Vraag
Mag je liefde begeren? Ik heb soms een heel sterke drang om liefde te ontvangen, met name omdat er vroeger veel gebeurd is. Maar dat is soms ook van personen, waar ik het van verlang (zij weten dat niet), waarvan ik het helemaal niet mag verlangen, bijvoorbeeld omdat ze al getrouwd zijn. Wat moet ik hiermee? En mag ik liefde eigenlijk wel begeren?
Antwoord
Ieder mens heeft het nodig zich geliefd te weten. Het is in dit verband veelzeggend dat een mens geboren wordt uit de liefde van twee mensen tot elkaar. Een kind heeft het nodig om op te groeien in een sfeer van liefde. Ik heb wel eens gelezen van een overigens bedenkelijk experiment. Het betrof twee baby’s. Het ene kindje kreeg alleen maar eten. Er werd verder niet tegen gepraat, het werd niet geknuffeld. Alleen de zgn. technische handelingen werden verricht om het kindje te laten leven. Het andere kind werd behandeld zoals verwacht mag worden. Het kreeg eten, er werd tegen gepraat, het werd geknuffeld. Het eerste kind gedijde volstrekt niet en dreigde zelfs te sterven terwijl het andere kind zich op een gezonde wijze ontwikkelde. Dit voorval illustreert hoe nodig een mens het heeft zich geliefd te weten en dat ook te ervaren. Ja, ieder mens heeft liefde nodig.
Nee, die krijg je van mensen niet altijd op de manier zoals je zou mogen verwachten. Begrijpelijk als dat een stempel op je leven zet. Eén is er bij Wie je deze liefde altijd weer mag zoeken en vinden. Denk maar aan één van de bekendste teksten in de Bijbel: Alzo lief heeft God de wereld gehad... Elke inwoner op deze aarde mag zich door dit woord aangesproken weten. Jij dus ook. In Christus strekt zich Gods liefde naar elke aardbewoner uit. Uiteraard vraagt dit wel om een antwoord: opdat een ieder die gelooft, niet verloren ga maar het eeuwige leven hebbe. Geloven houdt dan ook in je bemind te mogen weten ondanks het feit dat je die liefde bepaald niet opwekt, ja die liefde in je leven nogal eens tegenstaat. Levend uit die onbegrijpelijke zondaarsliefde van God kan je ook evenwichtig leren omgaan met goed- en afkeuring van mensen. Uiteraard heb je ook liefde van mensen nodig, maar als je mag weten dat Gods liefde ondanks alles naar je blijft uitgaan, hoeft je wereld niet in te storten op het moment dat je van een ander niet die liefde krijgt waarnaar je verlangt.
Uit de woorden die je schrijft, krijg ik de indruk dat het verlangen naar liefde van anderen een wat obsessief karakter heeft wat jezelf verklaart vanuit dingen die er in het verleden gebeurd zijn. Ik krijg de indruk dat je hier op een nogal krampachtige manier mee omgaat. Hoe begrijpelijk het mogelijk ook is vanuit je verleden, een dergelijke houding lijkt me niet de bedoeling. Ieder mens heeft liefde nodig. Dat mag uit het bovenstaande duidelijk zijn. Maar je zult die niet altijd in die mate van mensen ontvangen als je verlangt. Je kunt dat ook niet van iedereen verlangen. Niet iedereen hoeft jou sympathiek te vinden al mag je uiteraard van een ander verwachten dat hij of zij respectvol met je omgaat. De dingen gaan echt uit de rails lopen als je verlangen naar liefde jou feitelijk maakt tot middelpunt van het heelal. Je kunt zo de focus leggen op het ontvangen van liefde van anderen dat je je eigen roeping om lief te hebben vergeet. Alles draait dan om jezelf en je vergeet dat je ook een roeping ten opzichte van anderen hebt.
Misschien ligt wel een deel van de oplossing van je probleem hierin: begin zelf maar belangeloos lief te hebben. De Heere Jezus zegt in de bergrede: alles wat u wilt dat de mensen u doen, doet u hun evenzo. Kruip maar eens in de huid van de ander en vraag je maar eens af: wat zou ik graag willen als ik die ander was en probeer daarnaar maar te handelen. Hoeveel mooier zou het leven worden wanneer we zo meer in het leven zouden staan. De Heere Jezus is ons hierin volmaakt voorgegaan en welk een verrassende dingen bracht het te weeg. Liefde is vooral op geven gericht en juist waar je belangeloos geeft, ontvang je als genadige toegift vaak veel terug hoewel je het daarvoor niet mag doen. Dan wordt het immers berekenend.
Wat je laatste opmerking betreft: waar je liefde verlangt van mensen van wie je het niet mag verlangen, moet je daar radicaal ‘nee’ tegen zeggen. Dergelijke gedachten moet je niet gaan voeden. Daarmee begeef je jezelf op een heilloze weg. Dit brengt je immers in lijnrechte strijd met het tiende gebod. Je gebed mag/moet dan zijn of de Heere die verkeerde verlangens uit je hart wil wegnemen. Ga dan zeker geen contact zoeken of iets dergelijks. Dat maakt zoveel kapot bij anderen en bij jezelf. Verlangen naar een levenspartner is heel begrijpelijk. Aan het begin van de Bijbel lezen wel al dat het niet goed is dat de mens alleen zij. Maar je bent er zelf wel altijd bij en mag nooit binnendringen in de relatie van twee andere mensen die gelukkig zijn met elkaar.
Ik hoop dat bovenstaande je wat verder helpt in je nadenken over deze dingen. Tegelijk wil ik je adviseren hierover het gesprek aan te gaan met iemand in je omgeving die hierin een klankbord voor je kan zijn. Dit zou een ambtsdrager kunnen zijn maar uiteraard ook iemand anders waarmee je een goede klik hebt. Het lijkt me niet verstandig om hiermee te blijven lopen.
Met een hartelijke groet,
Ds. H. Peet
Dit artikel is beantwoord door
Ds. H. Peet
- Geboortedatum:15-01-1964
- Kerkelijke gezindte:Christelijk Gereformeerd
- Woon/standplaats:Sliedrecht (Eben-Haëzer)
- Status:Actief
