Hetero-huwelijk en homo-verlangens

Ik ben een vrouw, ben getrouwd en heb kinderen. Een paar jaar geleden ben ik verliefd geworden op m’n vriendin en zijn we daar samen te ver in gegaan. Ik heb dit beleden aan m’n man en de vriendschap verbroken. Maar ik heb nog een probleem eraan overgehouden. Steeds als we vrijen met elkaar gaan mijn gedachten naar haar en word ik daar opgewonden van. Ik wil dit niet en bid ervoor, maar het blijft gebeuren. Ons seksleven was altijd erg goed, maar nu durf ik zowat niet meer omdat ik bang ben voor mijn gedachten en fantasieën.

Ik weet al jaren dat ik gevoelens kan hebben voor vrouwen en heb dat ook jaren soort van toegelaten om daarover te fantaseren. Ik weet niet wat ik nog kan doen. Heb al een keer voorzichtig laten doorschemeren aan mijn man dat ik bang ben voor verkeerde gevoelens. Hij voelde zich daardoor erg afgewezen, wat ik ook goed begrijp. Soms word ik zo moe van dat vechten van binnen; ik wil graag rein zijn en alleen van m’n man houden op die manier. Ben ook steeds bang dat het nog eens gebeurt dat ik verliefd word.

Hebben jullie nog tips of adviezen? Ik bid er veel voor en wapen mezelf ook ervoor, maar m’n gedachten lijken onbestuurbaar daarin. Ik heb ook nooit zulke gevoelens gevoeld voor mijn man als voor haar. We houden wel echt van elkaar, m’n man en ik.

Hoi vraagstelster,
 
Jij omschrijft een heel gedachten-gevecht. Wat sterk dat je dit hebt durven omschrijven. Er lijken een aantal dingen mee te spelen die mogelijk zorg nodig hebben. Misschien helpt het je via een andere invalshoek naar je vraag te kijken als ik die op een rijtje zet:

1. Je schrijft dat je bang bent voor je eigen gedachten en fantasieën, die onwillekeurig getriggerd worden door seks met je eigen man. Zou het kunnen dat schuldgevoelens de reden zijn van deze angst? Je voelt je mogelijk schuldig om de gedachte dat je eigenlijk nog seks wilt met de vriendin waar je over schrijft. En naar je man toe, omdat hij niet voldoende lijkt voor je; niet voldoende om opgewonden van te raken.

2. De gevoelens en fantasieën kunnen ergens voor staan. Vooral in de vroege adolescentie komt het relatief vaker voor dat (jonge) vrouwen seksuele fantasieën hebben over vriendinnen. Regelmatig gaat dit over de persoon (niet over de sekse), een bepaalde sensualiteit bijvoorbeeld, of aangevoeld worden zoals je man dat niet kan, of gezien worden in wat je verlangt, of... Wat je voelt kan dus ook zo'n soort verlangen zijn. Dat verlangen op zichzelf hoef je niet af te keuren. Dat de uitingsvorm niet was zoals je dat achteraf had gewild staat daar los van.
  
3. Het relationele aspect weegt ook mee. Daarom ben ik benieuwd welke afwijzing je man ervaart. Heeft hij de indruk dat als hij het geweldig doet jij helemaal door hem bevredigd zal worden? Helaas presenteert onze maatschappij nogal eens dat het zo werkt en misschien is lichamelijke bevrediging ook wel mogelijk door ‘goede bedprestaties’. Maar gemeenschap ervaren voor geest, ziel en lichaam is van een andere orde. Daarvoor is het nodig gekend en aanvaard te worden; je gewaardeerd, veilig en vrij te voelen bij elkaar. Seks staat dan niet op zichzelf maar is een gevolg van wie de ander voor je is en wat je bij elkaar ervaart. Als jij, doordat je niet wilt dat hij zich afgewezen voelt, niet meer deelt wat er daadwerkelijk in je omgaat, wordt dit erg ingewikkeld.
 
4. Het grote probleem zit volgens mij bij het onderdrukken van je gevoelens, de afwijzing ervan, het willen wegkrijgen en controleren ervan. Door daarop te focussen zullen de moeilijke gevoelens waarschijnlijk juist sterker worden (beroemde witte beer experiment: denk niet aan een witte beer. Waar denk je aan? juist...). Zo wordt het steeds ervaren van seksuele fantasieën bij deze vriendin – terwijl dit niet ‘mag’; een zelfafwijzing. Die zelfafwijzing kan juist de motor worden voor het verlangen naar seks met vrouwen.

Ik kan me voorstellen dat je ergens liever een goed/fout-antwoord had ontvangen. Echter verwacht ik dat juist zo’n antwoord je op dit moment minder zou helpen, aangezien je daarmee waarschijnlijk meer druk op jezelf zou uitoefenen om controle te willen krijgen. Uit je vraag maak ik op dat je dit al geprobeerd hebt zonder tevredenheid. 

Je schrijft dat je graag rein wilt zijn en alleen van je man wilt houden op die manier. Ik denk dat je dit niet kunt bereiken zonder eerst je gevoelens onder ogen te zien. Dit kan door te gaan erkennen dat het fijn was met deze vriendin en te onderzoeken wat er fijn aan was. Het (emotionele) verlangen dat je voelde en nog steeds regelmatig voelt ruimte geven, ook de pijn en het gemis dat dit niet ingevuld kan worden. Ik geloof dat het nodig is dit te doorleven om -in plaats van door zelfveroordeling- hierin verzoend te worden met dit deel van jezelf. Mogelijk is het daarvoor nodig begeleiding te zoeken van iemand die je daarmee kan helpen zonder je te veroordelen én zonder goed te praten wat er gebeurd is. Om op een rijtje te zetten en te delen wat je verlangt en wat je mist. Om de (emotionele) verlangens bij de Heere God te brengen en Hem te vragen welk doel Hij ermee heeft. Om te leren aanvaarden dat het mogelijk niet op dit moment ingevuld kan worden en daarom verdrietig te zijn.

Vriendelijke groet,
Jantine Stam-van de Beek

Dit artikel is beantwoord door

J. (Jantine) Stam-van de Beek

• Geboortedatum:
  07-12-1987
• Kerkelijke gezindte:
  PKN (Hervormd)
• Woon/standplaats:
  Barneveld
• Status:
  Actief

30 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven