Man laat zich meeslepen

De laatste tijd worstel ik heel erg met het feit dat m'n man zich mee laat slepen met (niet) christelijke vrienden die teveel drinken en baldadig zijn. M'n man houdt van Jezus en heeft een levende relatie met Hem. Misschien is het ongezond controlegedrag van mijn kant, maar ik voel me er heel eenzaam en onzeker door. Als christen voel ik me er niet prettig bij en zie ik erg op tegen feestjes of bezoek van deze vrienden. Hoe kan ik dit meer loslaten en het loskoppelen van mezelf (dat het me minder belast)? En het vertrouwen herstellen?

Wat meespeelt is mijn negatieve ervaringen met alcohol door familieleden die alcoholverslaafd zijn en dat ik al moeite heb met mensen die aangeschoten zijn (met dubbele tong praten, in herhaling vallen etcetera, niet voor rede vatbaar zijn). Tegelijkertijd wil ik me niet veroordelend opstellen en er wat van zeggen tegen m'n man werkt averechts/geeft veel spanning en irritatie.

Beste vraagsteller,

Loslaten. Heus, dit is het enige dat helpt. “Misschien is het ongezond controlegedrag van mijn kant, maar ik voel me er heel eenzaam en onzeker door.” Dat kan ik me zeer zeker voorstellen, maar het heeft geen zin. U hebt slechts uzèlf ermee, want ú hebt er last van, uw echtgenoot niet. Maak dus een kéuze: u kunt uw man niet veranderen en zijn gedrag al helemaal niet. Hem controleren heeft geen effect en roept negatieve energie op bij u beiden.

Hóe je dan los kunt laten: bedenken dat het een probleem is van uw man. Weliswaar ziet híj het níét als een probleem en derhalve verandert er niets als ú niet ‘iets doet’. Wat dan en hoe dan? U heeft het in uw brief over “het vertrouwen herstellen.” Is dat voor u de kern? Dat u eigenlijk, diep in uw hart, uw man niet vertrouwt als hij de deur uit gaat? Dat is heftig, maar een en ander kan slechts voor uzèlf veranderen door een andere houding tegenover hem aan te nemen. Stel uw grens: tot hiertoe en niet verder. Bijvoorbeeld door weg te gaan als de vrienden komen. Of geen drank in huis te halen. Meegaan naar feestjes: niet doen! De logeerkamer (of de bank) op te zoeken als hij ’s avonds teveel gedronken heeft. Is dit rigoureus? Ja, maar als ú niet loslaat doet hìj het zeker niet! En door uw veranderde houding zóu het zelfs kunnen zijn dat hij mee verandert!

U wilt niet veroordelend zijn, maar zoals het nu is bènt u dat wel. En uw man zal dat voelen, misschien wel juist daarom vasthouden aan zijn vrienden. Níet veroordelen kan alleen maar door ‘ik-boodschappen’ te geven en door uw eigen grenzen duidelijk aan te geven (en daaraan houden!). In daad en woord. Zó gaat u te werk: eerst zónder woorden , daarna zeker ook in gesprek met uw man. Waarbij u vooral lúistert, luistert en vragen stelt als dat nodig is. Probeer ‘een brug te slaan’: niet door te verbieden of door toe te staan, maar door helderheid en openheid tegenover elkaar. Wellicht kunt u uw vraag en mijn antwoord aan hem laten lezen: dat kan een gesprek opleveren over ùw gevoelens. En daarbij kàn het gaan over een christelijke levenshouding… die overigens niet béter is dan die van ‘onchristelijke vrienden’. Hopelijk wel anders.
  
Marijke Rots