Voorwaarden om ambtsdrager te worden

Ik heb een vraag over de ambten. Vorig jaar ontmoette ik een godvrezende vrouw die bepaalde zorgen deelde aangaande de verkiezingen van ouderlingen en diakenen. Volgens haar moét je eerst een kind van God zijn (schuilen achter het bloed van Christus) om ambtsdrager te kunnen zijn. Het ambt is immers geen functie, maar je wordt door dé Ambtsdrager geroepen om namens Hem de gemeente in te gaan tijdens huisbezoek (zielenbezoek). Dan moet het eerst ‘goed’ zijn tussen de Heere en de ziel. Je kunt toch niet op zielenbezoek gaan zonder dat je de meest wezenlijke zaken van het geestelijke leven zelf niet kent?

In aansluiting hierop hoorden we van een predikant die vanaf de kansel eveneens zijn zorgen uitsprak. Als we Zijn Woord ernaast leggen, is er in de reformatorische gezindte volgens de predikant een scheefgroei. Hij citeerde onder andere uit Handelingen 6. Ook hoorde ik via een andere preek een citaat van ds. Van der Poel, waar het ook over ambtsdragers ging. Ik citeer het even met eigen woorden: “We kiezen voor goud. Is er geen goud, dan kiezen we voor zilver. Is er geen zilver, dan kiezen we voor ijzer, en zo blijven de banken gevuld.”

Kortom, bovenstaande uitspraken geven mijn inziens, hoe gevoelig het ook kan liggen, genoeg aanleiding om dit bespreekbaar te maken? Uiteindelijk willen we in de kerk toch handelen overeenkomstig Zijn wil? Wilt u expliciet vanuit de Schrift aangeven wat in geestelijk opzicht de voorwaarden zijn om (in Gods oog) ambtsdrager te mogen worden?

Deze vraagsteller legt de vinger wel bij een heel zere plek in de kerkelijke praktijk. Inderdaad is het de praktijk in veel van onze gemeenten dat niet alle ambtsdragers kinderen Gods zijn. Zelfs moet je concluderen dat zoveel te rechtser een gemeente is, hier te meer een onbekeerde diaken en ook wel een ouderling gevonden wordt.

Eerst even over dit laatste: het onderscheid maken tussen de ambten (lees: tussen een ouderling en een diaken) vindt nergens grond in de Heilige Schrift. Dus Bijbels gezien moet zowel de voorganger als ook de ouderling en diaken een kind van God zijn. Echter vinden we die nog wel onder de leden van de (onze) gemeente?

Een tweede opmerking wil ik maken over de vraag zelf. De laatste zin luidt: Wilt u expliciet vanuit de Schrift aangeven wat in geestelijk opzicht de voorwaarden zijn om (in Gods oog) ambtsdrager te mogen worden? Fout! Beter is het te vragen wat in geestelijk opzicht de GAVEN zijn (dus niet de voorwaarden) om ambtsdrager te mogen worden en te zijn. U verstaat het verschil? Het eerste gaat van de mens uit en wat hij bezit en bij het tweede is het Gods zaak. Bij de verkiezing tot het ambt dient voorop te staan dat wat God in de mens gewerkt heeft, ja nog dagelijks werkt. En, hoor ik vragen: Als er nu geen godvrezend mannelijk persoon in de gemeente gevonden wordt? Mijn antwoord luidt: Dan dient u de verkiezing uit te stellen en bidstond te houden waarbij de nood van de gemeente aan de HEERE wordt voorgelegd. Het woord uit Psalm 81 vs. 7 berijmd geldt heden nog: Op uw noodgeschrei deed Ik grote wond’ren.

Om op de eigenlijke vraag in te gaan: Ik noem twee Schriftplaatsen waar u de bevestiging van het hierboven staande vindt. De eerste uit het Oude Testament en wel de roeping van Mozes. In Ex. 2:2 lezen wij dat hij “schoon” was en in Hand. 8:20 staat dat hij “uitnemend schoon” was. In de Griekse tekst staat letterlijk: “schoon voor God”. Uit het Nieuwe Testament volsta ik met de vraagsteller te wijzen op 2 Tim. 1:9. Een woord waarmee de apostel Paulus zijn vreesachtige zoon in het geloof bemoedigt en vermaant.

Met vriendelijke groet,
Ds. C. Oorschot

Dit artikel is beantwoord door

Ds. C. Oorschot

• Geboortedatum:
  25-08-1933
• Kerkelijke gezindte:
  Hersteld Hervormd
• Woon/standplaats:
  Stellendam
• Status:
  Inactief

47 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven