Vriendin vindt dat intimiteit is afgepakt

Mijn vriendin en ik hebben hulp nodig met de situatie waarin we zitten. Het eerste jaar van onze relatie hebben we seks gehad en daardoor zondig geleefd. Vorige november toen ik de Bijbel (Brief aan Timotheüs) las voelde ik me aangesproken door Gods Woord en ben ik gaan inzien dat wat we deden verkeerd was. Toen ik dit kenbaar heb gemaakt aan mijn vriendin hebben we besloten geen seks meer te hebben, hoewel die keuze meer bij mij vandaan kwam van bij haar. We hebben toen samen gebeden en onze zonde beleden bij God.

Maar toch heeft zij vanaf het begin erg veel moeite gehad hiermee. Ze vond dat ik te resoluut ben omdat ik helemaal geen seksuele handelingen wil doen, terwijl zij vindt dat daartussen een grijs gebied zit. We hebben daar een paar maand later een gesprek over gehad omdat ze het er moeilijk mee had, maar ik zag geen andere mogelijkheid want voor zover de Bijbel duidelijk is voor mij zijn alle seksuele handelingen niet toegestaan buiten het huwelijk. Maar zij heeft enorm verdriet door het gemis aan intimiteit dat haar nu ‘afgepakt’ is en waarvan ik de schuld krijg. Ze mist onze intimiteit enorm en het doet me zo’n pijn om haar verdrietig te zien, maar tegelijk wil ik ook niet bewust gaan zondigen tegen God.

Nu kan je als antwoord geven: ga trouwen, maar we zijn sinds kort al verloofd en de trouwplannen zijn er al en dat wordt pas komend voorjaar. Dus we moeten nog ruim tien maanden overbruggen en gisteren kwam m’n vriendin weer om hierover te praten. We komen er maar niet uit. Ben ik te strikt? Geeft het verloofd-zijn nog iets meer ruimte? Wat kunnen we doen? We zijn al tot “één vlees” geworden en nu is dat gescheiden. Ik ben bang dat dit alleen maar onze relatie beschadigt in plaats van opbouwt. En het voelt bijna alsof ik tussen God en haar moet kiezen. Ik wil niet dat onze liefde hierdoor bekoeld raakt.

Beste mensen,

Wel heel bijzonder dat je als jongeman je aangesproken voelde zodat je vanuit de Bijbel tot de conclusie kwam dat het beter is om geen gemeenschap te hebben voor je huwelijk. De Heere God heeft daar Zijn wijze bedoelingen mee. Het is belangrijk om elkaar eerst goed te leren kennen om dan als je in het huwelijk verbonden wordt, je ook helemaal aan elkaar te kunnen geven.

Je hebt het met je vriendin besproken en haar gezegd dat je zo niet verder kon gaan. Je vriendin heeft het er best wel moeite mee omdat je helemaal gestopt bent met seksuele handelingen, zoals je schrijft. Je schrijft ook dat zij er enorm verdriet van heeft door het gemis aan intimiteit dat haar nu ‘afgepakt’ is en waarvan jij de schuld krijgt. Het doet je pijn om te zien dat zij er verdriet van heeft.

Het is denk ik goed om te beseffen waarom je verkering hebt en waarom dat ook een tijd(je) moet duren. Je hebt nu eenmaal tijd nodig om elkaar goed te leren kennen en van twee mensen apart toe te groeien naar samen één. Dat samen één wordt dan op je trouwdag pas echt werkelijkheid als je eerst naar het stadhuis gaat voor het burgerlijk huwelijk, wat dan gevolgd wordt door het kerkelijk huwelijk. Dan wordt je voor de rest van je leven aan elkaar verbonden.

Die verkeringstijd heb je dus echt nodig. Het is een groeiproces waarin je je steeds meer verbonden weet aan elkaar. Je komt psychisch/geestelijk steeds meer op één lijn te zitten. Als er iets leuks of verdrietigs gebeurt, vertel je het eerst aan je vriend of vriendin en dan pas aan je ouders. Je ouders doen een stapje terug en je vriend(in) komt steeds meer op de eerste plaats te staan.

Maar ook lichamelijk groei je meer en meer naar elkaar toe. Je vindt het fijn om elkaar aan te raken, te zoenen, te strelen. Het zou anders echt een veel te grote stap zijn als je de hele verkeringstijd afstandelijk zou moeten zijn naar elkaar toe om dan als je trouwt ineens seksuele omgang te hebben. Het is belangrijk dat het lichamelijk naar elkaar toegroeien ook al enigszins in de verkeringstijd gebeurt. Maar dat kan alleen als je duidelijk grenzen afspreekt met elkaar hoever je hierin gaat.

Tussen een zoen aan de ene kant en het hebben van gemeenschap aan de andere kant zit een heel gebied. Je vriendin noemt dat een grijs gebied en daar heeft ze wel gelijk in. En als je dan die grens samen afspreekt, moet je je er natuurlijk ook echt aan willen houden. En tot die grens mag je ook al echt genieten van elkaar. Waar die grens dan precies ligt, dat moet je samen afspreken. Houdt daarbij wel je kleren aan zou ik zeggen. 

Alie Hoek- van Kooten

Dit artikel is beantwoord door

Alie Hoek - van kooten

• Geboortedatum:
  27-08-1949
• Kerkelijke gezindte:
  PKN (Hervormd)
• Woon/standplaats:
  Veenendaal
• Status:
  Actief

936 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven