Vraag
In de vorige eeuw heeft de synode van de Nederlandse Hervormde Kerk de NBG ‘51 en het Liedboek voor de Kerken (1973) met de nieuwe psalmberijming (1968) vrijgegeven voor gebruik in de kerken. Hiervan werd ook op de synode gebruik gemaakt. Mogen deze Bijbelvertaling, liedboek en psalmberijming nog steeds gebruikt worden in Hersteld Hervormde gemeenten? Of is dit verboden of ontraden?
En worden deze Bijbelvertaling, liedboek en psalmberijming eigenlijk nog gebruikt op de synode of niet? Welke redenen heeft de synode gehad om daar vanaf te stappen?
Antwoord
Beste vraagsteller,
De synode van de Hersteld Hervormde Kerk is nog steeds bezig met de herziening van de kerkorde waarvan de Romeinse Artikelen een belangrijk onderdeel zijn. In deze Romeinse Artikelen is o.a. bepaald:
XI. Van de kerkdienst
1. In haar kerkdiensten komt de gemeente samen tot de dienst des Woords, de dienst der sacramenten, de dienst der gebeden en de dienst der barmhartigheid.
2. Bij de tekstkeuze voor de predikdienst wordt rekening gehouden met het kerkelijk jaar; in de leerdiensten kan ook gehandeld worden over de belijdenisgeschriften, in het bijzonder de Heidelbergse catechismus.
3. De eredienst wordt geleid door hen, die daartoe in de orde der Kerk zijn aangewezen, volgens een der, in overleg met de kerkenraad der gemeente gekozen, orden uit het dienstboek der Kerk.
4. In de kerkdiensten zullen door de gemeente geen andere liederen worden gezongen dan die, welke zijn bijeengebracht in het kerkboek.
XIII. Van het kerkboek
1. Tot het kerkboek der Hersteld Hervormde Kerk worden verenigd het psalm- en gezangboek, het dienstboek, bevattende de orden van dienst, de liturgische formulieren en de gebeden met de ziekentroost, het belijdenis- en leerboek en de kerkorde.
2. Wijzigingen in het kerkboek, met uitzondering van de kerkorde, worden vastgesteld door de generale synode, die deze, na haar in eerste lezing te hebben vastgesteld en tenminste zes maanden tevoren ter kennis te hebben gebracht van de gemeenten en haar leden, aan de classicale vergaderingen ter consideratie voorlegt, waarna de vaststelling van de tweede lezing en de eindstemming daarover plaatsvinden op gelijke wijze, als is aangegeven voor het aanbrengen van veranderingen in de kerkorde.
Zeer waarschijnlijk zullen er wijzigingen komen in deze artikelen. Ze zijn in eerste lezing gewijzigd vastgesteld, maar dit betekent niet dat er in tweede lezing geen wijzigingen meer kunnen worden aangebracht. Vanwege de huidige status geldt kerkordelijk gezien in feite nog steeds hetgeen hierover voor 2004 is bepaald en zouden gemeenten kunnen kiezen voor bijvoorbeeld de nieuwe psalmberijming. Dit verandert als het kerkboek anders wordt gedefinieerd. Het is de verwachting dat dit zal gaan gebeuren in de richting van de huidige kerkelijke praktijk van de HHK waarvoor geldt dat voor zover mij bekend er geen gemeenten zijn die de NBG 51 en/of het Liedboek en/of de nieuwe psalmberijming (1968) in de erediensten gebruiken. De kerkelijke praktijk toont aan dat hieraan geen behoefte is en op afziebare termijn zal de regelgeving daarmee in overeenstemming gebracht zijn. Dat de synode het Liedboek niet gebruikt heeft o.a. te maken met haar theologische visie. Ik kan niet met zekerheid zeggen waar het uit gaat komen; ik kan hoogstens een richting schetsen en ik hoop dat uw vraag hiermee voldoende beantwoord is.
Met vriendelijke groet,
Ds. R. W. Mulder
Dit artikel is beantwoord door
ds. R.W. Mulder
- Geboortedatum:12-05-1975
- Kerkelijke gezindte:Hersteld Hervormd
- Woon/standplaats:Montfoort
- Status:Actief
Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
Inderdaad, daar is WEL behoefte aan! We zijn geen 'gelijkgezinden', aldus mijn ervaring.
Van andere gemeenteleden hoor ik dat ze ook graag iets meer zouden willen en/of daarvoor open te staan. In eerste instantie leek de kerkenraad daar ook open voor (totdat je concreet iets vraagt). Later kom ik erachter dat ze uit vrees voor escalatie het stil houden en het onderwerp sluiten (citaat van een lid: "Alsjeblieft niet weer ruzie"). Om schreeuwende ruzies na erediensten te voorkomen zijn anderen monddood gemaakt, want: 'Er zijn sommigen die er grote moeite mee hebben en daarom zelfs weg zouden gaan'. Dus schreeuwen en (be)dreigen accepteren we wel, maar een andere mening/visie niet?
Op een bepaald moment had ik ook iets. Toen ik aangaf hier grote moeite mee te hebben was het antwoord: "Wat je ook doet, het verandert niet. Dit staat vast". De onderbouwing was gelijk aan het bovenstaande. Met een schuldgevoel dat als ik hierover begon, (ik) problemen zou veroorzaken. In gesprek met anderen bleek dat ik niet de enige was die hun reactie absurd vond, maar dit gezagsgedrag zelf ook herkende in een andere situatie en pas na te dreigen het wel voor elkaar kreeg. Het mag een tijd geleden zijn, maar ik ben nog ziek van de manier waarop. Had ik dan moeten dreigen i.p.v. onderbouwen? Wat een mentaliteit. Inmiddels voelt het benauwend omdat ik hier niet achter kan staan. Dit is overigens niet het enige. Ik overweeg daarom een andere richting. Uiteraard heb ik dit kenbaar gemaakt, maar dan zit je ineens in een manipulerend gesprek dat wij het probleem zijn (en hier geloofde ik bijna in). Geen plek dus waar ik mij nog veilig kan voelen.
En nee, op het eerste gezicht leek de sfeer en 'open' gesprekken juist heel goed en fijn. Maar achteraf bleek dat ze niet helemaal eerlijk waren naar mij.
Waarom zulke praktijken normaal gevonden worden is mij een raadsel, dit maakt net zo goed mensen kapot.
Bedankt. Ik bevestig hiermee de opmerking van Samanthi. Verder toont de vraagsteller interesse en krijgt als antwoord dat er 'geen behoefte' aan is in zijn totaliteit. Die vraag komt toch ook ergens vandaan?
Daarom spreek ik mijn ervaring en behoefte uit, dat we anderen niet het zwijgen op moeten leggen. Dat doet pijn.
