Mensen die alleen over zichzelf praten

Het valt me steeds meer op dat er mensen zijn die tijdens een gesprek alleen over zichzelf praten. Als voorbeeld: Een vriendin vroeg hoe het met ons zoontje gaat. “Goed gelukkig, maar hij heeft helaas wel last van...” Vervolgens praat zij de eerste tien minuten over waar haar zoontje op die leeftijd allemaal last van had. Ik kom op straat mijn buurvrouw tegen en ze zegt: “Zo, je zoontje is al groot! Mijn kleindochter is even oud en die...” Vervolgens gaat het hele gesprek over haar kleindochter.Ik feliciteer een opa en oma die ik tegenkom met de geboorte van hun kleinkindje. Het hele gesprek gaat over dat kleinkindje en ze vragen niet hoe het met ons kindje gaat die ook nog maar een paar maanden oud is en die er bij is in de wagen, ze kijken zelfs niet naar hem.

Ik merk dat ik dit soms best lastig vind. Hoe moet ik hiermee omgaan? Moet ik het accepteren dat een gesprek zo loopt, of moet ik elke keer het gesprek naar mij toetrekken? Dat voelt zo egoïstisch.

Beste vraagsteller,

Móét je accepteren dat een ander liever praat dan luistert? Nee hoor, maar als je het gesprek naar je toe wil trekken, zoals je schrijft, doe je naar mijn idee precies hetzelfde! Een goed gesprek voeren is nog niet zo eenvoudig, want inderdaad, de meeste mensen zijn ten diepste niet ècht geïnteresseerd in het wel en wee van de ander, maar praten graag over eigen belevenissen. Vooral niet bij een buurpraatje, of hoe je een los-vast contact ook maar wilt noemen. Op de meest gebruikte inleidende vraag “hoe gaat het?” is het antwoord toch ook al heel snel “goed, hoor!” Maar... ís dat dan ook daadwerkelijk zo?
 
Dóórvragen en actief luisteren vragen meer vaardigheden dan bij een gezellig babbeltje op straat! Begin dus met te bedenken wat je wìlt in het contact met een ander: serieus gesprek of gelegenheidspraatje (social talk). Beide zijn niet goed, niet verkeerd, maar verschillend van elkaar! En verwacht dan niet dat de ander hetzelfde doel heeft, tenzij dat van te voren afgesproken is. Zo hoeft een babbeltje op straat niet direct een serieus gesprek te zijn, maar van bijvoorbeeld een huisbezoek verwacht je dat juist wel. Communicatie is een leuk onderwerp om meer van te willen weten, overigens! Er zijn veel zeer interessante en leerzame boeken en artikelen over te vinden!
     
Uit jouw vraag begrijp ik dat je heel graag je kindje wilt laten zien. En daar is als jonge moeder niets op tegen: natuurlijk ben je dankbaar, trots, enz. als je achter de kinderwagen loopt. Natuurlijk wil je daarover vertellen, maar dat is iets anders dan “een gesprek voeren.”
    
Accepteren dan maar dat de ander steeds aan het woord is? Tja, daar kun je voor kiezen. Óf niet. Is het dan egoïstisch om aandacht te vragen voor jóuw onderwerp? Als je dat zo voelt, zul je het ook vinden. Vraag je het mìj, dan zeg ik nogmaals: lees eens over gespreksvoering en over luisteren. Zodat je je meer bewust wordt van je eigen beweegredenen!

Marijke Rots 

Dit artikel is beantwoord door

C. M. Chr. Rots - de Weger

• Geboortedatum:
  18-02-1947
• Kerkelijke gezindte:
  Christelijk Gereformeerd
• Woon/standplaats:
  Aalten
• Status:
  Actief

1499 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven