De hemel is voor nu en de aarde voor straks

Aan ds. Simons. In de uitzending van Pastorie Online (zie onder) ging het in een van de vragen over het duizendjarig vrederijk en voorafgaand daaraan de tekst uit Filippenzen 1:21. U zei dat Paulus daar niet zozeer aangaf met zijn sterven naar de hemel als wel met Christus te willen wezen. Maar klopt dat exegetisch wel? Het woord “ontbonden” wordt gebruikt voor het sterven, losgemaakt te worden van deze wereld om naar de overzijde van de doodsjordaan te gaan. Hetzelfde woord in het Grieks komen we ook tegen in 2 Tim. 4:6 waar Paulus tot Timotheüs zegt dat de tijd van zijn “ontbinding” aanstaande is. Ook daar ziet het dus op het naderende sterven van Paulus.

Dat blijkt trouwens ook wel uit wat er in Fil. 1:23-24 staat, namelijk dat Paulus van “deze twee” gedrongen wordt. Het eerste is dan ontbonden te zijn en met Christus te wezen, dus te sterven en naar huis te gaan om altijd met Christus te wezen. Het tweede is in het vlees te blijven “om uwentwil”, dus omwille van de gemeente van Filippi of ook wel het dienstwerk op aarde. Wij hebben hier dus volgens mij de tegenstelling tussen heengaan (in vrede als Simeon) en blijven (omwille van de gemeente). Als Paulus het voor het zeggen had koos hij het eerste maar hij geeft zijn leven over in de handen van zijn Heere en wil gehoorzaam volgen.

Ondertussen betekent dit wel dat Paulus verlangt naar de hemel, want als hij ontbonden wordt zal hij naar de ziel daar aankomen. Dit helemaal los van de vraag of er dan ook een aards vrederijk komt en of Paulus daar ook naar verlangt. Dat laatste kun je uit deze tekst volgens mij niet afleiden. Overigens ben ik het met u helemaal eens dat de hemel voor nu en de aarde voor straks is. Misschien heb ik u ook wel niet helemaal goed begrepen, maar zoals hierboven genoemd heb ik het verstaan.

Mooi dat je naar de uitzending van Pastorie Online hebt geluisterd. Als ik het mij goed herinner ging het in dit gesprek over de kernuitspraak: de hemel is voor nu en de aarde voor straks. Wat ik heb willen benadrukken is dat wij de hemel zien als de plaats waar Gods kind heen reist en de aarde is de plek waar hij nu woont. Paulus leert het ons anders in de Kolossenzenbrief: “Laat uw wandel in de hemel zijn (Kol. 3:1).” De hemel is voor nu en de (nieuwe) aarde voor straks.

Als Paulus verlangt om ontbonden te zijn en met Christus te zijn is dat meer dan alleen in de hemel te zijn. Hij verlangt om met Christus te zijn. Straks zullen we op de nieuwe aarde altijd bij de Heere zijn (1 Kor. 13:12). De hemel is een tussenplaats waar Gods kind wacht met zijn ziel op de wederkomst. Ik heb willen benadrukken dat Paulus verlangde om in een punt van de tijd (1 Kor. 15:51) veranderd te worden, van het verderfelijke naar het onverderfelijke. Hij zag er tegenop om ‘uitgekleed’ te worden ( 2 Kor. 5:3). Het moment van sterven is dat de ziel het lichaam verlaat. Maar de apostel zag er naar uit om overkleed te worden met het hemelse op aarde.

Ik heb daar niet gezegd dat hij naar een vrederijk verlangde, maar wel om straks met lichaam en met ziel God groot te maken. Lees wat hij zegt in 2 Korinthe 5:3, dat hij verlangt om overkleed te worden en niet ontkleed te worden. Volgens 1 Korinthe 15 worden Gods kinderen overkleed met een nieuw lichaam op de dag dat God een nieuwe hemel en een nieuwe aarde maken zal (2 Petrus 3:13). Velen hebben dat beeld om straks met Christus in de hemel te zijn. Nee, wat ik bedoeld heb is meer dan dat. Het is om straks eeuwig met Hem hier op aarde te zijn. Op de nieuwe aarde en onder een nieuwe hemel. Jij/u ook?

En de Geest en de Bruid die zegge; Kom!

Groet, ds. A. Simons

Dit artikel is beantwoord door

Ds. A. Simons

• Geboortedatum:
  07-05-1958
• Kerkelijke gezindte:
  PKN (Hervormd)
• Woon/standplaats:
  Valburg-Homoet
• Status:
  Actief

162 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven