Wijsheid gezocht in gezinsvorming

Ds. D.W. Tuinier / 3 reacties

05-02-2018, 07:54

Vraag

Wij hebben heel veel gelezen aan de hand van eerder gestelde vragen over het onderwerp gezinsvorming, anticonceptie, gezinsplanning. Daarnaast hebben wij gelezen in een boekje gekregen van een ouderling uit onze kerk, bidden we over dit onderwerp, praten er samen over, maar we komen er niet uit. Wij zijn 22, bijna twee jaar getrouwd na een aantal jaren verkering en tot onze vreugde is ons huwelijk al gauw bekroond met de kinderzegen. Na negen maanden borstvoeding stopte ik hiermee en raakte ik vrijwel direct weer in verwachting. Wat een zegen en voorrecht, daar wij zoveel stellen om ons heen zien tobben. Wij beseffen dan ook hoe teer ons punt is.

Korte situatieschets:  Beide werkend, ik zelf veranderd van baan omdat wij ons niet prettig voelen bij drie dagen kinderopvang, dus een baan voor in de avond gevonden en in het weekend. Wel wat ingeleverd aan uren en salaris, maar dit is goed te combineren met de opvoeding van ons kind. Lichamelijk een geestelijk mogen we beide tot nu toe sterk genoeg zijn om een tweede kind te ontvangen. Hoewel de perioden daar zijn dat ik het wel wat pittig vind, maar welke moeder zal deze momenten niet hebben. Het hoort erbij!

Nu onze vraag. Wij voelen beide het zo, dat we niet het aantal kinderen dat we mogen krijgen zelf bepalen. Hoeveel kinderen we krijgen... de tijd zal het leren. We zijn kennelijk erg vruchtbaar. In hoeverre mag je anticonceptie/gezinsplanning toepassen in de ruimte tussen de kinderen. Dus bijvoorbeeld na twee jaar of drie jaar weer een kind lijkt mij heel prettig en mijn man ook, maar doen we daar goed aan? Nemen we dan niet teveel het heft in eigen hand?

Anderzijds: stel ik ben vruchtbaar tot mijn veertigste, ik noem maar wat, dan zou je in dit tempo twintig kinderen krijgen. Wat is wijsheid? Enerzijds willen wij vertrouwen op God, dat Hij ons niet meer geeft dan wij dragen kunnen, anderzijds hebben wij ook onze eigen verantwoording hierin. Waar ligt de grens? Wij hopen echt op een antwoord dat ons wat meer helpt en vrede geeft met hoe verder te gaan na de geboorte van ons tweede kind.

ADVERTORIAL

Geeft u Egyptische christenen een Pasen om nooit te vergeten?

In Egypte is het steeds lastiger om rond te komen. Voedselprijzen rijzen de pan uit. U kunt het verschil maken door een voedselpakket voor een gezin van Egyptische christenen te kopen, die wij uitdelen ter plaatse. Heel praktisch willen we hiermee handen en voeten geven aan de opdracht van God om de armen te voeden. 

Doet u mee?

Geeft u Egyptische christenen een Pasen om nooit te vergeten?

Antwoord

Dank voor jullie vraag. Omdat jullie al een boekje hebben ontvangen van jullie ouderling over dit (tere) onderwerp, begrijp ik dat jullie met hem hierover hebben gesproken. Of nog in gesprek zijn... Tenminste, dat hoop ik. En dat is ook de juiste, Bijbelse weg. Natuurlijk wil ik straks een enkele voorzichtige gedachte formuleren. Maar allereerst geef ik aan dat jullie ambtsdragers hierin met jullie meeleven, meedenken en meebidden vanuit Gods Woord.  

Een enkele opmerking van mijn kant: Een (bij jullie) passend antwoord geven vind ik moeilijk. Wel geef ik jullie het volgende mee: Als het gaat om de kinderzegen wil je onderscheid maken tussen enerzijds Gods vrijmacht en aan de andere kant eigen verantwoordelijkheid. Hierin ligt spanning, dat begrijp ik. 

Beste jonge ouders, laat dit een zaak zijn van gebed. Laat het ook een zaak blijven van eigen verantwoordelijkheid hierin (leren) verstaan. Vooral de man, als hoofd van de vrouw, heeft hierin een sturende en leidende taak. Weest uiterst voorzichtig met allerlei middelen, tenzij jullie arts het voorschrijft. Betrek hem hierin ook.

Van harte wijsheid en Gods leiding hierin toegebeden. Ps. 43 vers 3.

Ds. D. W. Tuinier

Ds. D.W. Tuinier

Ds. D.W. Tuinier

  • Geboortedatum:
    28-04-1964
  • Kerkelijke gezindte:
    Gereformeerde Gemeenten
  • Woon/standplaats:
    Kampen
  • Status:
    Inactief

Tags in dit artikel:

gezinsvormingvoorbehoedsmiddel
3 reacties
Nen
05-02-2018 / 21:32
Hoi jonge moeder!
Wat heb je het vraagstuk rondom vruchtbaarheid/kinderzegen mooi geformuleerd en het is te prijzen dat je er respectvol en in ontzag voor God mee omgaat.
Graag deel ik wat gedachten/ervaring met je.

Ook mijn man en ik zien vruchtbaarheid als van de Heer en geenszins als probleem. Wij eren dit door zorgvuldig om te gaan met gezinsplanning, als volgt. Wij hebben een cursus gevolgd om samen heel goed te weten hoe het lichaam (van de vrouw) in elkaar zit en zodoende ook te weten wanneer er vruchtbaarheid is. Wat we vooral hebben geleerd is, is dat het echt een gedeelde verantwoordelijkheid is. Immers de man is alle dagen vruchtbaar, de vrouw slechts enkele per maand.
Zoals ds Tuinier beschrijft, jouw man is het hoofd en deze verantwoordelijkheid mag ook vooral op hem rusten.
Maar (geen) zwangerschap vindt plaats in jouw lichaam, dus het is heel erg handig te weten hoe de Schepper dat in elkaar heeft gezet.

Concreet betekent dit dat ik de signalen van mijn lichaam nauwkeurig in de gaten houd (cervixslijm in combi met temperatuur) en daar de seksuele omgang op aanpas. Ik wil geen medicijnen (de pil) slikken voor iets wat geen ziekte of gevaar is! Eveneens staan wij niet achter een definitieve ingreep om dezelfde reden.

Op mijn 29e heb ik vier gezonde kinderen en twee op nare manier misgelopen zwangerschappen. Ontzettend dankbaar voor onze kinderen! Het is inderdaad een zegen en ik zal de laatste zijn die vruchtbaarheid als probleem zal beschouwen. Ik zeg ook niet 'nooit meer' want uiteindelijk is dat aan de Heer. Maar wij weten nu wel wanneer er vruchtbaarheid is en kunnen daarop (niet) reageren.

Ik ben ervan overtuigd dat wij in deze tijd ver verwijderd zijn van ons lichaam en haar functies. In vroeger tijden wisten vrouwen beter wanneer zij vruchtbaar waren, gaven lang en vaak per dag/nacht borstvoeding (waardoor een nieuwe zwangerschap een tijd duurt).
Denk aan het verhaal van Tamar en Judah, zij stond die dag aan de kant van de weg, werd zwanger... dat was niet toevallig, zij wist in mijn optiek heel goed op welk moment ze daar moest gaan staan.

Sorry voor het lange verhaal.
Het moraal van dit verhaal is dat vruchtbaarheid iets kostbaars is waar we wijs mee mogen omgaan! Het niet wegstoppen als probleem, maar tegelijk ook de zorg voor elkaar en je (al geboren) kinderen serieus nemen. Elk kind is een wonder en het is nogal wat om er weer eentje te dragen/baren/opvoeden :)

Wijsheid gewenst in gebed met je Vader en Maker!
Hij vindt jou/jullie belangrijk, vergeet dat nooit.
boulanger
05-02-2018 / 22:15
Als je een regelmatige cyclus hebt kun je vrij eenvoudig uitrekenen wanneer je vruchtbaar bent. Ik doe dat zelf als volgt. Vanaf dag 1 van mn menstruatie reken ik 14 dagen verder, dat is de dag van mn volgende eisprong. (Klopt meestal, ik voel mn eisprong vaak). Dan reken ik 5 dagen terug, zaad leeft max 5 dagen. In die periode geen gemeenschap (of met condoom). Na de dag van mn eisprong reken ik voor de zekerheid een dag extra, maar daarna ben je echt niet vruchtbaar meer, een eitje leeft 24 uur. Dus net na mn menstrustie en ruim na mn eisprong kunnen we onbeschermd gemeenschap hebben. Daartussen niet, of beschermd. Ik let ook erg op afscheiding, als je daar om googled kun je lezen waar je precies op moet letten. Ik doe verder niets met temperatuur meten, dat vind ik te omslachtig.
Op deze manier kun je 'met verstand' bij elkaar zijn, zonder gebruik van onnatuurlijke middelen zoals de pil. Je blijft dicht bij jezelf, je leert te letten op de signalen van je eigen lichaam. Prachtig hoe God dat gemaakt heeft! Succes met alles!
Sjocklet
06-02-2018 / 17:11
Heel herkenbare vraag... En wij zijn absoluut niet de enige die er mee worstelen. Ook mijn man en ik zouden zoals je zegt wel 20 kinderen kunnen krijgen aangezien wij ook enorm vruchtbaar zijn.
Ik vind je overwegingen heel mooi om te lezen. Enerzijds samen met je man op God vertrouwen en het van Hem te verwachten maar aan de andere kant toch te zoeken naar je eigen verantwoordelijkheid. Je hebt tenslotte wel verstand van God gekregen om ook hierover beslissingen te nemen. Want wat heb je als man en kinderen aan een vrouw/moeder die alle energie kwijt is aan het zwanger zijn en alle andere dingen die kinderen krijgen met zich mee brengen en maar weinig liefde kan geven en kan investeren in duurzame relaties met man en kinderen die tot Gods eer zijn? Zou God dat bedoeld hebben?
Wij verlangden in het begin van ons huwelijk ook naar een groot gezin. We kregen 2 kinderen snel achter elkaar. Toen ik daarna voor nacontrole bij de verloskundige zat zei ze: 'Voorlopig wil ik je hier niet meer zien' Ik schrok een beetje van haar reactie maar daarna legde ze uit dat het voor vrouwenlichaam gezond en goed is om elke 2 jaar een kind te kunnen krijgen. Dan is het lichaam goed herstelt. Uiteraard kan dit per vrouw verschillen en de ene vrouw kan meer aan dan een andere vrouw. Daarnaast is het ook belangrijk te kijken naar de psychische kant. Er is wel draagkracht nodig om als vrouw veranderingen in je lijf en je leven te kunnen meemaken, aandacht/liefde/geborgenheid aan je man en je evt. andere kinderen te kunnen geven, je huishouden een beetje op orde kunnen houden.
Daarom is deze situatie voor iedereen anders omdat we niet kunnen oordelen over elkaar.
Wij zijn zo vruchtbaar dat als we voorbehoedsmiddelen weglaten dat we nagenoeg direct zwanger zijn, gebleken uit het verleden. Dat betekent dus wel degelijk dat je moet beslissen of je stopt met anticonceptie of niet. Ik heb momenten dat het heel egoïstisch voelt dat we nu niet 'weer' zwanger zijn. Want waar ligt inderdaad de grens tussen 'ik/mijn lichaam kan het niet meer aan' en 'God geeft niet voor niets dat ik zo makkelijk zwanger kan worden en geeft de kinderzegen niet zomaar, dus we moeten hier God laten beslissen en dus het gewoon maar laten gaan en zien 'waar het schip strand''?
Maar ik heb ook momenten dat het soms bij mij aan liefde ontbreekt en dat ik vooral boosheid of irritatie ervaar omdat een van de kinderen weer wat heeft uitgespookt en daarvan de gevolgen niet heeft overzien. En dan ben ik erg blij, heel simpel, dat ik niet zwanger ben omdat ik weet dat ik dan niet mezelf ben en weinig energie heb om mijn kinderen dan te kunnen begeleiden.
Ik denk als je het er samen over eens bent dat je elke 2/3 jaar een kind krijgen goed is.
Wel is het voor ons een zoektocht naar de manier waarop. De pil slikken willen we niet, puur vanwege de hormonen. En ik als vrouw vind het erg jammer, als we helemaal geen voorbehoedsmiddel zouden gebruiken, dat we in de meest vruchtbare dagen niet 'mogen' vrijen. Dan heb ik juist het meeste verlangen naar seks. Het is sowieso heel goed om als vrouw duidelijk te hebben hoe je lichaam werkt en er daarmee te leren omgaan, zoals Nen zegt.
In de loop van de tijd zijn er bij ons wel factoren die bepalen waardoor we gaan inzien dat het krijgen van kinderen voor ons niet 'onbeperkt' door kan gaan. Denk aan psychische problemen en andere gezondheidsklachten binnen het gezin die er kunnen zijn. En als ze groter worden, sta je dan nog steeds voor ze klaar in vreugde en verdriet? Spreek je met hen over allerlei verleidingen in de wereld? Heb je tijd en liefde in je hart om over God's genade te kunnen praten? Kunnen we vanuit de Bijbel onze kinderen voorleven zoals Jezus dat van ons vraagt? Kun je ze begeleiden en langzamerhand loslaten in deze wereld? Daarom is het nodig afhankelijk te zijn van God, want Hij wil en kan ons er bij helpen en de juiste beslissingen te nemen in de opvoeding van de kinderen.
Ik hoop van harte dat je er met je man veel over praat. Dat doen wij ook en dat is erg fijn en relatieverdiepend. Veel wijsheid en liefde toegewenst!

Tis een lang verhaal geworden... als je verder wilt praten mag dat hoor! Vraag dan maar mijn mailadres op bij de redactie.

Terug in de tijd

Een vraag aan ds. Pieters. In Amerika is er strijd inzake het zogeheten "Lordship salvation." Tegenstanders menen dat dit een vermenging van wet en evangelie is. Packer en MacArthur worden gerekend on...
2 reacties
03-02-2012
Ik lees zo nu en dan deze website door, met name de vragenrubriek. Ik verbaas me zeer en ben ook erg verdrietig als ik sommige vragen lees: wat een onzekerheid en leegheid. Mensen worden in het ongewi...
Geen reacties
03-02-2007
Mijn vader denkt dat de bevinding echt gepreekt moet worden en dat dat net zo belangrijk is dan dat Christus centraal staat... Ik weet niet echt wat ik tegen hem moet zeggen.
Geen reacties
03-02-2006
website-ontwikkeling door webdevelopment by Accendis
design website door design website by Mooimerk
hosting website door hosting website by STH Automatisering