Vrouw en haar zusje zijn erg close

Mijn vrouw en haar zusje zijn erg close met elkaar. Ik vind dit erg moeilijk. Ben ook heel jaloers omdat ik merk dat zij veel met haar deelt en met mij niet. Dit doet mij pijn. Telkens als ik in hun buurt kom dan zijn ze druk aan praten, maar zijn gelijk stil als ze merken dat ik langs kom of in buurt ben. Ik merk dat dit erg tussen ons in gaat staan en dat ik me steeds meer erger als zij bij ons thuis komt. Mijn vrouw is -als we samen zijn- altijd te moe om te praten. Geloofszaken bespreken ze met elkaar en in ons huwelijk gebeurt dat nooit. Wat moet ik hier mee?

Beste vragensteller,

Dankjewel voor je vraag. Goed om deze situatie onder ogen te zien en hierover na te denken.

In de eerste plaats: wat akelig en pijnlijk voor je dat het zich zo ontwikkeld heeft. Verdrietig om te merken dat het ‘echte gesprek’ binnen je huwelijk eigenlijk geen plaats (meer) heeft. Uit je vraag klinkt door dat je het daar moeilijk mee hebt, en dat is te begrijpen.

Waarschijnlijk is dit (het vertrouwelijke spreken met haar zusje en het vermijden van het gesprek in jullie huwelijk) een patroon dat zich door de tijd heen heeft ontwikkeld. Dat maakt dat er waarschijnlijk ook allerlei vragen achter zitten die ik je zou willen stellen om de situatie goed in te schatten, maar dat is nu niet mogelijk.

Het gaat dan om vragen als: Spraken jullie eerder in jullie verkeringstijd en het begin van jullie huwelijk wel vertrouwelijk met elkaar? Hebben jullie het toen samen over geloof gehad? Zijn er ruzies of frustraties in jullie huwelijk geslopen die niet zijn uitgesproken? Kan er wrok of bitterheid naar elkaar zijn? Bood/bied je een echt luisterend oor wanneer je vrouw iets met je wil delen? Hoe is je relatie met je schoonzusje? Het is zinvol dergelijke vragen aan jezelf te stellen om voor jezelf een goed overzicht te vormen van wat er gebeurt.

Wat ik je in elk geval wil adviseren is het volgende: Maak het bespreekbaar. In een huwelijk lijkt het me heel normaal en gezond dat je vertrouwelijk met elkaar spreekt en dat je voor elkaar de eerste persoon bent om die vertrouwelijke gesprekken mee te voeren. Wanneer er een verschuiving ontstaat naar een situatie waarin dat vertrouwen bij iemand anders komt te liggen, gaat er iets niet goed. Ga dus wandelen, op de bank zitten, uit eten of iets dergelijks met je vrouw en ga hierover praten. Plan dat moment echt in, want anders komt het er misschien nooit van.

Probeer dat gesprek open in te gaan en geef aan welk gevoel het bij jou oproept. Dus niet vol in de aanval: “Waarom praat je nooit met me?!”, maar: “In mijn beleving praten we niet meer echt met elkaar, hoe kijk jij daar tegenaan?” Daarbij lijkt het me heel goed om je verdriet hierom onder woorden te brengen, om aan te geven dat het pijnlijk voor je is en onveilig voor je voelt wanneer er wel vertrouwelijk wordt gesproken met anderen (zusje), om te noemen dat je verlangt naar vertrouwelijke gesprekken met je vrouw, om aan te geven dat je het belangrijk vindt dat jullie voor elkaar de eerste vertrouwenspersoon zijn etc.

Daarbij is het denk ik wel van groot belang dat je je vrouw de kans geeft om aan te geven waarom dit zich volgens haar zo heeft ontwikkeld. Ook zij moet haar verdriet en vragen onder woorden kunnen brengen. Vraag haar of er dingen zijn in jouw houding die ze graag anders zou zien. Vraag wat je kunt doen voor haar om een veilige gesprekspartner te zijn.

Wanneer je weet dat er niet iets tussen jou en je vrouw instaat en je zelf ook echt voor haar klaarstaat om naar haar te luisteren en mee te denken, mag je denk ik ook concreet aangeven dat je moeite hebt met het vertrouwelijke contact dat ze heeft met haar zusje. En dat dat volgens jou niet als vervanging van het vertrouwelijke contact met jou kan bestaan. Het lijkt me heel redelijk dat jij (in hoofdlijnen) weet waarover ze gesprekken voert met haar zusje en dat je je daar veilig bij kunt voelen.

Samenvattend: Ga echt in gesprek met elkaar. Niet even tussendoor, maar maak er de tijd voor. Op één of andere manier zijn jullie uit elkaar gegroeid. Je schrijft over jaloezie, over dat het gesprek stilvalt als je in de buurt komt, en over dat je vrouw aangeeft dat ze te moe is om met je te praten. Dat is niet de bedoeling van een huwelijk en een teken dat er iets scheef zit. Het is belangrijk dat daarover gepraat wordt in een openheid waarin jullie beiden bereid zijn kritisch naar jezelf te kijken en waarin je allebei de ander de ruimte geeft om gevoelens uit te spreken.

Probeer samen te ontdekken hoe dit ontstaan is. Denk samen na over hoe je weer bij elkaar kunt komen. Blijkt dat lastig, aarzel dan ook niet om professionele hulp hierin te zoeken. Je huwelijk is te belangrijk om stilletjes te laten verstoffen.

En houd steeds in gedachten: je bent met elkaar getrouwd, je staat niet tegenover elkaar, maar naast elkaar. Je hebt ten diepste waarschijnlijk hetzelfde verlangen: een goed huwelijk waarin je open en vertrouwelijk met elkaar kunt praten.

Tot slot: bid vóór elkaar, maar ook mét elkaar. Samen bidden is een goede manier om de dag met elkaar af te sluiten en kan vertrouwen opwekken en openingen geven om met elkaar te praten over geloofszaken en andere dingen die jullie bezighouden. Samen bidden in een huwelijk is een sleutel tot een sterke relatie, met elkaar en met God.

Ik wens je veel wijsheid en Gods zegen toe!

Hartelijke groet,
Ds. J. A. van den Ende

Dit artikel is beantwoord door

Ds. J.A. van den Ende

• Geboortedatum:
  01-07-1991
• Kerkelijke gezindte:
  Vrije Evangelische Gemeente
• Woon/standplaats:
  Wemeldinge
• Status:
  Inactief

10 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven