Onbekende dame aanspreken

@huibertus: gelukkig lopen de meeste mensen tegenwoordig met oordopjes in naar hun mobieltje te staren :-)

Mortlach
Vindt u dat gelukkig?

Ik denk dat we de rokjes hier niet te letterlijk moeten opvatten, er zijn wel meer uiterlijke kenmerken maar het is als voorbeeld genoemd. Zijn wij dan zo ervaren om precies te vertellen of dit juist is of niet? Misschien zit er wel een refo school in de buurt waardoor hij regelmatig studentes tegenkomt. Daar zie je het ook vaak aan de haarstijl + rok + nog meer. Maar ik wil die leegte in de vraag ontwijken en probeer te kijken naar een normale/standaard situatie. Dit vind ik uit zijn verband getrokken bij sommige opmerkingen.

De vraag:
Kan je iemand aanspreken omdat je je aangetrokken voelt tot iemand?
Ja, uiteindelijk moet je altijd een keer iemand aanspreken om verder te komen. Gods wegen zijn ons niet bekend, ook al denken we het allemaal te weten. Door menselijke regels word het lastiger gemaakt. Dat maakt onzeker en laat je twijfelen of je sowieso wel iemand moet aanspreken elk moment van de dag. Willen we dat? Zolang je diegene maar in haar waarde laat. Als je 'manieren' hebt dan weet je wanneer je dit wel of niet doet (hoe/waar/wat/wanneer/waarom). Heb je dat niet dan val je de ander mogelijk (onbedoeld) lastig. Maar ook heeft de andere persoon de keuze om je te negeren of aan te geven dat iets storend is. Kan diegene die nooit een blunder heeft gemaakt zich aanmelden? Precies.

@schoenveter: je vergeet alleen één ding mee te nemen in je gedachten. De meeste mensen zijn beleefd opgevoed (en bij vrouwen ligt daar zelfs nog meer nadruk op dan bij mannen) dat iemand botweg negeren niet direct een optie is. En al helemaal als je vrouwen treft die helaas ervaring hebben met agressie van mannen.

Zeker als je een en ander niet zo goed aanvoelt, kan het best zijn dat je een gesprekje hebt van 5 minuten waar je zelf erg tevreden mee bent, maar wat voor de ander bij wijze van spreken een lijdensweg was.

Alle dingen op zijn plaats, en de algemene publieke ruimte is hier nu eenmaal niet voor bedoeld. Ik zei al eerder: als je mensen wilt leren kennen zijn er meer dan genoeg datingsites :-)

@huibertus: Als dat helpt ongewenste pogingen tot aanspraak te negeren: 100%!

Vrouwen moeten ook weerbaar zijn, het heet niet voor niets: 'Openbaar'. Je bent buiten, de plek waar alles van de maatschappij op je af kan komen. Of iedereen dat wil is een tweede.

Ik wil geen colportage aan de deur voor een lager energietarief.
Ik wil geen spam e-mails en reclame.
Ik wil geen verkopers op de markt die naar me roepen.
Ik wil niet overgehaald worden in de stad om donateur te worden oid.

Er zijn genoeg sites voor het vergelijken van energietarieven.
Er zijn genoeg nieuwsbrieven waarop je je kan aanmelden.
Er zijn genoeg marktkraampjes met interessante spulletjes.
Er zijn genoeg goede doelen en organisaties om vrijwillig te steunen.

Toch worden we vaak genoeg geconfronteerd met bovenstaande terwijl er genoeg alternatieven zijn. Moet iets perse ergens voor bedoeld zijn voordat er iets mag? Met beleefdheid raak je ook een hoop kwijt en dat ligt aan jezelf. We moeten vaker een 'nee' verkopen en duidelijk zijn. Dat kan je een jongen die een gesprekje maakt niet verwijten! Je kan zo'n iemand de vrijheid niet ontnemen in publieke gelegenheden, maar wel afwijzen als je dat niet wenst.

Er zijn ook uitzonderingen waarin ik vind dat mensen elkaar met rust moeten laten: Een stilte coupé of de (leesgedeelte van een) bibliotheek. Zulke ruimtes hebben 'huisregels'.

Mortlach, dat je vriendinnen hebt met die vervelende ervaring(en) kan ik mij voorstellen, die verhalen ken ik ook. Maar dit betekend dat er iets mis zit bij de een en/of de ander. Niemand zit in het OV te wachten van: "Oh, ik hoop echt dat iemand me leuk genoeg vind om mij aan te spreken". Dit komt pas erna als iemand je spontaan aangesproken heeft, waarop je achteraf denkt: 1. Dat was een verrassend leuk gesprek! of 2. Nou, we hebben niet echt dezelfde interesses.

Wat een bijzonder vreemde, toondove vergelijking. Je energiebedrijf randt je niet aan; je spam-email scheldt je niet uit als je toevallig niet schattig genoeg lacht. Die marktverkoper noemt je geen hoer als je hem negeert.

En verder is je argument niet helemaal eerlijk. Je kunt niet aan de ene kant vrouwen opvoeden beleefd te zijn met allerlei ideeë dat als mannen vervelend doen, ze je eigenlijk stiekem leuk vinden, en dan vervolgens toch verwachten dat ze weerbaar zijn in zo'n situatie. Verder geef ik je helemaal gelijk. Een vrouw zou in zo'n situatie gewoon "Rot op, joh" moeten kunnen zeggen.

En ik heb het al eerder geplaatst, maar niemand reageerde erop: mogen homo's nu ook iedereen die ze wel leuk vinden aanspreken? Zou je je daar niet ongemakkelijk bij voelen?

Want wat doe je als vrouw als je de man probeert te negeren (oordopjes in, niet aankijken, boek blijven leven) en die man de hint niet vat?

http://www.emancipator.nl/new/wp-content/uploads/2016/05/Factsheet-Geweld-tegen-Vrouwen-1.pdf

41% van de Nederlandse vrouwen is ooit slachtoffer van fysiek geweld geweest. Maar ze moeten gewoon wat weerbaarder zijn hoor...

Kijk, het 'probleem' is dat we allemaal uitgaan van de beste bedoelingen van de man in kwestie. Dat die man netjes en beleefd is en zodra de vrouw aangeeft geen interesse te hebben, zijn excuses aanbiedt en weer netjes vertrekt.

Bestond de hele maatschappij maar uit dat soort mannen. Helaas zijn er ook mannen waar een steekje bij los zit, die geen nee kunnen verdragen, die een kwade dronk hebben of zijn doorgesnoven of die zich om wat voor reden dan ook niet als een heer weten te gedragen. Die mensen bestaan ook. En als letterlijk je veiligheid op het spel staat, kan ik het niemand kwalijk nemen dat ze anderen het nadeel van de twijfel gunnen.

Dus een gesprekje aangaan is hetzelfde als iemand aanranden en uitschelden? 'Rot op joh!' ;) Ja ik ken situaties waarop mensen zo graag iets willen verkopen en dat ze je gaan uitkafferen (letterlijk ben ik eens uitgescholden) wanneer je niet op ze ingaat, maar in alle gevallen spreek je dan van absurd gedrag. De vragensteller heeft niet gevraagd of je iemand mag aanspreken en daarna mag aanranden en uitschelden toch?

De mensen aan de deur of op straat doen poeslief naar me en ook bijv. een meisje die enorm ging slijmen, flirten, op mijn schuldgevoel inpraten en zelfs smeken waarop ik droog zeg: Het gaat je niet lukken. (Dat kan toch ook?)

En als een homo naar me toekomt dan is het simpel, ik deel die gevoelens niet. Dus zal ik iets vergelijkbaars doen als wat ik bij de andere situaties ook deed. Dan is het klaar. Gaat hij door dan word ik strenger en harder in mijn antwoord. Dat zal misschien wel vreemd aanvoelen, achteraf kan ik er wel om lachen. Ik zou niet boos of bang zijn door zo'n situatie want hij wou me niets aandoen. Als hij mij aanraakt of opdringt dan doet hij dit wel, dat is niet hetzelfde als 'een gesprekje', dit zou ik eerder ongewenste intimiteit noemen.

Op iemand verliefd zijn in 5 minuten tijd is uitzonderlijk en niet reëel. Een leuk gesprek met iemand hebben waarin je een klik voelt en het uitnodigt naar een vervolg is realistischer. En de wereld is klein genoeg om elkaar soms een 2e keer of vaker tegen te komen.

Mortlach, nog laatste opmerking: Het gaat er niet om of de ander het wel of niet begrijpt. Het gaat erom of het aanspreken in openbare plekken wel of niet zou kunnen. Dat mensen door blijven praten terwijl je aangeeft dit niet te willen is daar los van. Waarvan ik zei: Dan ligt het aan de één (die niet duidelijk genoeg afwijst) en/of aan de ander (die niet op tijd stopt met benaderen).

Ik denk dat we het grotendeels wel met elkaar eens zijn, maar dat we verschillende situaties inbeelden wat er allemaal kan gebeuren. Zoiets van:
Ik: Ja, het is altijd mogelijk om elkaar aan te spreken, wat ook positief kan zijn mits je je bescheiden opstelt.
Jij: Nee, het is niet verstandig/goed om als een jager op allemaal mooie meisjes te gaan jagen (bij openbare plekken).

Maar daartussenin zit ook nog een heleboel mogelijkheden hoor, misschien begrijp je dat als je mijn berichten nog eens terugleest, dat ik niet praat over die 'gore, vieze jongens/mannen' die eng, smerig, ongepast en brutaal/stoer zitten te doen.

Het was een genoegen om deze discussie met je te voeren en hoop dat de vragensteller ook iets heeft aan deze 'toegevoegde waarde', voor mij stopt dit hier. Gelijk een test om te kijken of jij wel de 'hint' snapt ;). Wie weet tot de volgende keer bij een andere vraag!

Het is wetenschappelijk bewezen, dat mannen eerst op uiterlijk vallen en daarna op innerlijk. Bij vrouwen is dat andersom
Dus zo raar is dat niet, iemand random aanspreken

Oeps help, ik vermoed dat ik een uitzondering ben op deze wetenschappelijke wijsheid. En mijn vrouw ook.

Nee, ik zeg uiteraard niet dat een praatje aanknopen hetzelfde is als iemand aanranden. Dat zou te gek voor woorden zijn. Wat ik wel zeg, is dat wij mannen over het algemeen niet begrijpen a) hoe intimiderend we kunnen zijn, puur door te bestaan, en b) hoe veel lastige mannen vrouwen soms moeten afslaan, en c) dat er mannen zijn die niet bepaald goed reageren op zo'n afwijzing.

Het gaat niet om de intentie van de vraagsteller; het gaat om de reactie van vrouwen die niet zonder reden in eerste instantie angstig kunnen zijn als een vreemde kerel ze aanspreekt.

Goed, je zegt vervolgens hoe jij om zou gaan met ongewenste avances van een homoseksueel. Bedenk je nu alleen een scenario waarin die kerel fysiek ongelooflijk veel sterker is en je zelf te maken hebt gehad met geweld en de meeste van je vrienden ook.

Waarom kan ik het niet laten doordringen dat de intenties van de vraagsteller er niet toe doen? De vrouw kan toch geen gedachten lezen? De vrouw kan dus van te voren niet weten of ze met een onhandige maar onschuldige klungel te maken heeft of dat ze een klap voor d'r kop krijgt als ze niet genoeg meewerkt. Voor 41% van de vrouwen zou het niet de eerste keer zijn dat ze met geweld te maken krijgen. Mijn hele houding is dat je dat mensen niet moet willen aandoen en dat je voor een gesprekje gewoon naar een feestje of andere sociale gebeurtenis kunt gaan.

@mortlach

Misschien weet ik waarom je jouw visie niet kunt laten doordringen: het komt nogal zwart/wit over, terwijl er in de praktijk allerlei nuanceringen mogelijk zijn.

vraagsteller ik begrijp je vraag en vanuit onzekerheid kan het lastig zijn een leuk meisje aan te spreken, gelukkig mag je in dit land nog een meisje aanspreken en ongepast zou ik me niet druk om maken zolang je geen verkeerde intenties hebt maar daar ga ik niet vanuit.

In deze maatschappij mag je aanspreken wie je wil, juist omdat zo,n jongen niet weet wie zo,n dame is moet hij daar toch achterkomen door haar aan te spreken? of ga jij er vanuit dat men uberhaupt met geweld te maken hebt gehad en daarom maar niet meer aangesproken moet worden? dan sterft de mensheid uit want hoe komen we anders tot elkaar? via internet? lees eens hoeveel meisjes en vrouwen daar opgelicht worden door mannen met verkeerde bedoelingen. wat is dan wijsheid?

misschien bedoelt die jongen wel gewoon op school of in het uitgaansleven? jij vult direct in dat het zomaar gaat om willekeurig wie even word aangesproken zo van hey jo jij bent leuk wil je mij? lijkt me niet het eerste wat in me opkomt als je naleest wat vraagsteller schrijft.

Je moet mijn reacties wel goed nalezen. Voor leuke gesprekjes ga je maar naar de kroeg, een concert of naar een feestje.

En als blijkt dat 41% van de vrouwen wel eens met geweld te maken heeft gehad, dan vind ik dat je daar best rekening mee mag houden ja. Verder schrijft de vraagsteller vrij duidelijk dat hij aan openbare ruimten zoals het OV denkt.

Maar goed: pro-tip: neem een hond en ga daarmee lekker vaak en lang wandelen. Geheid dat je dan aanspraak krijgt!

Dag Mortlach,

Met heel veel waardering voor jouw bijdragen - normaal gesproken ben ik het roerend met je eens, met enige regelmaat steek ik er zelfs het nodige op van! - constateer ik dat we er ditmaal echt anders over denken.

Ik vind het lovenswaardig dat jij zo bewust rekening houdt met de kwetsbaarheid van vrouwen. Ik besef (helaas mede uit eigen ervaring) terdege dat veel meisjes en vrouwen nare gebeurtenissen hebben meegemaakt met mannen die verkeerde bedoelingen hadden.
Het voorbeeld van een man die een vrouw lastig valt in het ov, zelfs wanneer ze oordopjes in heeft en hem probeert te negeren, komt me (eveneens, helaas) bekend voor. Ik zie dat echter als een extreem voorbeeld, dat niet maatgevend kan zijn voor de benadering van vrouwen door mannen.
'Contact maken' kan een toevallig oogcontact zijn, iets geks dat je allebei ziet en waar je dan samen om grinnikt, een andere spontane situatie - noem maar op. Ik zou het doodzonde vinden als het tot een soort absolute regel wordt verheven dat je als jongen/man nooit in het openbaar dat soort contact mag maken met een vrouw. Waarom?
- m.i. leidt het tot verkramptheid bij de man - en dát voel je als vrouw haarfijn aan
- verkramptheid, en/of nadrukkelijk negeren, kan óók zeer beangstigend zijn. 's Avonds in een halflege trein heb ik liever dat een grote kerel me even groet dan dat hij strak de andere kant opkijkt; dat vind ik echt een stuk griezeliger.
- Tenslotte, wat betreft de vrouwen die aangeven ongeacht-welke-vorm-van-spontaan-contact met het andere geslacht in de supermarkt angstig te vinden: ik vraag me af wat voor vrouwen dit zijn. Ik geloof direct dat zij dit zo ervaren, en wil dat ook serieus nemen. Mijn vraag daarbij is alleen: wordt die angst opgeroepen door het feit dat een fysiek grotere / sterkere man hen aanspreekt, of zouden ze dat bij ieder mens hebben dat 'bedreigend' zou kunnen zijn (zoals een vrouw die op een vroegere pestkop lijkt oid)? Nogmaals: ook dan moeten we rekening houden met die vrouwen - maar ik denk dan eerder aan adequate hulp (variërend van psychologische zorg tot een assertiviteitstraining) dan 'als man maar contact vermijden met alle vrouwen in het openbaar'.
Dat lijkt we wel erg defensief/rigoureus; en als iedereen dat zou doen, tot wat voor samenleving zou dat dan leiden? En hoe zouden mannen en vrouwen dan ooit op een ontspannen manier met elkaar om kunnen (leren) gaan? Met alle mogelijke gevolgen van dien t.a.v. seksuele en andere agressie...
Ik was van plan om het kort te houden, maar ik geloof dat dat niet helemaal is gelukt. Tot zover zomaar wat gedachten, ik ben benieuwd wat je daarvan vindt!

.

Dank voor je bijdrage, om te beginnen.

Verder is het jammer dat mensen mijn woorden interpreteren alsof ik een in steen gehouwen regel op het oog heb; dat is niet zo. In de situaties die je beschrijft, kun je echt wel wat zeggen. Ook dat knikje in de trein of de lift is uiteraard helemaal prima. Het hoeft echt niet allemaal zo zwart-wit; of nooit of altijd.

Misschien is het een stadsmentaliteit waar je om het leefbaar te houden je leert elkaar ruimte te geven.

Maar mensen hier doen net alsof het menselijke ras zal uitsterven als je enige terughoudendheid betoogt over het in elke situatie aanspreken van anderen. Dat is natuurlijk ook ontzettend overdreven.

@mortlach

Ik zie dat je veel kritiek krijgt op je reactie, maar ik wil laten weten dat ik het hier volledig mee eens ben. Niet alleen is het respectloos (openbare plekken zijn geen datingmarkt, meisjes vragen er niet om om aangesproken te worden), maar het is inderdaad ook bedreigend. Dit weet ik uit eigen ervaring.

Ik vind het ook gek overkomen dat christendom gereduceerd wordt tot een rokje. Wat als je een meisje met een rokje aanspreekt en het is geen christen? Wat ga je dan zeggen: 'Ik spreek alle leuke meisjes met een rokje aan, omdat het potentieel relatiemateriaal is.' Het is gewoon een vrij aparte wens om dit te willen doen.

Mijn advies: Beperk je tot plaatsen waar het gepast is om dit te doen, en val geen mensen lastig (in bijvoorbeeld het OV).