Vraag
Aan ds. C. G. Vreugdenhil. Ik las net het antwoord op deze vraag. Daar lees ik vooral: bekeer je! Ik begrijp dat als: Bijbel lezen, bidden, God zoeken. U stelt dat met de doop God in relatie met mij kwam en Hij daarom wacht op antwoord. Het prikkelt me, maar ik durf er niet goed verder mee te gaan. Als ik dit ga doen, voelt het zo als eigen initiatief. Ik heb altijd begrepen dat God in ons moet werken. Wanneer ik zelf mijn verantwoordelijk neem en probeer (!) God te zoeken, loop ik zo dan niet het risico mezelf bekeerd te gaan vinden? Volgens mij blijf ik dan denken dat dat komt omdat ik zelf op zoek ben gegaan. Ik ben ook bang om te gaan zoeken, omdat ik uiteindelijk toch niet genoeg WIL. Ik heb nog niet zo goed helder waarom ik niet wil. Als ik de Bijbel lees of een preek hoor, is er verlangen. Een dominee zei pas dat je zeker kan weten dat je God werkelijk zoekt, als je Zijn volk ook liefkrijgt. Hm, ik kan niet zeggen dat dat zo is bij mij. Zeker niet omdat daar ook mensen bij zijn die vrijwel alles op geloofsgebied afkeuren, op huisbezoek ook mijn vragen of het zoeken afkappen als "niet het ware." Dat komt misschien ook wel gewoon door mezelf. Maar ik zou wel graag voor de Heere willen leven. Een andere preek leerde me dat ik vooral tijdgeloof zou hebben, omdat het me niet in de eerste plaats om vergeving te doen was, maar om te mogen leven voor Hem. Maar ik ken ook mensen die niet in de eerste plaats gegaan zijn door een dal van zondekennis, maar getrokken werden door Zijn liefde. Het is voor mij een puzzel. Want al zou ik mijn hele leven zoeken en God wil mij niet, waar was het dan voor? Toch hoorde ik ook eens dat uitverkiezing niet iets is om mee te beginnen, maar om dankbaar op terug te zien wanneer een gelovige door de "enge poort" is gegaan. Is het echt zo dat God in mij zou willen werken? Er is namelijk geen enkele reden voor. Als ik nu probeer te beginnen met bijbellezen, geloof ik daarmee eigenlijk dat God het wel wil. Maar dat voelt zo belachelijk als ik bedenk wie ik ben voor God. Hoe kan ik daarin volharden? U schrijft dat een mens geen steen is, maar zelf beslissingen kan nemen. Ik durf niet te geloven dat ik dit in het geestelijk leven kan. Wat als ik de beslissing neem God te zoeken en het is niet de juiste weg? Werkt God echt op deze manier met mensen? In de preek begrijp ik vaak dat Gods werk iets is in je wat je niet tegen kunt houden, iets bijzonders. Ik voel niets bijzonders wanneer ik de Bijbel lees. Alleen soms verwondering, bewogenheid als ik lees hoe God werkt. Hoe kan ik pleiten op de beloften in de Bijbel? Vrijwel alle beloften zijn toch alleen voor Zijn kinderen? Zo hoor ik het vaak in de preek en dan denk ik dat ik het recht niet heb om 'blij' te zijn dat die belofte gegeven is. Hartelijk dank voor uw tijd en moeite.
Antwoord
Jonge vriend(in,)
Er staan best wel wat tegenstrijdigheden in je vraag. God was toch echt de eerste in jouw leven toen Hij je liet dopen. Waarom zou je dan aan Hem geen antwoord geven?
Wil je nu wel of niet God zoeken? Wel je God vrezen? Dan hoef je toch niet jezelf af te vragen of je het wel genoeg wil. Als je God niet wil dienen, blijf je gewoon onbekeerd. Is dat je hartewens? Ik denk uit je brief op te maken van niet. Je stelt jezelf veel te veel vragen. Je moet worden als een kind. Vertrouwen op God en Zijn belofte. Lees eens wat de Dordtse Leerregels zeggen over Gods belofte in DL II, 5,6 en 7. Wil God je redden of niet? Het antwoord is "ja".
Vind je het moeilijk om te geloven? Leg het aan de Heere voor, want Hij kan en wil het geloof werken in je hart. Ga niet eerst alles beredeneren. Doe gewoon wat God zegt: Bekeert u, bekeert u, want waarom zoudt gij sterven? Wendt u tot Mij o alle gij einden der aarde, want Ik ben God en niemand meer. Het zou best kunnen zijn dat je moet leren hoe onmachtig en onwillig je bent zodat het ongeloof en je onwil echt tot schuld wordt voor God. Bij God is vergeving, ook voor ons ongeloof en onze onwil. Als je echt gelooft dat jouw ongeloof een diepe schuld is, dan ga je niet meer aan het redeneren, maar je belijdt het voor de Heere.
Je weet langs welke weg je God kunt vinden: bijbellezen, gebed en geloof! God laat geen bidder staan. Maak het je zelf niet zo moeilijk. Leg jezelf neer voor de Heere en laat Hem niet los tenzij dat Hij je zegent.
Opnieuw schrijf ik: sterkte ermee. God meent wat Hij zegt en Hij doet wat Hij belooft.
Ds. C. G. Vreugdenhil
Dit artikel is beantwoord door
Ds. C.G. Vreugdenhil
- Geboortedatum:02-04-1946
- Kerkelijke gezindte:Gereformeerde Gemeenten
- Woon/standplaats:Houten
- Status:Actief
Bijzonderheden:
Emeritus-predikant
Bekijk ook:
Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
Toen werd ik getroffen door een woord van God, "Gijlieden gelooft in God, geloof ook in Mij". Niet algemeen toestemmen, maar Zijn borgwerk ook voor jou/mij. De Heere geeft de opdracht om Hem te geloven en gaat je ZEKER bekend maken dat je dat zonder Hem nooit had gekund. Dat niet uit u, het is Gods gave.
Iemand die nog niet wedergeboren is, is geestelijk dood.
Wat kun je van een dode verwachten? NIETS, dat is nl. het kernmerk van dood zijn.
Door geloof/wedergeboorte wordt je geestelijk levend, en wordt de Goddelijke agapè-liefde in je hart uitgestort. Zijn volk liefhebben is dus een vrucht van het geloof en niet van het 'zoeken'.
1 Joh.3:14 Wij weten dat wij zijn overgegaan uit de dood in het leven, omdat wij de broeders liefhebben; wie zijn broeder niet liefheeft, blijft in de dood.
Probeer Bijbel te gaan lezen alsof je hem voor het eerst leest, zonder al die voor-'kennis'.
(ook een goeie tip voor je dominee trouwens)
Maar goede vruchten voortbrengen wordt niet van een dode verwacht, dat kan alleen een gelovige. (en ook dat niet in eigen kracht)
Stel nou es dat je actief naar God op zoek gaat, en je vind hem, ga je dan naar de hel omdat het jouw eigen initiatief was? nee? als de donder gaan zoeken dan!
Maar sorry hoor. Als ik je zo hoor praten dan denk ik dat je veel te moeilijk doet. Je praat over God en je geeft aan wat je moet doen om Hem te leren kennen. Geloven is twee dingen: weten dat God bestaat, en er van overtuigd zijn dat Hij het goed met jou zal maken. Dat eerste weet je al en het tweede leer je door bijbelstudie. De kiem van geloof is overduidelijk bij je aanwezig. Laat dat geloof dan ook groeien! En dan zul je vanzelf ontdekken dat het uiteindelijk toch niet bij jou vandaan kwam.
Christus word vergeleken met de koperen slang.
De Israëlieten worden gebeten door slangen en worden opgeroepen om op de koperen te zien (Christus).
Wat denk je, moesten ze in hun tent blijven zitten?
Wachten totdat ze genoeg of meerdere keren gebeten waren?
Wachten totdat het gif begon te werken?
In de tent blijven zitten want "ze kunnen er niet zelf uitkomen" dus wachten ze op een moment totdat ze vanzelf naar buiten gingen?
Nee, heden, nu, per direct, zie op Christus, de bijbel roep meer als 100x op om actief te zijn, staan er dan leugens in de bijbel?
