God begint in ons leven

In de preek hoor ik vaak zeggen dat we moeten onderzoeken of God in ons leven begonnen is of dat we zelf aan de slag zijn gegaan. Wat wordt hier mee bedoeld? En moeten we deze dingen wel los zien van elkaar? Want iedereen die God zoekt zal Hem toch ook vinden? Als we zoeken is dat toch een bewijs dat God in ons leven begonnen is? En als ik tot de conclusie kom dat ik zelf begonnen ben, moet ik dan maar stoppen met zoeken en rustig afwachten tot er een keer iets in mijn leven gebeurt? Een jongere.

Ja, dat is altijd de wonderlijke spanning die er is rond het tot geloof komen. Aan de ene kant is het voor de volle 100 procent Gods werk. God trekt, Hij wint in en Hij verovert ons hart. Als dat niet zou gebeuren zou niemand tot geloof komen. Echter, het is aan de andere kant ook voor de volle 100 procent onze eigen  verantwoordelijkheid of we geloven of niet. Daar worden we toe opgeroepen. “Bekeert u en gelooft het Evangelie. Zoekt en gij zult vinden.” Dat is een opdracht. Daar kunnen we ons niet van afmaken.

Maar hoe verhoudt zich dat dan met elkaar? God doet het en ook wij. Eigenlijk kan dat niet. Het is of God alleen of wij alleen. Het is ook niet een soort verdeling: wij 50 procent en God 50 procent. Of: wij 20 procent en God 80 procent. Nee, beiden zijn daar actief in. Het is echter wel zo dat een gelovige erkent dat het werk wat wij zelf doen, uiteindelijk Gods werk is. Zoals Paulus in de Filippenzenbrief zegt: “Werk aan uw eigen zaligheid, met vrees en beven, want het is God, Die in u werkt, zowel het willen als het werken, naar Zijn welbehagen” (Filip. 2:12b,13 HSV). Of zoals Johannes het ergens in één van zijn brieven zegt: “Wij hebben Hem lief, omdat Hij ons eerst liefhad” (1 Joh. 4:19 HSV).

Dus als in een preek opgeroepen wordt tot zelfonderzoek of we niet zelf begonnen zijn, is dat een oproep om te belijden dat alles van God afhankelijk is. Ook ons zoeken van de Heere. Maar dat mag ons niet ontslaan van onze verantwoordelijkheid om de Heere te zoeken terwijl Hij te vinden is, ons te bekeren tot Hem Die ons daartoe oproept. We mogen niet in lijdelijkheid terecht komen en maar afwachten tot God ons bekeert. Met de belijdenis van onze onwil, onze onmogelijkheden, onze schuld, ons tekort mogen we de toevlucht nemen tot Hem Die ons roept tot geloof in en bekering tot Hem. 

Ds. R. W. van Mourik, Alblasserdam