Twijfel na sterilisatie

Ik ben een moeder van een redelijk groot gezin. In al mijn zwangerschappen kreeg ik een bepaalde ziekte, wat verhoogd risico op overlijden van de baby of vroeggeboorte met zich meebracht. Bij de laatste is het bijna fout gegaan. Maar, Godzijdank, hebben we onze baby mogen houden. Mijn man en ik zijn erg vruchtbaar. De gynaecoloog gaf aan dat ik vanwege mijn ziekte geen voorbehoedsmiddelen met hormonen kan slikken. Het enige wat overbleef was condoom of sterilisatie.

Ons gezin is een druk gezin. De tijd samen moeten we echt zoeken. Daarbij komt dat seks voor mijn man een belangrijk onderdeel is van onze relatie. De spanning dat ik nog zwanger zou kunnen worden doet mijn seksuele gevoelens niet goed. Dit maakte dat ik heb gekozen (met toestemming van mijn man) voor sterilisatie. Maar eerlijk gezegd viel het me tegen. Naast dat ik behoorlijk lang pijn heb gehad, zijn er gevoelens van rouw gekomen over een periode die ik nu definitief afgesloten heb.

En ook is er een bepaalde onrust in mijn hart of ik nu niet de weg van de minste weerstand heb gekozen. Maar het kan toch niet zo zijn dat we overal ons verstand in gebruiken, proberen de beste keuzes te maken en dat zwangerschap  iets moet zijn van wat we overgeven in de handen van de Heere? Ook daarin mag ik (gezien mijn situatie) toch mijn verstand gebruiken? Ik kan er met niemand over praten, vandaar dat ik het nu maar hier vraag.

Beste vraagstelster, 

Laat ik maar met de deur in huis vallen door aan te geven dat ik het erg lastig vind om via Refoweb op je vraag in te gaan. Bij de vraag die je stelt past namelijk geen zwart-wit antwoord, geen goed óf fout, ja óf nee. Graag zou ik namelijk eerst nog wat vragen willen stellen. Dat doe ik dan ook, maar ik kan je/jullie antwoorden niet betrekken in mijn antwoord. 

Het moet heftig zijn (geweest) dat er tijdens elke zwangerschap door ziekte verhoogd risico op vroeggeboorte, met alles wat dat met zich mee kan brengen, en zelfs op het overlijden van het kindje dat jullie verwachtten aanwezig was!  

Een paar vragen die bij mij opkomen bij het lezen van de gestelde vraag: hebben jullie rondom de (zorgvolle) zwangerschappen pastorale bijstand gekregen van een predikant en/of (wijk)ouderling? Hebben jullie een second opinion gevraagd met betrekking tot wat de gevolgen van de ziekte voor een eventuele volgende zwangerschap zouden zijn? (Hoe) hebben jullie je laten informeren over sterilisatie en de gevolgen/impact daarvan? Hebben jullie de overwegingen rondom sterilisatie in gebed gebracht? En, zo ja, wat deed dat dan met jullie (zonder misschien een concreet antwoord te hebben gekregen)? 

Je schrijft dat er met niemand over kunt praten. Dat is heel jammer, een gemis! Ook al kan een ander de keuze niet voor je maken, toch kan het ontzettend helpend zijn om tegen iemand aan te praten en de kijk van die ander op jouw ‘probleem’ mee te krijgen. Het delen van jullie overwegingen in een pastoraal gesprek bijvoorbeeld, maar ook met anderen, had denk ik geen overbodige luxe geweest.

Zonder je/jullie antwoorden op mijn vragen in mijn antwoord te kunnen betrekken, wil ik proberen een antwoord/reactie op jouw vragen/opmerkingen te geven. 

Het krijgen van kinderen is een zegen, een gave van God. Dit sluit het dragen van verantwoordelijkheid en het gebruiken van je verstand niet uit, maar in. Bijvoorbeeld in een situatie waarin een volgende zwangerschap het leven van de moeder in gevaar zou brengen, is het wijs om, hoe moeilijk dat ook kan zijn, het advies van artsen ter harte te nemen. In zo’n geval kan sterilisatie een serieuze optie zijn. 

In jouw geval is het andersom, jij wordt ziek in een zwangerschap en er is daardoor verhoogd risico op vroeggeboorte en zelfs overlijden van het ongeboren kindje. Dit is ingrijpend! Heeft bij eerdere zwangerschappen vast heel wat spanning met zich meegebracht. 

Toch vind ik het lastig om, via Refoweb, heel concreet antwoord te geven op de vraag of een ingreep als sterilisatie in zo’n situatie een juiste is. Dit komt omdat, hoe moeilijk het ook geweest is en hoe diep het gegaan is – “bij de laatste is het bijna fout gegaan” – jullie de kinderen die jullie verwachtten steeds levend in jullie armen hebben mogen sluiten. 

Als de situatie zo is, dat de risico’s bij elke volgende zwangerschap steeds groter worden, voor moeder en kind (ik meen in de vraag te lezen dat het bij elke zwangerschap heftiger werd, maar dat kan ik verkeerd hebben), dan neig ik ernaar dat een keuze zoals jullie die gemaakt hebben niet verkeerd hoeft te zijn. In andere gevallen neig ik juist naar de andere kant, dat zo’n (in hoge mate) definitieve keuze niet de juiste is. 

Je vraag lezend heeft er meer in jou/jullie overwegingen meegespeeld. De plaats die seks in jullie relatie heeft en de mogelijkheid om nog weer zwanger te worden. In de manier waarop je het schrijft, proef ik een onevenwichtigheid die mij wat zorgen baart. Hopelijk lees ik er meer in dan het in werkelijkheid is. Je schrijft namelijk dat seks voor je man een belangrijk onderdeel is van jullie relatie. En dat de spanning nog zwanger te kunnen worden jouw seksuele gevoelens geen goed doen. Zonder er nu over uit te wijden, hoop ik dat seks voor je man niet té belangrijk is, waardoor het ten koste van jou gaat. En ook dat jouw spanning door hem meegevoeld en -gedragen werd.

Ik sluit af, aansluitend bij je laatste zin, met: blijf in gesprek. Met elkaar. Met de Heere, door Zijn Woord en in gebed. En, indien ook maar enigszins mogelijk, met vertrouwde mensen om jullie heen, in het bijzonder een pastor en/of (wijk)ouderling. Blijf zo op verschillende ‘fronten’ in gesprek, in wisselende volgorde.

Hopelijk heb je/hebben jullie iets aan dit ‘antwoord’, dat meer een reactie is. Mocht dit niet afdoende zijn, of heeft dit nieuwe vragen opgeroepen, laat dat dan gerust via Refoweb weten.

Hartelijke groet en in alles God en Zijn genade bevolen,
Ds. A. I. Kazen

Dit artikel is beantwoord door

Ds. A.I. Kazen

• Geboortedatum:
  03-08-1988
• Kerkelijke gezindte:
  Hersteld Hervormd
• Woon/standplaats:
  Hoevelaken-Nijkerkerveen e.o.
• Status:
  Actief

12 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven