Opvoedregeltjes van vroeger loslaten
N. J. van Dooijeweert-Van der Slikke / 2 reacties
Vraag
Mijn man en ik zijn beiden opgevoed met veel regels. Daar is in principe niks mis mee, het voelde ook niet als regels. Maar hoe ouder ik word, hoe meer ik merk dat ik er moeite mee heb. Al die regels pas je (ongemerkt) zelf ook toe, maar de tijd is zo veranderd.
Ik zal wat voorbeelden noemen: was opvouwen met lusjes naar binnen; eerst koffie aanbieden (met lepeltje achter het kopje) en daarna koek; ambten met u aanspreken; zitten doe je niet zomaar overdag en wandelen al helemaal niet; in de ene familie is het vragen naar een derde bakje koffie ‘heilig’, in de andere wordt dat niet gedaan; baby’s gewoon laten huilen; gordijnen ophangen met de mooie kant naar buiten; eerst deze aardappels, later in het seizoen die soort; dit gerecht maak je zo klaar en dat gerecht zo omdat dat zo hoort; koffie aanbieden met gekookte melk, enz. Állemaal van die dingen. De meeste doe ik zelf ook, al dan niet automatisch. Ik kookte eerst alleen melk voor m’n eigen familie; schoonfamilie drinkt met koffiemelk.
Nu heeft m’n man gezegd: we doen het zoals wij het doen, ze zijn hier te gast. Maar ja, gasten geef je toch het liefst waar ze van houden. En zo blijf ik daar maar in doorgaan. Tuurlijk, we hebben ons eigen leven en niemand zegt er wat van als ik het anders doe, maar het voelt wel zo. En wie let er tegenwoordig nog op bepaalde dingen? Zou je dat ooit los kunnen laten of hoeft dat niet niet? Ik merk dat ik me overal ‘strak’ gedraag om het maar goed te doen...
Antwoord
Lieve vraagstelster,
Met het lezen van je opvoedingsregels moest ik glimlachen. Zijn we niet allemaal een klein beetje zo opgevoed? Was het niet gewoon bij de meeste gezinnen in die tijd? De meeste regels heb ik ook zo geleerd. Nee, je ging niet zomaar op dinsdag een boek lezen, op zaterdagavond was er tijd om een boek te lezen en op zondag.
Al die dingen die je vroeger normaal vond, dat zie je nu meer als een last. Je man heeft gelijk, jullie hebben jullie leven, anderen zijn te gast, doe zoals jullie het willen. Maak er voor jezelf geen probleem van. Wees spontaan en jezelf. Je hoeft het niet te doen zoals vroeger thuis, maar wees blij dat je dingen geleerd hebt, echt waar. Ik heb veel dingen van mijn opvoeding weer doorgegeven aan onze kinderen. Ik zie dat zij dat ook weer doen, elk op zijn eigen wijze.
En weet je... soms vind ik het zo jammer dat er nu zoveel is veranderd. Echt niet allemaal ten goede. Wij moesten gasten die kwamen een hand geven en ons voorstellen. Dat leerde ik onze kinderen ook. Nu hoor ik soms als ik ergens op bezoek ben “hoi” roepen in het voorbijgaan. Jammer, een stukje beschaving raakt zoek. Ik ben bang dat het handen geven en even zeggen hoe je heet, even voorstellen, niet echt meer terug komt na de coronatijd.
Zo zijn er meer dingen. Als kind at ik eens mee met een vriendinnetje uit een groot gezin. Die mensen waren niet rijk en hadden echt geen fratsen, maar ze leerden hun kinderen manieren. Ze aten met mes en vork en ik kon dat niet... Ik schaamde me verschrikkelijk en dacht: “Vanaf nu ga ik ook met mes en vork eten.” Zo gebeurde. Mijn familie keek er van op, toch zijn zij het later ook gaan doen. Wij hebben dat onze kinderen ook geleerd.
Een heel grappig voorbeeld maakte ik mee bij onze kleinkinderen in Ecuador. Ik vouwde de was op. Zegt de man van onze kleindochter. “Moet je zien, oma vouwt de baddoeken net als jij op.” Zegt zij tegen hem: “Ja natuurlijk, zij leerde het mama en mama mij. En oma’s moeder leerde het van haar moeder.”
Gelukkig letten mensen nog wel op bepaalde regels, maar “ieder zij in zijn eigen gemoed ten volle verzekerd” hoe zij dat in hun eigen gezin gestalte geven. Je hoeft niet alles los te laten, maar leef je leven zoals je dat vindt passen in je eigen gezin. En als je wijsheid ontbreekt, vraag het dan aan de Heere, Die nooit verwijt, maar je wil onderwijzen.
Hartelijke groet en zegen.
Nellie van Dooijeweert-van der Slikke
Dit artikel is beantwoord door
N. J. van Dooijeweert-Van der Slikke
- Geboortedatum:25-04-1942
- Kerkelijke gezindte:Gereformeerde Gemeenten
- Woon/standplaats:Waddinxveen
- Status:Actief
Bijzonderheden:
Functie: Pastoraal medewerkster
Bekijk ook:
Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
Dat leerde men vroeger inderdaad zo, men dacht ook dat dit goed was om te doen en de meeste ouderen denken dit nog steeds omdat ze dit zo geleerd hebben.
Echter, met de kennis van nu weten we dat je een baby veiligheid moet bieden! Ga zeker kijken als een baby huilt, troost het! Ouderen zeggen dan: moet je nodig doen, je baby weet binnen korte tijd hoe z'n ouders in elkaar steken!
Ja, dat klopt, en dát is nu net de bedoeling! Je baby moet leren en voelen dat je dicht bij hem/haar bent, dat ze altijd op je kunnen vertrouwen!
Ik dacht dat jonge moeders tegenwoordig hierin hun eigen gang gaan maar blijkbaar wordt er toch ook overgenomen wat ouders zeggen. Ouders bedoelen het altijd goed, maar ook zij kunnen er weleens naast zitten!
Wat alle huishoudelijke regels aangaat, zolang je dit met plezier doet is het prima, zodra het een last gaat worden moet je dingen veranderen.
Als je bv gewend bent van je ouders om het warm eten in schalen te doen en niet de pannen op tafel te zetten, maar je hebt geen vaatwasser dan wordt het je tot een last: je bent er veel tijd en energie mee kwijt, met name met alles af te wassen, dan zou ik er voor kiezen om pannen op tafel te zetten.
Heb je voldoende melk in huis en voldoende tijd om de melk op te kloppen dan geef je visite opgeklopte melk. Heb je niet genoeg dan houdt het op, en als je weinig tijd hebt ook. Speel ermee! Maak het jezelf niet moeilijk!
Enne.....wandelen is super gezond hoor! Je krijgt er meer energie van zodat je de dag vrolijk verder door kan. En ook even (overdag) zitten haken, half uurtje lezen kan helend werken! Heerljjk, ik doe het wel al ben ik dit ook niet vanuit huis gewend!
Als je alleen bent kun je ook t beste stille tijd houden. Ook wat lezen hoort daarbij!
Als je kinderen hebt zul je ook met hen moeten zitten, knutselen, spelen, voorlezen, met ze wandelen, even naar de speeltuin etc. Neem er de tijd voor, kinderen kunnen later precies vertellen aan je of je de tijd voor ze hebt gehad of dat ze ouders hadden die altijd maar aan het werk waren!
Heb jij je boekenkast wel eens leeggegooid?
Ik zal hem uitleggen.
Zie je brein eens als een boekenkast met diverse planken. Wanneer je wordt opgevoed, vullen je ouders de planken met de boeken die zij belangrijk vinden. Ze zetten ze neer waar zij vinden dat het boek hoort. En dit is ook de taak van ouders. Je mag er vanuit gaan dat ze dit naar eer en geweten doen.
Wanneer je in de pubertijd komt, gaan als het goed is alle boeken van de planken af. Een lege kast, een hoop boeken op de grond. (en wanhopige ouders horen hier ook bij :)
En jij gaat, als puber en adolescent, de boeken terug zetten in de kast. Niet alle boeken. Sommige boeken wil je nooit meer lezen. Maar de meeste zet je waarschijnlijk terug in de kast, zo'n 80 procent. Je zet ze echter wel neer op de plek waar jij vindt dat ze horen te staan. Sommigen komen op dezelfde plek als je ouders ze hebben neergezet. Andere een schap hoger of lager. En je vult de kast aan met zo'n 20 procent nieuwe boeken.
Zo ontstaat er een mooie, unieke nieuwe boekenkast.
Als ik jouw verhaal hoor, vraag ik me af of je je kast wel eens hebt leeg gegooid, of je gepuberd hebt. Wellicht was daar door regels minder ruimte voor.
Ik ben ervan overtuigd dat je gaat groeien als persoon en in geloof, wanneer je kast leeg is geweest, en de boeken door jou opnieuw zijn geplaatst.
Je mag dit alsnog gaan doen, en het mooie is dat je dit samen met je man kunt gaan doen, en boven dat: biddend. Vraag aan God welke plaats een boek moet krijgen. Ga dit proces aan, en je wordt jezelf zoals God jou bedoeld heeft!
Ik realiseer me dat het antwoord vast verre van compleet is, maar hopelijk kun je er iets mee. Succes,
Jonna
