Vergeven lukt me nog niet

Ruim een jaar geleden is God persoonlijk tot mij gaan spreken. Toen liet God mij duidelijk zien dat ik iemand, die ons gezin veel leed heeft aangedaan, moest vergeven. Met kracht van God en het oog op Golgotha gericht heb ik hem echt kunnen vergeven. Daarna mocht ik ervaren dat God ook mijn schuld vergeeft! Sinds die tijd heeft God mij een vast vertrouwen in Hem gegeven. Ik mag weten, in alle moeilijke dingen die er zijn, helpt Hij mij. Ook al voel ik God ‘even’ niet, dan mag ik nog met mijn verstand beseffen dat Hij er is.

Op dit moment ben ik mij aan het voorbereiden op het doen van belijdenis. Nu is er pas geleden weer wat gebeurd, wat zeer grote invloed op mij (en ons hele gezin) heeft. Samen met een broer praat ik er veel over en vooral over vergeven van diegene. Op dit moment beheerst het eigenlijk onze hele leven en gedachtegang. Steeds weer komen we op hetzelfde uit: dolgraag willen wij haar vergeven, maar kunnen het nog niet. Graag zouden wij met diegene in gesprek willen gaan, maar die wil niet. Het lijkt alsof zij niet (wil) zien wat voor  impact deze zaak op ons (gezin) heeft. Enkele personen uit onze omgeving laten het niet toe dat wij naar haar toe gaan om te praten. Hierdoor word het eigenlijk niet uit de weg geruimd.

Maar mijn grootste probleem is nu: Ik weet dat ik een kind van God ben. God heeft mijn zonden vergeven. Maar ik kan diegene nu niet vergeven, dus weet ik dat God mijn zonden ook niet vergeeft voordat ik diegene vergeef (wij bidden immers vergeef onze schulden gelijk ook wij vergeven onze schuldenaren). En die schuld van mijn zonden kan ik niet dragen, doordat ik ook weet hoe het is als de schuld is overgenomen... Ik kom hier niet uit. Mijn eigen schuld kan ik niet dragen, ik wil graag diegene vergeven maar het lukt me nog niet...

Beste vraagsteller,

God om vergeving vragen en een ander die je kwaad berokkend heeft, niet willen vergeven, dat kan niet samengaan. Daar heb je gelijk in. Nu is het uit je vraag niet direct duidelijk wat de persoon over wie je schrijft jullie heeft aangedaan. Als je echter de bereidheid hebt om alles uit te praten met die persoon en alles te vergeven, is het goed. Bid of de Heere ook de bedoelde persoon de bereidheid wil geven tot een gesprek. Als alle wegen echter zijn toegesloten, kun je niets dwingen. Je moet wachten totdat de Heere deuren opent. Als jij in je hart maar de bereidheid hebt om te vergeven, is er geen verhindering voor je om te geloven, dat God ook jou vergeven heeft. Je zou je gevoelens misschien ook kunnen verwoorden in een brief aan bedoelde persoon.

Praat er ook eens over met de pastor bij wie je de belijdeniscatechisatie volgt. Ik hoop, dat je aan deze enkele ‘vingerwijzingen’ wat hebt.

Met een hartelijke groet,
Ds. C. den Boer