Vraag
Wat is nou precies het verschil tussen een openbare en een verborgen zonde? Ik heb verschillende artikelen opgezocht, maar ik kom er maar niet uit. Ik ben ondanks mijn christelijke opvoeding pas later tot een persoonlijk geloof gekomen en heb de afgelopen maanden enorm geworsteld met het opbiechten van mijn zonden die ik heb gedaan voor ik tot geloof gekomen ben. Zo is ook een bepaalde zonde in mij opgekomen waarmee ik niet weet wat te doen. In mijn puberjaren had ik best last van mijn rug. Daar heb ik foto’s van laten maken maar dat leverde niets op. Tegen mijn klasgenootjes heb ik toen gezegd dat mijn rug een beetje scheef stond wat de pijn verklaarde, maar dat was dus niet waar. Is dit een verborgen zonde? Mijn leugen is nooit uitgekomen. Wat moet ik nu doen?
Antwoord
Beste lezer,
Om te beginnen: wat een zegen dat je tot een persoonlijk geloof mocht komen. Inderdaad, wat kun je dan een last hebben van dingen die je vroeger verkeerd hebt gedaan. En dan mag het een gebed worden: “Sla de zonden nimmer ga die mijn jonkheid heeft bedreven...” (Psalm 25).
Wat verder ingaand op de vraag: openbare zonden zijn zonden die vanwege hun aard openbaar zijn. Bijvoorbeeld: iemand heeft fraude gepleegd en dat is in de krant gekomen. Of iemand heeft overspel gepleegd; het werd zichtbaar doordat hij/zij bij een andere man/vrouw ging wonen.
Soms is een zonde om te beginnen verborgen, ook wanneer een kerkenraad er al van weet. Maar de raad houdt dat (nog) voor zichzelf, in de hoop dat een tuchtmaatregel voldoende is om de persoon tot inkeer te brengen. Er kan bijvoorbeeld ‘stille censuur’ worden toegepast: de persoon wordt afgehouden van het Avondmaal, maar de gemeente weet dat niet.
Als het nu gaat om een leugen tegenover klasgenoten van vroeger, zou je daar misschien als volgt mee om kunnen gaan: kom je nog iemand van hen tegen, dan kun je het alsnog zeggen. Juist vanuit de omkeer die er in je leven gekomen is. Dan mag het een getuigenis zijn van Gods werk in je leven: zonde is tot zonde geworden, en genade een wonder.
Maar niet al je klasgenoten heb je nog in beeld, denk ik. Dan is het voldoende om het als toen begane zonde voor de Heere neer te leggen en om vergeving te vragen. ‘k Bekende, o HEER’, aan U oprecht mijn zonden; ik verborg geen kwaad dat in mij werd gevonden (Psalm 32). Langs die weg wil Hij je zonden, ook die van vroeger, bedekken onder het bloed van Christus. En dan komt Hij er nooit meer op terug.
Je zou wat je vraagt kunnen vergelijken met de situatie van iemand die een zonde tegen iemand heeft bedreven die niet meer leeft. Hij/zij kan het niet meer goedmaken. Zou dat dan betekenen dat er voor hem/haar geen redding meer mogelijk is? Zo is het gelukkig niet.
Primair moeten we onze zonden aan de Heere belijden en als het kan ook onze naaste. Dat laatste is niet in alle gevallen meer mogelijk. Maar als we maar doen wat onze hand vindt om te doen – denk aan wat Zacheüs na zijn bekering deed voor hen die hij benadeeld had (Lukas 19).
Met een hartelijke groet,
Ds. P. D. J. Buijs
Dit artikel is beantwoord door
Ds. P.D.J. Buijs
- Geboortedatum:02-11-1961
- Kerkelijke gezindte:Christelijk Gereformeerd
- Woon/standplaats:Nunspeet
- Status:Actief
Bijzonderheden:
Bekijk ook:
