Geen behoefte aan seksualiteit door misbruik

Ik ben een vrouw van begin 30 en getrouwd. Mijn man en ik hebben geen kinderen. Dit laatste komt onder andere doordat wij sinds ons huwelijk twee jaar geleden (en ook daarvoor niet) nog nooit seks hebben gehad. Ik ben in mijn vroege jeugd seksueel misbruikt door een gemeentelid. Toen het uitkwam bleek hij ook tientallen andere kinderen te hebben misbruikt. Hij is veroordeeld.

Voor mij begon het herstel rond mijn twintigste. Ik ging jaren in therapie, leerde er over te praten en na jaren kwam ik ook van het schuld en schaamtegevoel af. Mijn man weet hier uiteraard van, in onze verkeringstijd was ik nog midden in de therapie. Toen we trouwden accepteerde mijn man dat ik seks nog niet aan kon. In onze verkeringstijd heb ik er namelijk lang over gedaan een arm om mij heen te kunnen verdragen. Wanneer de aanraking maar iets van seksualiteit in zich heeft trek ik mij terug. Ik ben er ook wel eens in mee gegaan, om mijn man een plezier te doen, maar prettig vind ik het niet. Ik heb dat toen allemaal verklaard vanuit het misbruik in mijn jeugd. Ik voel geen seksuele aantrekkingskracht, geen behoefte aan seks. En dus hebben we geen seks. Mijn man wil ook niet dat we seks hebben zonder dat ik er ook van kan genieten en er behoefte aan heb. Ook niet als ik het alleen wil om bijvoorbeeld zwanger te kunnen raken.

Mijn man wil dat ik opnieuw in therapie ga. Hij denkt dat ik het misbruik nog steeds niet goed heb verwerkt. Maar ik heb al zeven jaar therapie gehad in totaal en natuurlijk is het nog steeds niet iets waar ik graag over praat, maar ik vind het eigenlijk prima gaan zo. Ik heb een leuke baan, voel me prima en ik heb een lieve man, fijne relatie. Ik heb geen behoefte aan seks. Dus moet ik nu in therapie om een behoefte te kweken die ik gewoon niet heb? Ik denk dat dat niet gaat werken. Ik vraag me soms ook af of het ontbreken van seksuele behoeften wel alleen aan met misbruik ligt en of dat te veranderen is. Ik kan er eigenlijk wel prima mee leven. Behalve dan dat het krijgen van kinderen dan moeilijker wordt. Maar ondertussen wil mijn man wel graag een seksuele relatie en gunt hij mij die ook. Wat kunnen wij het beste doen?

Beste vragenstelster,

Bedankt voor je boeiende vraag en de openheid die je geeft. Veel slachtoffers van seksueel misbruik krijgen later te maken met ‘seksuele disfuncties’. Volgens onderzoek komt het zelfs bij 55 procent van de vrouwelijke slachtoffers voor. Een daarvan is problemen in het krijgen van ‘zin’. De subjectieve opwinding. Dat is te verklaren door de onbewuste associatie die gelegd is. De associatie dat seks gekoppeld is aan onmacht, dreiging, pijn en onveiligheid. Als het al lang duurt om een arm om je heen te ‘verdragen’, laat staan dat je zin zou krijgen in seksuele gemeenschap. Terwijl het ontbreken van zin ertoe zal leiden dat je geen innerlijke aandrang zal voelen tot seksualiteit. De verklaring vanuit het misbruik lijkt mij dus wel degelijk geëigend. Echter speelt hier ook een relationeel aspect mee. Je man wil wel graag seksualiteit met jou beleven om er in wederkerigheid van te genieten. Je zou een aantal opvattingen en associaties die je hebt eens tegen het licht kunnen houden. Waarom denk je dat je man seks met je wilt? Wanneer zou seksuele intimiteit voor jou fijn zijn? 

Grote kans dat als je dit leest je precies dezelfde weerstand krijgt als die je in je vraag omschrijft. Namelijk: “moet ik een behoefte kweken die ik niet heb?” Die vraagstelling en opvatting ‘verraad’ voor mijn gevoel twee dingen: 

1. Je wilt dit hele onderwerp liever vermijden. Je voelt onmacht, je vind het storend voor je levensgeluk, je ervaart het als hopeloos en mogelijk klap je zelfs dicht als het erover ‘moet gaan’. Het liefste bedenk je een manier om er eens voor altijd onderuit te kunnen komen. Je bent uiterst sceptisch over de kansen dat jij behoefte zal gaan kunnen krijgen aan seks.

2. Je wilt niet hoeven moeten. Soms is dat een tegenreactie als iemand de controle over je heeft overgenomen terwijl je dat niet wilde. Dus juist weer zoals bij seksueel misbruik. Die situatie waarop iemand met je doet wat hij wil dat wil je nooit meer meemaken. 

Als mensen bedreigd worden in hun autonomie en vrijheid kiezen we vaak automatisch voor een tegengestelde reactie. Namelijk vechten voor de vrijheid en tegen de bedreiging. Vandaar dat de vraag zoals jij deze stelt: “moet ik in therapie om een behoefte te kweken die ik gewoon niet heb?” door jouzelf al beantwoord wordt met een ‘NEE’. Een minachtend nee. Of een schreeuwend nee. Therapie kan overigens geen behoeftes kweken dus mijn antwoord zou ook nee zijn. Echter, als je de vraag nu eens anders stelt: “zou ik nog meer seksuele vrijheid en verlangens kunnen gaan ontdekken die ik onderdrukt hebt?” Dan is het opeens andersom: “wil jij dat het misbruik deze gevolgen blijft hebben?”
 
Het lijkt mij het beste samen met je man in therapie gaan. Samen leren over seksualiteit. Want het zal van jullie beiden veel tact, openheid en kwetsbaarheid vragen dit onderwerp te bespreken. Veel geduld en wijsheid om met elkaar te spreken over aanrakingen, opwinding, lichaamsbeleving, enz. Echter heb jij duidelijk de wens dit allemaal te vermijden. Ware het niet dat je ergens wel begrijpt dat je man naar intimiteit met jou verlangt. Je man heeft gelijk. Hij gunt jullie beiden de kans te ervaren wat het is als “die twee één vlees worden.” Die eenwording tussen man en vrouw in seksualiteit is meer dan enkel de geslachtsdaad. Jullie hechten je ook geestelijk aan elkaar. Seks gaat niet om lust maar wel met lust. Seks gaat over een man en vrouw die in een intens fysiologisch en psychologisch proces uitdrukking geven aan de liefde. Gezonde seks is er als beide partners toegankelijk, responsief en emotioneel bij elkaar betrokken zijn. Als er een integratie plaats vindt van hechting, opwinding en zorg tijdens de seksualiteit versterkt dit de huwelijksband.

Je moet niets. Alleen, is vermijden iets wat jij echt wilt of wat je doet omdat je het hele onderwerp te moeilijk en pijnlijk vindt? Misschien hoef je geen behoefte aan seks te krijgen. Misschien gaat het er om je behoefte te ontdekken aan veiligheid, bescherming en nabijheid. Juist dat verlangen naar veiligheid en nabijheid kan ertoe leiden dat je jezelf meer kunt overgeven en geven aan je man. Dat je er steeds meer naar verlangt ook fysiek dicht bij hem te zijn. Niet zijn arm te ‘verdragen’ maar naar zijn arm te verlangen tijdens de kille momenten die het leven kent. Of tijdens de mooie momenten van het leven.  Als je op die manier naar zijn arm verlangt, verlang je eigenlijk al een beetje naar seksuele intimiteit. Neem de tijd. Er is geen haast als er geen finish te halen is. Ga samen op reis en wandelen om de omgeving te verkennen. Als jullie daar maar samen zijn. 

Wilbert Weerd

Dit artikel is beantwoord door

W.E. (Wilbert) Weerd

• Geboortedatum:
  01-10-1985
• Kerkelijke gezindte:
  Evangelische Gemeente
• Woon/standplaats:
  Veenendaal
• Status:
  Actief

70 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven