Vraag
Het was al laat en ik had een deel uit de Bijbel gelezen zoals ik altijd doe voordat ik ga slapen. Ik had mijn gebed gedaan en God gedankt voor de dag en Zijn hulp. Ik lag in mijn bed en kon niet slapen onder andere omdat zonden uit het verleden in mijn herinnering kwamen. Ik bad tot God en vroeg Hem om mij te vergeven. Ik had oprecht spijt en ik sloot het gebed af. Later voelde ik mij niet prettig en sloot mijn handen en was weer samen met God. Toen gebeurde er iets bijzonders.
Er ging een adembenemend gevoel door mij heen. Het stopte na een tijd langzaam en ik dankte God voor dit teken. En toen kwam het weer terug, nog sterker. En ineens bedacht ik mij: “Ga ik nu dood?” En ik was zo in de war... blij dat ik naar God ging maar ik voelde het verdriet voor mijn ouders en vrienden en familie tegelijk. Ik dankte de Heer met heel mijn hart dat Hij mij bij Hem wilde hebben om me te beschermen en dankte voor het teken van Zijn bestaan. En toen smeekte ik Hem om te mogen blijven leven en beloofde Hem mijn leven te beteren (ik was altijd weinig met God bezig). Toen ik mijn ogen opende knielde ik voor God neer en dankte hem zoveel voor mijn leven en voor de liefde van Hem. Het werd fel wit voor mijn ogen tijdens dat gebed. Na vele malen danken sloot ik het gebed af. Ik trilde op mijn benen en probeerde te verwerken wat er gebeurd was.
Later voelde ik opeens een schrik ik dacht bij mijzelf: heb ik de Heer Zijn liefde zojuist geweigerd door te smeken om nog te mogen leven? Of was het juist een teken dat ik ècht vergeven ben en opnieuw kan beginnen? Is er misschien iemand die weet wat dit betekent of hetzelfde heeft meegemaakt?
Antwoord
Bedankt voor het delen van deze ervaring die je diep geraakt heeft. Je vraag is nu: wat betekent deze ervaring? Is dit een teken dat ik echt vergeven ben en opnieuw kan beginnen?
Ik zou je de volgende dingen ter overweging willen aanreiken:
1. Je schrijft dat er een adembenemend gevoel door je heen ging, dat het fel wit werd voor je ogen. Dat zijn zaken die doen denken aan wat gelovigen in de Bijbel ook tegengekomen zijn. Ik denk aan Ezechiël (Ezech. 1), Jesaja (Jes. 6), Saulus van Tarsen (Hand. 9), Johannes (Openb. 1) Het verschil is, dat jij niet spreekt over echt iets persoonlijks van God daarin. Richtinggevend rondom die ervaring vind ik vooral dat jijzelf de Bijbel las, bad om vergeving en vervolgens dankte voor je leven en voor Gods liefde. Vandaar uit zou ik zeggen: God kwam naar je toe in deze ervaring.
2. Vanuit de Bijbel leren we om ons houvast te zoeken in het Woord dat God tot ons spreekt. Daarin laat Hij ons lezen wie Hij voor ons wil zijn, daarin belooft Hij ons, wat Hij ons wil geven. Wat betreft de vergeving van onze zonden en het redden van ons verloren leven lezen we in 1 Timotheüs 1:15 hoe God daarin handelt: “Dit is een betrouwbaar woord en alle aanneming waard dat Christus Jezus in de wereld gekomen is om zondaars zalig te maken.” En 1 Johannes 1:9 zegt: “Als wij onze zonden belijden: Hij is getrouw en rechtvaardig om ons de zonden te vergeven en ons te reinigen van alle ongerechtigheid.” Je hebt je zonden beleden, je hebt God gevraagd om vergeving. Heeft God je zonden nu vergeven? De vraag is: geloof je God op Zijn Woord? Heb je Zijn Woord aangenomen, dat Christus daarvoor in de wereld gekomen is? Natuurlijk niet enkel met je verstand, of op een luchthartige manier, maar biddend, vertrouwend, waarbij je je leven echt in Zijn handen mocht leggen?
3. Je schrijft over deze ervaring als iets dat veel met je gedaan heeft. Het ging boven jezelf uit. Dat is heel kostbaar. Laten we ondertussen niet vergeten dat onze eigen geest ook tot veel in staat is. En dat de duivel kan verschijnen als een engel van het licht. Je kunt bijzondere ervaringen dus nooit bij voorbaat op naam van God zetten. Hoe weet je of iets echt van God is? In het algemeen gesproken zou ik zeggen: Wat van God komt, brengt je naar God en Zijn Woord toe; wat niet van God is, leidt je van God en Zijn Woord af.
4. Jezus heeft gezegd: Aan de vrucht zul je de boom kennen. Is iemand christen, dan kun je dat zien en horen aan hoe hij leeft, wat hij doet en zegt. Als dingen van God komen, zul je dat merken aan hun uitwerking. De ervaring waarover je schrijft is al even geleden. Wat heeft het met je gedaan? Heeft het je geestelijk leven verdiept? Je schrijft dat je voorheen weinig met God bezig was. Is dat nu anders? Lees je de Bijbel aandachtiger? Zoek je de omgang met God? Blijf je bidden? Ervaringen zijn in ons geestelijk leven nooit de zaken waar het om gaat. Het gaat om de vrucht. Waar brengt het je? Hopelijk zeg je: ik merk in mijn leven dat ik de zonde erger vind dan ooit, dat ik de Heere Jezus lief hebt als nooit tevoren, dat ik met mijn hele leven God wil dienen en eren. En mijn dankbaarheid vind ik tekort schieten tegenover de eindeloze goedheid van God.
5. Of het verkeerd was, dat je bij deze ervaring waarbij je God gedankt hebt voor Zijn liefde, toch ook vroeg om te mogen blijven leven? Dat denk ik niet. God heeft ons het leven gegeven en we mogen dat geschenk met dankbaarheid ontvangen. We mogen God ook bidden dat Hij ons langer wil laten leven op aarde. Als we het leven maar niet liever hebben dan Hem, en als we het leven maar voor Hem en tot Zijn eer verlangen te leven.
Nieuw-Lekkerland,
Ds. A. de Lange
Lees ook:
Dit artikel is beantwoord door
Ds. A. de Lange
- Geboortedatum:06-03-1960
- Kerkelijke gezindte:PKN (Hervormd)
- Woon/standplaats:Nieuw-Lekkerland
- Status:Actief
