Zwangerschapsdepressies

Wij man en vrouw van in de dertig worstelen heel erg met het toepassen van anticonceptie. Op dit moment ben ik zwanger van ons vierde kindje. Onze eerste twee kindjes hebben we gekregen via een ovulatie inductie proces in het ziekenhuis (ik kamp namelijk met PCOS). Deze zwangerschappen waren zwaar, bij allebei de kinderen had ik een zwangerschapsdepressie (prenatale depressie).

In overleg met elkaar hebben we besloten dat we geen trajecten in het ziekenhuis meer zouden volgen. Maar de Heere zegende ons later met een spontane zwangerschap. Wat hebben we genoten van deze zwangerschap en alles verliep zonder al te veel problemen. Twintig weken geleden kwamen we er achter dat ik weer in verwachting was. Na een aantal dagen ging het verschrikkelijk mis, niet met het kindje maar met mij. Huilbuien, m’n bed niet meer uit kunnen komen en ten einde raad zijn. We zijn gelijk doorgestuurd naar een psychiater, gespecialiseerd in prenatale depressies. Met verhoging van medicatie en benzopines ben ik naar huis gestuurd.

Maar het ging van kwaad tot erger. Ik had het gevoel geen houvast meer te hebben in deze wereld. Ik smeekte de Heere mij tot Zich te nemen. Op dat moment ben ik opgenomen. De kinderen zijn ondergebracht bij ouders en schoonouders. Op dit moment ben ik nog maar op de helft van mijn kunnen en krijgen we hulp van GGZ en familie.

Nu wordt deze depressieve periode veroorzaakt door hormonen. Als ik niet zwanger ben heb ik nog nooit een depressieve periode meegemaakt. Volgens het ziekenhuis wordt dit per zwangerschap erger. Op dit moment zou ik er alles aan willen doen om nooit meer zwanger te raken. Maar het voelt zo tegenstrijdig met het geloof. Het voelt alsof we verder van de Bijbel gaan afstaan. Er is ook tegen ons gezegd: de Heere geeft niet meer dan je aan kan. Kan je met anticonceptie nog in het reine komen bij de Heere?

Geacht echtpaar,

U bent eigenlijk van het ene ‘probleem’ in het andere terecht gekomen. Eerst kon u geen kinderen krijgen vanwege de aandoening PCOS. Bij die aandoening heb je minder of helemaal geen eisprongen zodat dan een spontane zwangerschap moeilijk of zelfs helemaal niet gaat. Met ovulatie inductie is het toch gelukt om een eisprong te krijgen en werd u op die manier zelfs twee keer zwanger. Maar ook in die zwangerschappen had u last van een zwangerschapsdepressie. Dat is niet niks. Dan ben je eindelijk zwanger en kom je vervolgens in een depressie terecht. Dan zie alles er grauw, donker en angstig uit en kun je niet genieten van de zwangerschappen. Hierna bent u nog een keer spontaan zwanger geraakt en dat ging prima en u schrijft ook dat u er echt van kon genieten. Nu bent u weer zwanger en bent u opnieuw terecht gekomen in een zwangerschapsdepressie en wel zo erg dat u zelfs moest worden opgenomen. Heel moeilijk om dan niet meer voor de kinderen te kunnen zorgen en dat aan anderen te moeten overlaten. Gelukkig konden de ouders en schoonouders bijspringen. Uw vraag is nu hoe  het verder moet.

U schrijft dat het lijkt alsof we verder van de Bijbel gaan afstaan. Dat gevoel kan ook heel goed door de depressie zelf komen. Als mensen depressief zijn lijkt het wel alsof alle positieve, goede en mooie dingen niet meer bestaan en alles wat moeilijk en zwaar is, lijkt te zijn uitvergroot in het negatieve. Dat voelt dan als de werkelijkheid en maakt het leven dan zo ontzettend zwaar en moeilijk. En in zo’n situatie lijkt de Bijbel verder van je af te staan.
  
Toch belangrijk om te proberen hier nuchter naar te kijken. Je hebt als vader en moeder allereerst de verantwoordelijkheid voor de kinderen die je al hebt en dat je die goed verzorgt en opvoedt. Het valt voor kinderen ook niet mee als hun moeder moet worden opgenomen in de GGZ. Meestal gaat er heel wat aan vooraf voordat iemand kan worden opgenomen en dat hebben de kinderen ook allemaal meegemaakt. Vervolgens worden ze dan zelf ondergebracht bij familie in dit geval de opa’s en oma’s . Fijn dat dit mogelijk is maar daar kun je niet van uitgaan in de toekomst. Ook de grootouders worden ouder. 

Ouders hebben allereerst de verantwoordelijkheid voor de kinderen die er al zijn. U heeft nu drie keer een zwangerschapsdepressie gehad en dus is de kans groot dat dit bij een eventueel volgende zwangerschap ook weer gaat gebeuren.  

Zoals je in alles je verantwoordelijkheid hebt, heb je dat ook in de gezinsvorming. Het is beslist niet zo dat je pas als je het maar laat komen zoals het komt op een christelijke manier bezig zou zijn. U heeft toen er nog geen kinderen waren, medische hulp gezocht om zwanger te mogen worden. En dat zult u zeker biddend gedaan hebben. En dan mogen we dankbaar zijn voor de medische mogelijkheden die er vroeger nog niet waren. Dat geldt ook nu. Als er straks vier kinderen zijn dan lijkt het mij goed en christelijk verantwoord dat het kindertal (in ieder geval voorlopig) blijft zoals het is. En dan mag je daar ook medische hulp voor inroepen. Alleen moet ook dat christelijk verantwoord zijn, wat wil zeggen dat alleen die methoden en middelen goed  zijn die niet ingrijpen nadat er een bevruchting heeft plaatsgevonden zoals bij een spiraaltje kan gebeuren. Dus alleen die methoden en middelen die ervoor zorgen dat er geen bevruchting kan optreden, dat wil zeggen dat de zaadcel niet bij de eicel kan komen. Goed om een en ander over voorbehoedsmiddelen te lezen en dan met de arts te bespreken wat in uw situatie het beste is.

Alie Hoek-van Kooten

Dit artikel is beantwoord door

Alie Hoek - van kooten

• Geboortedatum:
  27-08-1949
• Kerkelijke gezindte:
  PKN (Hervormd)
• Woon/standplaats:
  Veenendaal
• Status:
  Actief

936 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven