Vraag
Drie jaar geleden is mijn man vreemdgegaan. Op een dag zag ik in de laptop dat hij al maanden chatte met verschillende vrouwen. Dit waren heel directe contacten, zoals: “Waar kan ik je ophalen, ik heb een auto. Wat vind je lekker? Ik wil seks met jou zonder condoom.” Ook kwam ik er achter als ik vrienden tegen kwam waarmee hij had afgesproken, hij daar helemaal niet was. Mijn wereld stortte in. Toen ik hem confronteerde ontkende hij eerst drie dagen lang, wat mij nog meer pijn deed. Ik liet me controleren bij de huisarts en ik bleek ook nog eens een geslachtsziekte van hem te hebben gekregen. Uiteindelijk gaf hij het chatten toe, maar zei dat het alleen chatten was en hij nooit echt heeft afgesproken. En dat hij die ziekte had van een vrouw voor onze relatie. Hij had er echt spijt van. “Ik heb gezondigd tegen God en tegen jou”, zei hij.
Vorig jaar heeft hij weer gechat met een meisje. Hij zei dat hij dat deed omdat hij dacht dat een vriend een grap met hem uithaalde en deed alsof hij dat meisje was. En ook deze week heeft hij weer met een vrouw gechat over wat hij lekker vindt. Weer zegt hij: “Iemand pest mij en ik heb terug gepraat om te kijken of ik er kan achter komen wie dat doet.” Dit vind ik de grootste onzin en zie het gewoon als een smoes.
Vreemdgaan is vaak omdat iemand iets mist in zijn relatie. Als ik vraag of hij gelukkig is geeft hij aan dat hij onze start moeilijk vond. In het begin hadden we veel ruzie omdat hij uit een ander land komt. We begrepen elkaar niet altijd goed door de culturele verschillen. Verder heb ik zelf een dochter gekregen toen ik achttien was en hebben we samen nog een dochter. Hij geeft aan dat hij het soms moeilijk vindt om mijn oudste dochter evenveel aandacht te geven als onze jongste. Maar met deze twee dingen kan ik niets. Dat de start moeilijk was en onze oudste biologisch gezien niet van hem is, daar kan ik niets aan veranderen.
Verder zegt hij dat hij van mij houdt, me nooit pijn zal doen en nooit vreemd zal gaan. Maar in mijn ogen is hij al zo vaak vreemdgegaan en het gaat maar door. Elke keer opnieuw zie ik chats en ik heb zoveel intense pijn! Ik weet dat het hem ook pijn doet. Soms zegt hij zomaar uit het niets: “Het goede wat ik wil dat doe ik niet, en het kwade dat ik niet wil, dat doe ik.” Of: “Ik ben zelf Judas.” Ook is hij heel actief in de kerk. Ik hou zoveel van hem en wil ook niet dat ons gezin uit elkaar valt. Op dit moment voel ik mij lelijk, vies, ongeliefd en ongelukkig. En ook dat ik een slechte vrouw ben, want blijkbaar heb ik iets niet wat hij zoekt bij anderen. Aan ons seksleven ligt het niet, hij zegt vaak dat hij dat perfect vindt. En ik zoek elke keer wanhopig hoe ik wel goed en mooi en leuk en vooral genoeg voor hem kan zijn.
Het enige waar ik mij aan vasthoud is God. Door Hem heb ik elke dag weer moed om op te staan. Maar soms denk ik: “O Heere Jezus, kom haastig. Ik ben zo moe van deze wereld. Wanneer is het voorbij?” Maar als het voorbij is, mag ik dan wel bij Hem komen? Ik voel mij zo slecht. Het spijt me als u zich stoort aan het taalgebruik, ik weet niet hoe ik het anders moet verwoorden.
Antwoord
Beste mevrouw,
Het is een heel verhaal en ook een heel triest verhaal, dat u hier op de mail hebt gezet. U hebt een hele geschiedenis vol verdrietige ervaringen achter de rug. Die geschiedenis is blijkbaar al begonnen toen u 18 jaar was en een kind kreeg waarvan de vader in deze brief helemaal buiten beeld is. Daarna hebt u deze man ontmoet. Iemand met een andere achtergrond en zoals u het tekent, met vreemde en bepaald niet-christelijke praktijken. Want hoe je het keert of wendt, gesteld dat het bij fantasieën is gebleven -al krijg je daar geen geslachtsziekte van- ook deze fantasieën zijn zonde en niet te verenigen met een leven als christen.
Gelet op het slot van uw brief zit u zelf ook met de vraag of er bij de Heere voor u wel vergeving is. Voor die vragen moet u bij een pastor zijn. Ik hoop dat u die hebt. Anders ben ik wel bereid om daar met u verder over te denken. Maar dan zou ik eerst wat meer moeten weten om iets meer dan een algemeen antwoord te geven.
U schrijft verder dat u van uw man houdt, ondanks alles en dat u niet wilt dat uw huwelijk stuk gaat. Daarvoor zou u samen met uw man hulp moeten zoeken bij een christelijke instelling, bijv. Eleos. Op dat hulp zoeken op korte termijn zou ik willen aandringen, omdat het in uw situatie gaat om dingen die al lang spelen en bij mij overkomen als hardnekkige misstappen. Kan het ook te maken hebben met het feit dat uw man misschien komt vanuit een achtergrond waarin relaties met meer dan één vrouw normaal zijn? Kortom, zoek deskundige hulp en probeer uw man er van te overtuigen dat hij daarin mee moet gaan. Gehoorzaamheid aan Gods geboden en trouw aan elkaar vragen om concrete stappen.
Misschien heb ik u zo een beetje op weg geholpen?
Met vriendelijke groet,
Ds. J. Westerink
Dit artikel is beantwoord door
Ds. J. Westerink
- Geboortedatum:25-08-1939
- Kerkelijke gezindte:Christelijk Gereformeerd
- Woon/standplaats:Urk (Maranatha)
- Status:Inactief
Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
Grenzen aangeven en zelf sterker worden! Want op deze manier blijft er helemaal niets van je eigenwaarde over en loop je alleen maar meer kans om of in een ongelukkige relatie te blijven of van de ene slechte relatie in de andere te vervallen en er is al het een en ander op dit gebied in je leven gebeurd.
Wat moeilijk voor je dat je in zo'n situatie zit... Het ligt niet aan jou!
Jouw man heeft een probleem, waar hij niet goed mee om kan gaan...
Ik denk echt dat jullie hier samen niet uit komen en professionele hulp nodig hebben. Hulp die gespecialiseerd is op deze problematiek. Misschien een hulpverlener via www.relatie-herstel.nl of via www.dichterbijherstel.nl of een andere christelijke instantie zoals Ds. Westerink in het antwoord zegt.
Als je man niet mee wil, dan adviseer ik je wel dringend om hulp voor jezelf te zoeken, want dan kan iemand met je mee denken hoe je het beste met deze situatie om kunt gaan.
Verder kun je op de site www.kostbaarvaatwerk.nl ook informatie vinden over het omgaan met deze problematiek bij jouw man. Deze stichting organiseert ook vrouwendagen en echtparendagen, die heel helpend en leerzaam kunnen zijn. Er is op die site ook een forum waar je anoniem lotgenotencontact kunt hebben met andere vrouwen die met dezelfde dingen worstelen.
Ik wens je toe dat je sterker durft te gaan staan tegenover je man in het vertellen wat jij wilt en nodig hebt en dat je er niet mee kunt leven, zoals hij doet... Dat kan hem ook helpen om stappen te gaan zetten afkeren van de zonde en terugkeer tot God, jou en zichzelf.
Vlucht maar steeds met al jouw gevoelens naar God toe, Hij kan jou begrijpen en helpen, steunen, troosten en leiden op deze moeilijke weg. Maar daar gebruikt Hij ook vaak mensen voor....
Groetjes en sterkte van mij
Ze kon geen grenzen aangeven: ik wil dat dit nooit meer gebeurt....maar ze zei: ik hoop dat dit nooit meer gebeurt. En de volgende x zei ze het weer......en weer......
Toen uiteindelijk haar man toch bij haar wegging, wat ze heel erg vond, is ze pas gaan nadenken. Ze kwam tot het besef dat ze nooit grenzen gesteld had: dit gedrag nooit meer, anders kun je vertrekken.
Ook kwam ze tot het besef dat ze al zijn smoezen geloofde, later vroeg ze zich af hoe naief ze kon zijn. Maar als je er midden in zit blijken de meeste vrouwen naief te zij , en ze denken niet sterk te zijn.
Zoek hulp! Hier leer je dat jij nu degene bent die de grenzen bepaalt. Had je na de 1e x moeten doen maar dat is achteraf praten. Gelukkig ben je niet zo naief dat je gelooft dat het alleen bij chatten is gebleven, een geslachtziekte komt niet ineens na zoveel jaar openbaar, daar had hij allang last van gehad moeten hebben (dat denk ik tenminste). Bovendien staat het bewijs op de computer. Na 3 x nog een smoes kunnen verzinnen kun je in ieder geval zeggen dat hij veel fantasie heeft. Maar als jij eraan gaat twijfelen of het idd niet echt was, dat is jou verantwoordelijkheid.
Er zijn zat christelijke en reformatorische hulpverleners. Meld je aan en als hij mee wil is het fijn, wil hij niet mee dan leer jij hie je moet handelen. Hoe je je grenzen aan moet geven en ook daadwerkelijk iets met je grenzen gaat doen. Als je zegt: nog 1 x zo'n chat en je kunt weggaan en je houdt hem er niet aan dan ben je niet geloofwaardig en zal hij er weer overheen gaan.
Denk goed na hoeveel waarde je huwelijk nu heeft.....wat is gewenst.......kan het weer op dat niveau? Zo ja dan moeten beiden zich voor 100% inzetten. En anders is het nee. Maar ook dan ben je veel sterker dan je zelf denkt. En je komt er hoe dan ook sterker uit. Ik bedoel hoe t dan ook afloopt.
Sterkte, bidt de Heere om kracht!
