Vraag
God zal een nieuwe aarde scheppen zonder enig spoor van satans invloed. Dan zal de strijd eindelijk over zijn. Dan zullen Gods kinderen Hem voor altijd de lof toezingen. Ergens diep van binnen kijk ik er naar uit. Maar tegelijkertijd denk ik weer aan mijn eigen ik... Dan heb ik geen pijn, dan heb ik geen moeite, dan heb ik geen verdriet, dan mag ik vrolijk leven. Terwijl het dan juist op God gericht moet zijn en continu Zijn lof en eer moet klinken, nu kijk ik weer naar mijzelf... Of is dat een teken van dankbaarheid?
Ik walg soms zo van m’n gedachten dat ik helemaal niet zo op Jezus gericht ben zoals het hoort. Is het verloren als ik telkens zo denk over de komende wereld? Ik wil zo graag uitzien om Jezus’ wil en niet om anderen zaken. Hoe krijg ik dat anders? Soms ben ik ook zo onrustig omdat er gevoelens zijn dat het allemaal nep was en ik helemaal geen toekomst met God tegemoet ga. Dominee, is dit herkenbaar of logisch?
Antwoord
Beste vraagsteller,
Je worsteling kan ik me goed indenken. Ik hoop dat mijn gedachten erover je wat verder mogen helpen in de strijd die je ervaart. Persoonlijk denk ik dat je het jezelf moeilijker maakt dan nodig is.
Uiteraard siert het je dat je jezelf zoveel mogelijk wilt vergeten en daarvoor ook de strijd aangaat met jezelf. Maar in die strijd ervaar je regelmatig dat onze zondige natuur ervoor zorgt dat we toch zo gauw weer onszelf bedoelen. Zolang we in deze gebroken wereld leven, zal ook ons geestelijk leven en verlangen aangetast blijven worden door de zonde. Uiteraard moeten we daartegen strijden en ik proef in de vraag die je stelt ook iets van die strijd en dat doet me goed. Het is echter zolang we hier op aarde zijn (terwijl we van de levensvernieuwing door Gods Geest weten) onmogelijk de neiging onszelf te bedoelen geheel achter ons te laten. Steeds weer zullen we ervaren wat Paulus zegt, namelijk dat in ons vlees geen goed woont (Romeinen 7:18). Juist als je de Heere hebt leren kennen, blijft dat een pijnlijke ontdekking. Ik zeg deze dingen niet om je moedeloos te maken; wel om een reële kijk te houden op je geestelijke leven. Tijdens deze aardse bedeling is het onmogelijk om onszelf helemaal te vergeten en geheel op te gaan in de eer van God. Hoezeer je het ook zoekt, je vlees wil je altijd maar weer achterna. Volmaakt de Heere dienen en dus ook jezelf helemaal vergeten kan pas werkelijkheid worden als we in de hemel zijn of bewoner mogen zijn van de nieuwe aarde waarop gerechtigheid woont. Maar ook al blijft in deze bedeling ons geestelijk leven onvolkomen, daarmee is het niet minder echt.
Verder zou ik je nog op iets anders willen wijzen. Het gevaar bestaat dat je toch echt te krampachtig met deze dingen om gaat. Volgens mij is het Bijbels legitiem om het als volgt te bezien. Als de Heere Zelf het voor de zijnen wil dat ze geen moeite, geen tranen, geen ziekte en pijn meer zullen kennen, ja alleen nog maar vervuld zullen zijn van een hemelse vrede en vreugde, zouden wij er dan ook niet naar mogen verlangen om daarin te delen? Eer je daarin ook niet Degene Die dit eens aan je wil geven, ja het in de hemel al als erfenis voor de zijnen heeft klaar liggen? Als God ons heil wil, dan mogen we dat zelf toch ook wel willen? Dat is niet egoïstisch maar je uitstrekken naar wat de hemelse Gever je aanbiedt.
Als ons verlangen naar de nieuwe aarde geheel zou opgaan in het verlost zijn van alle moeite en het bij Christus zijn een ondergeschikte rol speelt of helemaal geen rol speelt, dan zijn daarbij uiteraard kritische vragen te stellen. Maar als het met Christus te zijn (Filippenzen 1: 23), het nabij God te zijn de boventoon voert dan mag daaraan ondergeschikt ook het verlangen naar bevrijding van moeite en pijn een rol spelen. God zoekt Zijn eer toch daarin dat de gelovigen het voor eeuwig goed zullen hebben. Daar wil de Heere eer mee inleggen. Raak er dan niet te zeer van in de war als het verlangen om alle gebrokenheid te boven te zijn en het verlangen God te eren zoals Hij waard is nogal eens door elkaar lopen. Vandaar ook mijn dringende advies hierin wat ontspannen te blijven en je te hoeden voor een kramp. Juist dan speel je de boze waarschijnlijk in de kaart. Probeer hier evenwichtig Bijbels mee om te gaan. Dat zal de Heere zeker zegenen.
Met een hartelijke groet,
Ds. H. Peet
Dit artikel is beantwoord door
Ds. H. Peet
- Geboortedatum:15-01-1964
- Kerkelijke gezindte:Christelijk Gereformeerd
- Woon/standplaats:Sliedrecht (Eben-Haëzer)
- Status:Actief
