Vraag
Ik loop met de volgende gedachten: De vertegenwoordiger van Juda, Judas, heeft de Zoon gekust en is daarbij een voorganger van Juda. Psalm 2 spreekt profetisch over het kussen van de Zoon door Zijn volk: Juda(s). De Judaskus is een profetisch voorzegde verzoening van Gods volk met Christus. Judas heeft dus een zeer belangrijke rol in de letterlijke verzoening tussen God en het geestelijke Israel, door het uitvloeiende borgtochtelijke werk van Christus.
Toen liep ik aan tegen de volgende tekst: “De Zoon des mensen gaat wel (weliswaar) heen, gelijk van Hem geschreven is; maar wee dien mens, door welken de Zoon des mensen verraden wordt! Het ware hem goed (van uiterlijk, kalos), zo die mens niet geboren ware geweest”, Marc. 14:21. Judas pleegt eerst zelfmoord, voordat de joden dit deden door hun God/heil te kruisigen. Ook hierin was Judas een voorganger van het Joodse volk. Hij liep ook voorop op weg naar Getsemané om de tempelpolitie de weg/Christus te wijzen en bij aankomst Hem te kussen. Je zou het nog verder kunnen trekken: dat de huichelarij Juda(s) door de Judaskus heeft verzoend met Christus en het daaruit voortvloeiende borgtochtelijke lijden, Juda(s) heeft verzoend met God.
Judas wordt vaak vanaf de kansel sterk veroordeeld. Hij zou eeuwig branden in de hel. Geen genade voor hem. Als we dan erkennen dat Judas een voorganger was van het joodse volk en hem vervolgens de hel in preken, is er dan nog schriftuurlijke en theologische ruimte voor Gods verbondsvolk? “Maar in den HEERE zullen gerechtvaardigd worden en zich beroemen, het ganse zaad van Israël”, Jes. 45:25. Is het Schriftuurlijk om Judas verloren te preken, terwijl er voor het Joodse Juda(s) volk wel hoop en verwachting is zoals geprofeteerd? Met ‘kalos’ verdoemt Christus Judas niet, maar spreekt Hij toch enkel hier over dat het de uiterlijke schoonheidsprijs niet verdient? Als Hij de voorganger aanspreekt, spreekt Hij ook over de volgelingen. Judas wordt niet alleen gewezen op zijn huichelarij, maar achter hem ook het gehele Jiddische toenderdaagse volk en voorgeslacht. De eenheid die onze reformatorische traditie beleeft met dit Joodse volk komt voort uit een bevindelijke identificatie met dit Juda(s) volk.
Paulus stelt dat hij zelf de grootste der zondaren is. Paulus was weliswaar zelf Joods, maar deze stelling is ook bij de in zichzelf dode kerk een levendige beleving en daarbij ook een oorzaak van de vereenzelviging met het Juda(s) volk. Ik zag door deze gedachten dat ik ten diepste mijn eigen zaligmaker ben. Dat ik verloren ben in de diepste vezel van mijn bestaan. Dat ik een grote Judas ben. En als Judas verloren zou zijn, is er dan voor mij nog hoop?
Antwoord
Het lijkt een ingewikkelde vraag. Te denken is aan wat in Psalm 94 staat, dat je door al je denken wordt verward. Dit niet als dooddoener, maar om te behoeden voor waar je soms niet uitkomt.
Maar terzake. Als iemand denkt dat hij zijn eigen zaligmaker moet zijn, dan weet je dat de Schrift anders spreekt. Er is maar een Zaligmaker! En Hem hebben we hard nodig. Het is een wonder dat Hij onze Zaligmaker wil zijn. En wie Hem zo zoekt, wordt zalig.
Overigens is Judas door Jezus ernstig gewaarschuwd en als de satan hem helemaal in bezit neemt, is het ergste te vrezen. Jezus heeft wel voor Petrus gebeden dat zijn geloof niet zou bezwijken, ondanks zijn vreselijke zonde. Dat lezen we niet van Judas.
Het oordeel is niet aan ons, de waarschuwing geldt ons wel.
Ds. J. van Amstel
Dit artikel is beantwoord door
Ds. J. van Amstel
- Geboortedatum:09-04-1936
- Kerkelijke gezindte:Christelijk Gereformeerd
- Woon/standplaats:Ede
- Status:Inactief
Bijzonderheden:
Ds. van Amstel is op 1 juni 2022 overleden.
Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
Was er voor Judas geen genade? Ja, ook voor hem was er genade. God sluit niemand uit van de genade en Jezus doet dat ook niet. Maar Judas heeft zichzelf buitengesloten. Hij heeft ruim 3 jaar met Jezus omgegaan. Hij wist dat Jezus gezegd had dat Hij zou sterven, maar ook dat Hij weer na drie dagen zou opstaan (Matth. 16:21). Als hij dit geloofd had, zou hij om vergeving van zijn verraad hebben kunnen vragen aan Jezus. Als hij bij de andere discipelen op de Paasavond was geweest, zou hij het ook uit de mond van Jezus gehoord hebben: “vrede zij u”(Joh.20:19). De zonde van Judas was niet erger dan die van Petrus. Het verschil was dat Petrus geloof had en Judas niet. En ja, als je geen geloof hebt dan kan Jezus ook niet voor je bidden dat je geloof niet ophoudt.
Is er nog Evangelie voor Judassen? Iedere zonde is verraad aan Jezus. En juist in die vreselijke nacht waarin Hij verraden werd nam Hij brood en brak het, als beeld van Zijn lijden en sterven. Hij is het levende brood, dat uit de hemel neergedaald is en als iemand van dit brood eet, zal hij leven in eeuwigheid. En dat is de doodsteek voor de Judas-aard.
