel dat je ouderlingen krijgt die niet aan het avondmaal deelnemen maar die je op huisbezoek wel komen vertellen hoe God een mens bekeert. Belijdenis doen van de leer is een uitvinding van de duivel. Zie verder de vraag en antwoorden met de tag 'Belijdenis'.
3. De uitspraak “Geliefden in de Heere Christus” ligt toch iets anders. Denk aan Johannes 3:16: Alzo lief had God de wereld… Zo lief, dat Hij ons niet overheeft voor het verderf en ons in Zijn Zoon het eeuwige leven aanbiedt. Bovendien hebben we bij onze kinderdoop verzegeld gekregen (met drie hemelse handtekeningen) dat God onze Vader ís. Evenzo ís Christus onze Zaligmaker. Dus we hebben niet eens het recht om onbekeerd te blijven. Het enige dat we hoeven te doen is deze toezegging/belofte met een waar geloof aannemen.
4. Lees hier alles over de kinderdoop met speciale aandacht voor '(Kinder)doop in het licht van de bijbel'.
Dit artikel is beantwoord door
Redactie Refoweb
Bijzonderheden:
Mailadres: vragen@refoweb.nl
