Vragen over relatie

Ik heb nu bijna vier jaar verkering met een lieve jongen. Vanaf de tijd dat we elkaar kennen hebben we al vrij snel lichamelijk contact en seks gehad. Met "echt gemeenschap" zijn we al snel gestopt omdat we er allebei veel spijt van hadden. We hebben nu nog wel lichamelijk contact en onze grens is "geen echt gemeenschap." Nu is ons verschil dat mijn vriend seksueel contact heel belangrijk vindt in een relatie en ik veel minder. Hier hebben we vaak discussie over en we komen er niet uit. Hij wil zien dat ik van seksueel contact geniet, maar ik kan het soms niet door alle drukte, maar misschien ook omdat bij ons het gesprek en de diepgang in de relatie ver te zoeken is. Ik kan soms niet meer genieten van seks en aanrakingen en vind het soms zelfs vervelend. Hij kan dit niet snappen en ik weet niet wat ik eraan moet veranderen. Mijn gevoel zegt gewoon dat ik geen zin heb en het vervelend vind dat hij me aanraakt. Hoe kan ik dat veranderen? Volgens mijn gevoel gaat het elke dag over seks en God is nergens. Af en toe lezen en bidden we wel met elkaar, dat doen we dan een paar dagen, maar daar wordt het ook weer minder. Als ik dit aankaart is hij het met me eens, maar op een of andere manier komen we op religieus gebied niet dichter bij elkaar. Het blijft oppervlakkig. Ik wil zo graag een relatie waarin God centraal staat! Maar hoe krijgen we dat? Ik bid er vaak om, maar merk nog geen verandering. Is de relatie dan wel goed die ik met hem heb? Of moet ik het misschien uitmaken?

Beste vragensteller,

De vragen waar jij mee zit rond de relatie met je vriend zijn niet gemakkelijk. Het is goed dat je de onzekerheden en vragen in je relatie niet wegdrukt, maar ze onder ogen ziet. Hoewel je mogelijk over een drempel heen moet om daar met anderen over te praten, is het goed om dat wel te doen. Communicatie is een sleutelwoord om te komen tot een oplossing. Het gesprek met elkaar, met mensen in je omgeving, maar ook met de Heere.

Je geeft aan dat de relatie tussen jouw en je vriend voornamelijk gebaseerd lijkt te zijn op het lichamelijke aspect. Je vriend is daar erg op gericht, maar jij voelt je er niet gemakkelijk bij. Dat het lichamelijke aspect zo centraal staat voor je vriend, kan ermee te maken dat jullie eerder in je relatie over bijbelse grenzen zijn heengegaan door al snel gemeenschap met elkaar te hebben. Dat kan het moeilijker maken om tevreden te zijn met een vorm van een lichamelijke omgang die past bij de verkeringstijd. Hiernaast kan de duur van de verkeringstijd (blijkbaar bijna vier jaar) er toe bijdragen dat het (natuurlijke) verlangen naar het lichamelijke aspect sterker wordt.

Jij voelt je niet gemakkelijk bij het lichamelijke contact. Je kunt er niet van genieten en vindt het soms zelfs vervelend. Te meer omdat je het gevoel krijgt dat jullie relatie alleen maar draait om seksualiteit. Ik wil je aanraden deze gevoelens bijzonder serieus te nemen. Het zegt iets over hoe jij dingen diep van binnen ervaart. Probeer voor jezelf duidelijkheid te krijgen waar deze gevoelens vandaan komen, en wees daarin ook open richting je vriend.

Hiernaast moet je voor jezelf scherp op je netvlies proberen te krijgen wat de basis is voor jullie relatie, en waarom juist je vriend de ware voor je is en andersom. Als dat echt alleen seksualiteit en lichamelijke aantrekkingskracht is, dan is dat een te smalle basis voor een duurzame relatie waarin jullie beide gelukkig zijn met elkaar. Seksualiteit is een van God gegeven scheppingsgave, maar zij moet ook een gezonde plaats hebben.
 
Er wordt vaak gezegd dat een goede relatie tussen man en vrouw vier pijlers nodig heeft: De sociale pijler (gezamenlijke vriendschappen en kennissen), de geestelijke pijler (de relatie met God en het bezig zijn met Zijn dienst), de emotionele pijler (het elkaar begrijpen in hoe je dingen beleeft en waardeert) en de lichamelijke pijler (seksualiteit). Zoek naar een gezond evenwicht tussen deze pijlers. Wees zeer voorzichtig met het afbreken van een relatie, maar sluit het ook niet uit als dat de uiterste consequentie is van je zoektocht.

Ten aanzien van de geestelijke pijler geef je aan dat je aan dat je wel uitziet naar een relatie waarin God centraal staat, maar dat dit in de praktijk helaas niet van de grond komt. Daar zijn mijns inziens twee zaken voor nodig. Het belangrijkste is dat jullie beider hart door Gods genade op Hem wordt gericht, dan wordt het je vreugde om ook samen met de dingen van God bezig te zijn.

Het tweede is dat jullie gezamenlijk zoeken naar een praktische vormgeving hiervan, dat komt dan als het ware vanzelf. Je kunt denken aan allerlei zaken, zoals het elke zondag even praten over de kerkdienst, het gezamenlijk afsluiten van de dag met gebed en Bijbellezen, het samen bezoeken van een Bijbelstudie etc.

Het kan zijn dat er geestelijke ‘blokkades’ liggen die belemmeren dat je God ervaart en je het gevoel geven dat er geen duidelijkheid komt als je daarom bidt. Ga na of dat bij jou of bij jullie aan de orde is. God proeft ons hart en kan het niet verdragen als wij openlijk of heimelijk gericht zijn op iets dat Hem mishaagt. Het doet God bovendien verdriet als wij daar géén verdriet om hebben. Je schrijft dat jullie spijt hebben van hetgeen in het verleden is gebeurd. Er is een verschil tussen spijt en berouw. Mag ik vragen of jullie niet alleen "spijt" hebben van jullie misstappen richting elkaar, maar of jullie dat ook als schuld richting God ervaren en verlegen zijn om de reinigende kracht van Jezus’ bloed? Of jullie zijn gaan verlangen naar een heilig leven naar Zijn wil? Op deze God wil ik vooral wijzen. Hij is gericht op een geestelijke gemeenschap met mensen die dat geheel niet verdienen en evenmin aantrekkelijk voor Hem zijn. Hij roept ons tot Zich, en kan door Zijn Geest er ook voor zorgen dat wij daadwerkelijk tot Hem komen.

M. M. van Winkelen

Dit artikel is beantwoord door

M.M. van Winkelen

• Geboortedatum:
  18-07-1981
• Kerkelijke gezindte:
  Gereformeerde Gemeenten
• Woon/standplaats:
  Den Haag
• Status:
  Actief

54 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven