Ellende, verlossing en dankbaarheid in juiste volgorde

Geachte evangelist Van Dooijeweert. Ik ben niet de vraagsteller, maar heb wel een vraag over 'Gods toorn over je leven voelen'.  Ik kan een heel eind meekomen in wat u schrijft, maar ik mis één aspect. U bent het toch zeker, als medelid der Gereformeerde Gemeenten, wel met mij eens dat er bij een zondaar altijd sprake is van een volgordelijke weg van ellende, verlossing en dankbaarheid, die ook na ontvangen genade telkens weer terugkomt als cirkel tot de laatste snik toe?

Ellendekennis toch noodzakelijk vóór de wedergeboorte en bekering (maar niet genoeg voor de eeuwigheid). Ik lees in uw antwoord niet goed het evenwicht tussen de noodzakelijkheid van het kennen van de zonde, voordat Christus een zondaar vrijspreekt. Binnen de Ger. Gem. is dit toch altijd geleerd of vergis ik mij? Velen denken namelijk dat het ook mogelijk is om zonder kennis van zonde bekeerd te kunnen worden.

Beste broeder of zuster,

Het dreigt gelijk al mis te gaan. U schrijft: “Ik kan een heel eind meekomen in wat u schrijft, maar ik mis één aspect. U bent het toch zeker, als medelid der Gereformeerde Gemeenten, wel met mij eens dat er bij een zondaar altijd sprake is van een volgordelijke weg van ellende, verlossing en dankbaarheid, die ook na ontvangen genade telkens weer terugkomt als cirkel tot de laatste snik toe?”

Ik ben het helemaal met u eens. De Bijbel leert dat heel uitdrukkelijk. Ik hoor mijn  broeder Paulus diep zuchten: “Het goede, dat ik wil, doe ik niet. Het kwade, dat ik niet wil, doe ik. Ik ellendig mens. Ik dank God door Jezus Christus.”
  
Dat hebben de opstellers van de Heidelberger ook goed begrepen en zelf ervaren. Zij vragen eerst: “Wat is uw troost in leven en sterven.” In het kort gezegd is dan het antwoord: “Dat ik van Jezus ben. Die heeft voor mijn zonden betaald.”

Zover zijn we het helemaal eens denk ik. Maar dan komt het: “volgordelijke weg van ellende, verlossing en dankbaarheid.” Stop! Hierin ga ik niet meer met u mee! Waarom niet? Omdat ik het niet eens ben met deze uitdrukking. Hier zit een heel gemeen addertje onder het gras verborgen. Het lijkt heel mooi en heel Bijbels, maar het is totaal in strijd met de Bijbel.
 
In de Bijbel is het kennen van onze ellende niet een doel. Je leest nergens dat Gods Woord zegt dat je eerst dat en dat en dat en dat moet ervaren voor je naar Jezus mag gaan. Sterker nog, de Heere zegt zomaar: “Wendt u naar Mij toe, wordt behouden.” Op een andere plaats staat heel uitdrukkelijk: “Zovelen Hem aangenomen hebben die heeft Hij macht (volmacht) gegeven om kinderen van God genoemd te worden.”

Of wat denk je van de eerste preek van de Heiland: Markus 1:14-15: “En nadat Johannes overgeleverd was, kwam Jezus in Galiléa, predikende het Evangelie van het Koninkrijk Gods. En zeggende: De tijd is vervuld, en het Koninkrijk Gods nabij gekomen; bekeert u, en gelooft het Evangelie.” Daar staat niets bij van een volgorde. Alleen roept Hij tot orde. Terugkeren naar God. Geloven wat het Evangelie zegt.

Als ik dan in de Bijbel wat dingen opzoek zie ik ook niets van die volgorde. De kamerling in Handelingen 8. Hij vervolgt zijn weg met blijdschap, toch? Ja maar, hij had zijn nood zo diep gevoeld op zijn reis naar Jeruzalem... Ik herinner me nog duidelijk dat ik ook zo dacht. Maar later ontdekte ik dat dit  inlegkunde is. Nog sterker... Een dominee preekte over dit gedeelte van de Bijbel en aan het eind riep hij: “Waar is nou toch die kamerling, die zwarte man? Waar is die gebleven? Och, nou zie ik hem. Daar ligt hij op de bodem van de wagen zijn zonden te bewenen.”

Begrijp je, het moet zo mooi kloppen... Wij hadden vroeger een heel eenvoudige dominee, Van Dam. Die zei eens: “Jeruzalem had aan vier kanten poorten: oost, noord, west en zuid. Door de noorder poort werden er mensen door de storm binnen geslagen en door de zuiderpoort met een zacht windje binnengeleid.” Een oude zuster zei op een gezelschapsavond vroeger toen ik nog een kind was: “Wat de Heere de ene van voren leert, leert Hij de ander van achteren.”

Bedenk dat de Heere anders werkt dan wij denken. Ellendekennis is geen voorwaarde, is geen geldig betaalmiddel. Zalig worden kan alleen door het geloof in Jezus Christus. Bedenk verder dat echte ellendekennis begint als we Jezus hebben leren kennen en leren zien wat Hij voor mij heeft gedaan. 

Als laatste noem ik u de stokbewaarder in Filippi. Handelingen 16:34: “Hij verheugde zich...” De Heidelberger zegt niet: welke stations moet je passeren om aan die rijke troost te KOMEN. Maar hij vraagt wel: wat is er nodig om in die heilige troost te LEVEN? En dan is zijn antwoord heel beslist: Wat ik nodig heb? Het besef hoe ellendig ik er voorsta tegenover de heilige rechtvaardige God Die mij kan verlossen uit die toestand. En tenslotte: hoe kan ik mijn dankbaarheid tegenover God tonen?

Dan heb je weer die drie stukken. Maar dan op de juiste plaats: de dankbaarheid. Ik ben er van overtuigd dat we het helemaal met elkaar eens zijn...

Gods zegen en een hartelijke groet,
Jan van Dooijeweert

Dit artikel is beantwoord door

J.W.N. van Dooijeweert

• Geboortedatum:
  23-01-1938
• Kerkelijke gezindte:
  Gereformeerde Gemeenten
• Woon/standplaats:
  Waddinxveen
• Status:
  Actief

262 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven