Vraag
Ik had sinds vorige week contact met een jongeman via een datingsite. Het klikte gelijk al goed. Telefoonnummers uitgewisseld en heel veel gebeld met elkaar en geappt. We vonden het wonderlijk gaan omdat we beiden een terughoudend karakter hebben.
Na een kleine week was daar onverwachts een dilemma van zijn kant...We hebben elkaar toen ook live ontmoet en gesproken over waar hij dus mee zat. Hij vond me echt leuk en spontaan, qua kerkelijke stroming waren we van hetzelfde kerkverband. Maar hij keek al ver de toekomst in en vond het eng dat hij zijn vrijheid voor mij moest opgeven/delen. Zelf vond ik het vaag eigenlijk, want waarom ga je anders op een datingsite. En ook het stukje vrijheid opgeven/delen, dat zou dan net zo goed voor mij gelden. Ik zelf had er vertrouwen in, maar was er toch redelijk nuchter onder eerst.
Uiteindelijk heeft hij de knoop doorgehakt en besloten om niet verder te gaan omdat voor hem de feiten hetzelfde bleven. Ik heb er een behoorlijke knauw aan overgehouden, juist omdat ik bij hem mijn verhaal kwijt kon en hij ook bij mij. Kan dit een vorm van bindingsangst zijn bij hem? Hij had in het verleden wel verschillende relaties gehad en ik één keer en daarna was het bij mij meer daten dan vaste relatie.
Antwoord
Beste vraagsteller,
Tja, wat er precies achter het gedrag zit van de bewuste dating-partner is uiteindelijk niet zo interessant. Het zou bindingsangst kunnen zijn, maar evengoed iets anders. Feit is en blijft dat hij niet verder wil. En voor een relatie zijn er toch echt twee nodig. Laat hem achter je, voor zover dat nu al mogelijk is. In ieder geval zal na verloop van (enige) tijd ook jouw verliefdheid wel overgaan. Hij is het niet waard om nu nog veel aandacht aan te besteden. Probeer er maar nuchter naar te blijven kijken!
Sterkte gewenst,
Marijke Rots
Dit artikel is beantwoord door
C. M. Chr. Rots - de Weger
- Geboortedatum:18-02-1947
- Kerkelijke gezindte:Christelijk Gereformeerd
- Woon/standplaats:Aalten
- Status:Actief
Bijzonderheden:
Marijke leverde op 25-05-2017 haar 1000ste antwoord in de vragenrubriek af.
Lees hier het jubileuminterview.
Bekijk ook:
Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
Dit gebeurt gewoon. Je niet op de kop laten zitten, je komt vast de juiste tegen.
Persoonlijk niet te lang wachten om elkaar in het echt te zien. Als je alles al hebt verteld over jezelf via de telefoon is er met een date minder te zeggen. Daarnaast weet je pas echt als het klikt als je elkaar ziet.
Geen hele dag een date, maar beginnen om ergens een drankje te doen. Kan je van daaruit verder.
Mijn gevoel zegt dat de snelheid van het elkaar leren kennen voor hem te confronterend was. Dat hij bang is voor de gevolgen en zijn angst omsloeg in paniek. Het kwam te dichtbij. Of dit gevoel/gedachten gegrond of ongegrond zijn maakt dan niet uit.
Gun hem de tijd om het gevoel van veiligheid weer terug te vinden, een afkoelingsperiode. Het lijkt mij niet dat hij je nooit meer wil zien/spreken? Gezien hij wel op een datingsite zat geeft mij dit het signaal dat hij diep van binnen wel wilt, maar het nog niet kan.
Ik kan er ook helemaal naast zitten, maar dit zal je kunnen ontdekken aan zijn reactie. Je mag hem ook eerlijk vragen wat hij voelt, zonder oordeel daarover te hebben uiteraard.
Mocht er dan toch weer openheid zijn en het contact terugkomen, zou ik aanraden goed de grenzen te bewaken en heel goed te communiceren om niet in herhaling te vallen. Dat je niet direct in een relatie duikt maar meer vrijheid geeft door het vriendschappelijk te houden.
Ik vraag me wel af in hoeverre de christelijke houding ten opzichte van dating en relaties hier geen rol in speelt. Ik ben natuurlijk maar buitenstaander, maar ik heb het idee dat er veel, veel te veel druk is om maar de juiste persoon te hebben. Vanaf het eerste moment wordt er al aan trouwen gedacht, en hoe leer je elkaar op zo'n manier ontspannen kennen?
