Koud en gevoelloos hart

Ik heb hier wel eens vaker een vraag gesteld en dat deed ik met een heel ander gevoel. Dat was uit nieuwsgierigheid, verlangen naar antwoorden. Ik was toen heel erg bezig met God en Zijn Woord. Ik begreep veel dingen niet, maar als ik las in mijn Bijbel en dagboek voelde ik soort blijdschap in mijn hart. Ik ging een ander leven leiden. Toen las ik ook in mijn dagboek dat je hard zo koud en hard kan worden, dat de Heilige Geest jou niet meer aanspreekt (of hoe zeg ik dat). Dat Hij van je afwijkt en ook niet meer terug zal komen. Toen kreeg ik soort bang gevoel... Als dat maar niet bij mij zou gebeuren. Ik dacht ook dat het niet bij mij zou gebeuren, want ik weet hoe fijn het is om uit de Bijbel te lezen.

Alleen... nu ben ik paar maanden verder en wat is mijn hart? Koud, hard, gevoelloos. Ik wil liever de zonden doen, ik ga liever mijn eigen gang. En als ik dan ‘s avonds nog in mijn dagboek lees, dan voel ik de pijn dat ik zo ben overdag. Maar nu komt het gewoon uit wat ik toen dacht: ik ben wel zo! Ik ben nu nog erger dan de grootste zondaar op aarde. Ik begrijp het gewoon niet, was dat gevoel dat verlangen naar God dan nep? Was het zelf verzonnen? Ik kan dat niet geloven omdat ik daar voor leefde zoals ik nu weer leef. Daarom vond ik het ook zo bijzonder dat ik met verlangen uit de Bijbel las.

En dan zegt de dominee ook altijd: het kan niet van jouw kant komen. Maar hoe dan? Van mijn koude hart komt het inderdaad niet, maar ook niet met zo’n gebed dat ik nu bid, met mijn ‘gewone’ verstand. Toch? Heeft iemand misschien een begrijpelijk antwoord voor mij?

Geliefde vriend(in),

Het is een groot voorrecht wanneer je vreugde mag krijgen in het lezen van de Bijbel en een dagboek. Wel is daarbij een eerlijk onderzoek nodig. Waarom gaf je dat vreugde en wat deed je verlangen om in de Bijbel te lezen?

De Bijbel is allereerst het Evangelie van de blijde boodschap dat Jezus Christus de Zaligmaker gekomen is om het verlorene te zoeken en te verlossen. Heb je Hem gezocht in de Bijbel en ook Hem mogen vinden, naar Zijn belofte? Dan geeft dat een diepe vreugde en vrede in het hart. Die vreugde kan wel voor een tijd verdwijnen, wanneer we bijvoorbeeld in zonden vallen en van Hem afwijken. Dan trekt de Heere Zich terug. Maar het geloof dat Hij gegeven heeft door Zijn Heilige Geest verlangt weer naar Zijn gemeenschap en keert met droefheid en berouw tot Hem weer.

We zien dat veel in het leven van Gods kinderen, dan behoeven we alleen maar aan David te denken. Denk maar eens aan de woorden uit Psalm 6: “Keer eind’lijk HEER’, toch weder, mijn ziel buigt zich teneder, ai red haar van ’t verderf.” Dan zal de Heere je opnieuw de vrede geven die er ligt in de vergeving van je zonden.

Maar de Bijbel leert ons ook dat je voor een tijd met blijdschap het evangelie kan ontvangen, maar dat het toch voorbij gaat. Denk maar aan de gelijkenis van het zaad. Er is zaad dat valt tussen de steenachtige plaatsen, het schiet op, maar verdort, omdat het geen wortel heeft. Het kan zijn de spot en smaad de oorzaak zijn dat je terugkeert naar je oude leven, of dat de dagelijkse zorgen en drukte je zo bezetten, dat het evangelie uiteindelijk geen kracht in je doet.

Wanneer dat de werkelijkheid is, ga dan vandaag nog tot Hem en vraag of Hij je zonden wil vergeven. En als je die zonden niet gevoelt, vraag Hem om ontdekkend licht. Leg al je nood, ongevoeligheid en ellendigheid aan Zijn voeten neer en blijf bedelen aan de Troon van Zijn genade totdat Hij je vrede geeft door het bloed van Christus.

Ik hoop dat bovenstaande gedachten je helpen mogen en ga met je vragen tot Hem met de bede: “Heere doorgrond en ken mijn hart. Is er een schadelijke weg, Heere leidt mij op de rechte weg.” Zie Psalm 139.

Met een hartelijke groet en Gode bevolen,
Je ds. A. A. Egas

Dit artikel is beantwoord door

Ds. A.A. Egas

• Geboortedatum:
  30-05-1957
• Kerkelijke gezindte:
  Christelijk Gereformeerd
• Woon/standplaats:
  Damwoude
• Status:
  Actief

85 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven