Alle banden met ouders verbroken

Ik kom uit de Gereformeerde Bond maar ben inmiddels katholiek geworden. Toch zou ik graag eens een antwoord willen op mijn vraag van een predikant of pastoraal werker uit de Gereformeerde Bond.

Ik ben een vrouw van 37 jaar en ben in mijn jeugd zowel lichamelijk als geestelijk mishandeld. Ik heb hier een ernstige vorm van PTSS aan overgehouden waar ik al jaren mee worstel en waardoor ik ook volledig en langdurig arbeidsongeschikt ben geworden. Omdat ik het contact met mijn ouders niet meer aan kan, heb ik alle banden verbroken. Ik heb laten weten waarom ik die keuze heb gemaakt. Ik zie dan later, als ik verder ben in mijn behandeling, wel wat ik hiermee wil en kan doen. Ik kan helaas niet in de toekomst kijken.

Mijn ouders accepteren mijn keuze niet en blijven contact met mij zoeken, dit doen zij per post. Ik laat mijn vriend de post waar ik over twijfel open maken en zonodig vernietigen, dus ik lees het zelf niet. Toch is het zo dat als zoiets gebeurt, ik een periode heb van nog meer nachtmerries, herbeleving, depressie en straatvrees dan normaal. Hoe kan ik hier het beste mee omgaan?

Beste vragenstelster,

Wat een jaren van pijn, zorg, moeite en verdriet liggen er al achter jou. Wie kan het doorgronden als alleen jij die dit alles moet ondergaan. Voor een buitenstaander is het niet te bevatten, alsook voor jouw ouders is het moeilijk, onmogelijk, om ooit te kunnen doorgronden wat het verleden, de lichamelijke en geestelijke mishandeling in jouw jeugd, voor schade heeft aangericht. Het is daarom heel goed en moedig van jou dat je in behandeling bent gegaan en nog altijd bent. Psychologische hulp is nodig zeker gezien de ernstige vorm van PTSS en jouw worsteling hiermee. 

Ik ga er (maar even) vanuit dat jouw hulpverlener op de hoogte is van de situatie die jij weergeeft tussen jou en jouw ouders, Ik denk dat jouw vraag daar ook zeker een plaats mag hebben om met jouw hulpverlener, die jou beter kent door de gesprekken, daarin een weg te zoeken. Toch zou je ook graag een antwoord willen hebben van iemand uit de Gereformeerde Bond, waar jij voorheen een kerkelijk onderdak vond.

Ik vind het mooi wat je schrijft: “Ik heb laten weten waarom ik die keuze heb gemaakt. Ik zie dan later, als ik verder ben in mijn behandeling, wel wat ik hiermee wil en kan doen.” Jij zult jouw redenen hebben waardoor jij die keuze hebt gemaakt, een tijd van rust kan dan soms heilzaam zijn. Toch laten jouw ouders je niet met rust, in die zin dat zij per post contact met jou zoeken. Jouw vriend leest dan de post en vernietigt die zo nodig. Echter, als zoiets gebeurt dan heeft dat voor jou weer grote psychische gevolgen. Hoe daarmee om te gaan?

Misschien kan jouw vriend eens aan jouw ouders schrijven dat je er nu geen behoefte aan hebt en wat voor jou de gevolgen zijn van het krijgen van post van hen, en of zij dat voorlopig achterwege willen laten, en dat als je het weer aankunt jij het hen dan wel laat weten. Vermoedelijk beseffen zij niet eens wat het met jou doet als er weer post van hen komt.

Ik hoop ook van harte dat je alles met God overlegt, dat je al jouw zorgen en noden, jouw pijn en verdriet, jouw worsteling met het verleden en het heden in het gebed bij Hem brengt. Hij aanschouwt immers de moeite en het verdriet, opdat we het in Zijn hand geven (Psalm 10). Zijn ondersteuning in het diepe, haast ondraaglijke lijden wil Hij schenken. Ook zo te zien in het leven van de Heere Jezus Zelf, toen het zo zwaar was voor Hem in de hof van Gethsémané. We lezen daar in Zijn zware lijden dat Hij versterkt werd vanuit de hemel. En zo wil God vanuit de hemel nog ondersteunen en versterken. Daarmee zijn niet alle problemen direct opgelost, maar “hun geeft Hij (om voort te kunnen gaan) moed en krachten, die hopend op Hem wachten.” Zoek Hem dan maar veel in jouw gebeden, neem Zijn Woord, de Bijbel, ook maar veel ter hand om daarin ook Zijn stem te mogen opmerken en vertroosting te vinden. Zijn Woord wordt wel genoemd ‘de brief van de hemel’, laat die post niet ongeopend, maar neem en lees. 

Ik wens je heel veel sterkte toe en de ondersteuning van God in de zware weg die je te gaan hebt.

Ds. P. C. van Keulen

Dit artikel is beantwoord door

Ds. P.C. van Keulen

• Geboortedatum:
  17-06-1956
• Kerkelijke gezindte:
  PKN (Hervormd)
• Woon/standplaats:
  Bodegraven
• Status:
  Actief

138 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven