Worden jonge kinderen door geloof of zonder geloof zalig?

Een vraag aan ds. G. A van den Brink. U heeft een aantal vragen over de doop beantwoord. Ook over het toelatingsbeleid van de doop en dat als je een kind doopt, het de verwachting moet zijn dat hij/zij in de toekomst gaat geloven. U stelt (als ik het goed begrijp) dat als je gelooft in je doop (het uiterlijke en innerlijke) je dan de wedergeboorte en afwassing van de zonden ontvangen hebt. Heb je dat dan echter voor die tijd nog niet ontvangen? Bijvoorbeeld als je een jong kind bent; wat als je dan komt te overlijden? Ik weet dat Dordt daar hoopvol over spreekt, maar het kind heeft zelf geen geloof toch? Hoe verhoudt dat zich dan tot sola fide, moet ieder individu dan geloof hebben (en dit belijden)? (Want voor een verstandelijk beperkte is dat ook vrij lastig.)

Of is de kracht van het geloof van de ouder(s) (of misschien de kerk) voldoende, tot de tijd dat ze tot verstand gekomen zijn? Zou je dan tegen je kinderen kunnen zeggen dat zij behouden zijn en gereinigd door het bloed van Christus? En zou je kunnen stellen dat de doop behoudt (1 Petrus 3:21)?

Best een aantal vragen. Hopelijk heeft u de tijd om ze te beantwoorden. Ik waardeer het enorm dat u regelmatig wat vragen op Refoweb beantwoordt.

Beste vragensteller,

Laten we onderscheiden tussen de verkondiging van het evangelie en de inhoud van het evangelie. De verkondiging van het evangelie van redding door Christus is bestemd voor mensen die deze boodschap kunnen horen, begrijpen, onderzoeken, geloven. Hoe zouden we geloven als we het niet horen (Romeinen 10:14, 17)? De oproep tot geloof en bekering geldt daarom alleen voor mensen die ‘tot hun verstand gekomen zijn’. Hetzelfde geldt voor andere dingen in de Bijbel: de oproep tot zelfonderzoek, tot berouw en belijdenis, enzovoorts. Al deze zaken gelden niet voor kleine kinderen: niemand buigt zich over de wieg om aan een pasgeboren kindje het Evangelie te verkondigen en de baby het bevel van geloof en bekering te doen horen. 

Maar gelukkig gaat de inhoud van het evangelie ook over kinderen. Jezus’ bloed is niet minder voor kinderen als voor volwassenen vergoten (Nederlandse geloofsbelijdenis artikel 34). Ook kinderen komen door wedergeboorte in de hemel (Johannes 3: 3-5). Ook voor kinderen is het Koninkrijk der hemelen (Markus 10:16). In één woord: kinderen kunnen zeker zalig worden, ook al zijn ze nog te klein om de verkondiging van het Evangelie te geloven.
 
Als een jong kindje van gelovige ouders sterft, is het behouden, ook al heeft het kindje nooit geloofd, geen berouw gehad, zichzelf nooit onderzocht, zich niet bekeerd. Niemand haalt het in zijn hoofd om de woorden "wie niet geloofd zal hebben, zal verdoemd worden" (Markus 16:16) van toepassing te achten op kinderen.

We kunnen de vraag stellen of deze kinderen door het geloof of zonder geloof zalig worden. De Bijbel zegt er weinig over want de Bijbel bevat de verkondiging die (zoals we zojuist zagen) zich niet op kleine kinderen maar op volwassenen richt. Er zijn verschillende antwoorden gegeven in de loop der tijd. Luther zei: zelfs een pasgeboren zuigeling gelooft. Hij vond het sola fide zo belangrijk dat hij er deze consequentie uit trok. De gereformeerde theologen hadden daartegen begrijpelijke bezwaren. Wat moeten we ons voorstellen bij een kind van één dag of één week dat metterdaad gelooft? Velen van hen zeiden dan ook: kleine kinderen hebben wel een geloofsvermogen maar geen geloofsdaden. Zoals ze ook het verstand (de ratio) als vermogen hebben maar nog niet metterdaad gebruiken. Ze zijn een appelboom maar het boompje is nog te klein om er de appel van het geloof aan te zien groeien (het beeld is van Brakel). William Perkins zei: de vroege kerk stelde dat zij behouden worden door het geloof van de ouders c.q. van de gemeente en daar sluit ik me bij aan. Allemaal verschillende, tastende antwoorden dus. Weer anderen (onder wie Matthew Henry) zeiden: deze kinderen worden zonder geloof gered, wanneer ze jong sterven. Zij verzetten zich namelijk niet door ongeloof tegen Gods genade en zo worden ze behouden. Samengevat: hóe God kleine kinderen redt, weten we niet precies. Dát Hij ook hen zalig maakt, geloven we van ganser harte. 

Bovenstaande kan ik nogmaals in andere woorden weergeven. De doop is geen teken en zegel van de verkondiging van het evangelie maar van de inhoud van het evangelie. Immers, overal waar de doop in het Nieuwe Testament wordt vermeld, wordt het aan de inhoud van het Evangelie verbonden (Markus 1:4; Handelingen 22:16; Romeinen 6:3-4; Galaten 3:27, 1 Korinthe 12:13; Titus 3:5). Baptisten zeggen dat de doop er is voor mensen die de verkondiging hebben geloofd (dus dopen zij geen kinderen). Ik meen echter dat de doop er is voor de mensen voor wie de inhoud van het evangelie is. En omdat ook kinderen in deze inhoud van het Evangelie mogen delen, worden zij gedoopt. 

Wellicht ten overvloede: als onze kinderen tot hun verstand gekomen zijn, zullen zijzelf persoonlijk de kenmerken van geloof en bekering gaan vertonen, als het goed is. Dan is ons oordeel der liefde dat zij delen in de inhoud van het evangelie, gefundeerd op wat we weten over Gods geopenbaarde manier om mensen tot de zaligheid te brengen (door geloof en bekering) niet langer op Gods verborgen manier in kleine, onmondige kinderen. 

Wat je aan je kinderen vertelt over de reden waarom zij gedoopt zijn, heb ik in het antwoord op 'Geloven dat God onze gedoopte kinderen zalig maakt' uitgelegd.

Met hartelijke groet,
Ds. G. A. van den Brink

Dit artikel is beantwoord door

Ds. G.A. van den Brink

• Geboortedatum:
  05-01-1974
• Kerkelijke gezindte:
  Hersteld Hervormd
• Woon/standplaats:
  Apeldoorn
• Status:
  Actief

242 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven