Vraag
Tegenwoordig hoor je ontzettend veel over vermoorde kinderen, jeugd, maar ook volwassenen en andere aangrijpende doodsoorzaken. Dit gebeurt toch niet buiten Gods wil om? Hoe kan je als mens dit accepteren, hoe kan je Gods leiding hierin zien? Is dat de toorn van God?
Wij hebben natuurlijk veel erger verdiend. God zou niet eens naar ons om moeten kijken, maar toch roept het boosheid en verbijstering op als we horen hoe iemand om het leven is gekomen. Natuurlijk, het is Gods tijd geweest, maar soms voelt dat gek of onwerkelijk omdat het op zo’n vreselijke wijze gebeurd is.
Zo ook met zelfmoord; God laat het toe, maar voor de mens is dit zo ongrijpbaar of onrealistisch, vooral voor ongelovigen die al tegen God zijn. En als wij dan ook nog eens zeggen dat God liefde is...
Antwoord
Je stelt wel erg moeilijke vragen. Het is waar dat het verbijstering geeft als iemand, vooral in je naaste omgeving, overlijdt door een van de genoemde doodsoorzaken. Door de media van tegenwoordig komt het dagelijks in het nieuws. Vroeger hoorde je dergelijke berichten niet of veel later. Maar het is niet alleen van tegenwoordig. Als we de Bijbel lezen, komen we verschrikkelijke slachtpartijen onder mensen tegen. Oorlog is iets verschrikkelijks. Als onschuldige mensen en kinderen worden vermoord. Het grijpt je naar de keel. En de vragen naar het ‘waarom' dringen zich aan ons op. En we vinden geen antwoorden.
Nee, we kunnen niet zonder meer zeggen dat dit de wil van God is. God wil dat mensen zalig worden. Niet dat ze vermoord worden. Niet dat ze op een gruwelijke manier om het leven worden gebracht. Nee, we kunnen de schuld ervan niet op God schuiven. Ook al begrijpen we niet dat God dit toelaat. De dood is door de schuld van de mens in de wereld gekomen. Laten we dat niet vergeten. En niet denken dat wij ergens recht op hebben om te leven zoals we leven.
Ondertussen mogen we wel bewogen zijn over zovelen die onder de meest erbarmelijk omstandigheden leven. En dagelijks de dood voor ogen hebben. Beseffen we wel het voorrecht te hebben dat we in vrijheid mogen leven? Terwijl we niet beter zijn dan zoveel anderen die door geweld worden bedreigd. Door de vrijheid, die we bezitten, zouden we zomaar kunnen vergeten dat ook wij naar Gods rechtvaardig oordeel tijdelijke en eeuwige straf verdiend hebben (zondag 4) . En die straf is aan ons (nog) niet voltrokken! Daarin toont God inderdaad dat Hij liefde is. Dat Hij Zijn enige Zoon niet gespaard heeft. Om ons mensen en om onze zaligheid. Deze Zoon van God is op een verschrikkelijke manier gestorven op Golgotha. Van God verlaten. Opdat wij nooit door God verlaten zullen worden.
Ondertussen leven we in een boze wereld. En daar maken we deel van uit! Toch blijven we tegen alle tegenspraak in belijden: God regeert en wij begrijpen het niet. Moeten dat ook maar niet proberen. Er gebeuren dagelijks dingen die we niet klein kunnen krijgen. Het kan zelfs zo zijn dat wij mensen gaan denken dat God het niet goed doet. Dat het wel beter kan. Maar dan vergeten we de oorzaak van alle ellende: de zonde van de mens.
Zie wat David overkwam in Ziklag (1 Samuel 27). Let op zijn verdriet over de dood van zijn zoon Absalom (2 Samuel 18:33). Want: in (niet na) de grootste smarten, blijven onze harten, in de Heer’ gerust (Psalm 33:10). Lees dan ook in het laatste bijbelboek: temidden van de grootst mogelijke rampen klinken toch de stemmen van hen die het lied zingen van Mozes en het Lam. Naar die toekomst gaat het toe.
Het zal allemaal beter worden. We zien uit naar een nieuwe hemel en een nieuwe aarde, waarop gerechtigheid zal wonen. Daar zal geen willekeur zijn, geen zonde, geen dood, geen rouw, geen ziekte, geen moord. Daar is God alles in allen. Daarom, temidden van de ellende en het verdriet wat er is: Hoop op God, want ik zal Hem nog loven (Psalm 42).
Ds. W. C. Meeuse
Dit artikel is beantwoord door
Ds. W. C. Meeuse
- Geboortedatum:12-04-1944
- Kerkelijke gezindte:PKN (Hervormd)
- Woon/standplaats:Sliedrecht
- Status:Actief
Bijzonderheden:
Emeritus (2011)
