Vraag
Ik ben sterk ‘harmoniegevoelig’ en kom uit een zeer complexe gezinsdynamiek. Heb zelfs jaren therapie gehad en kreeg altijd thuis bij alles wat er gebeurde in de gezinsdynamiek overal de schuld van: het lag altijd alleen aan mij. Gelukkig heeft de Heere mijn weg zo bestuurd dat ik al jong het huis moest verlaten voor mijn studie medicijnen, maar wat een eenzame jaren liggen achter mij... Tijdens mijn studie mocht ik mijn man leren kennen. We zijn nu een jaar gelukkig getrouwd en door deze veiligheid durf ik nu mijn verleden onder ogen zien en de emotionele pijn te doorvoelen tijdens therapie van mijn verleden thuis.
Toen ik verkering kreeg met mijn man, hebben mijn gezinsleden hem een kaart gestuurd met de woorden: veel wijsheid in het aangaan van de relatie. Dit hebben mijn vrijgezelle zussen gedaan. Mijn man doorzag dit alles direct en ik voelde me 100 procent veilig bij hem. Toen ik sterk genoeg was door mijn therapie heb ik een van mijn zussen verteld dat ik mij onveilig voel in het contact met haar en dit graag anders wil. Ik heb toen ook het concrete voorbeeld genoemd van het achter mijn rug om een kaart sturen naar mijn man. Maar ik kreeg als reactie: daar sta ik nog steeds achter. Toen begreep ik waarom therapie, mijn man en zelfs in het pastoraat de dominee mij adviseerden: afstand nemen... voor mijn eigen bestwil.
Maar elke keer opnieuw gaat het bij mij knagen dat ik het zo graag anders wil en mijn vraag is concreet: hoe kan ik dit nu leren loslaten zonder nare gevoelens? Ik blijf altijd maar proberen, maar elke keer moet ik dan weer nare reacties ondergaan die me enorm bezeren. Hoe kan ik hierin op een bijbelse en goede manier voor mijzelf kiezen?
Antwoord
Beste vraagsteller,
“Afstand nemen, voor uw eigen bestwil”, is het advies, schrijft u. Met deze goedbedoelde raad kunt u twee kanten op: opvolgen en de pijn die dat met zich meebrengt accepteren is één manier. Loslaten zónder nare gevoelens zal niet lukken. Erkenning voor gevoelens van verdriet, teleurstelling, boosheid, enzovoort brengen u waarschijnlijk wél verder op de ingeslagen weg. U kunt ook in het verdriet ‘blijven hangen’ en steeds opnieuw proberen relaties ‘goed’ te krijgen door de raad te negeren. Maar dat zal steeds weer frustratie en een gevoel van bezeerd-zijn opleveren.
De keuze is aan u. En dat is een heel nuchtere, rationele keuze, ja. Gemakkelijk? Nee, zeker niet. Want wat u ook gaat doen, tranen zullen er vloeien. Probeer sámen met uw echtgenoot de voor jullie beiden beste weg te kiezen. Een weg voor nú, die niet voor altijd vast hoeft te liggen. Want als die weg op dít moment zó is, kan hij misschien later weer anders zijn, toch? Een Bijbelse manier is het om in ieder geval te blijven bidden voor verbetering van de relaties.
Ga met God,
Marijke Rots
Dit artikel is beantwoord door
C. M. Chr. Rots - de Weger
- Geboortedatum:18-02-1947
- Kerkelijke gezindte:Christelijk Gereformeerd
- Woon/standplaats:Aalten
- Status:Actief
Bijzonderheden:
Marijke leverde op 25-05-2017 haar 1000ste antwoord in de vragenrubriek af.
Lees hier het jubileuminterview.
Bekijk ook:
Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
Een boek waar ik zelf erg veel aan had en heb.
Sterkte!
Maar telkens als ik het probeerde, gebeurden er heel pijnlijke en verdrietige dingen. Op een dag las ik in de Bijbel:Indien het mogelijk is, zoveel in u is, houdt vrede met alle mensen.
Wreekt uzelven niet, beminden, maar geeft den toorn plaats; want er is geschreven: Mij komt de wraak toe; Ik zal het vergelden, zegt de Heere.
Ik heb, net als jij, geprobeerd de vrede te houden, maar het lukt gewoon niet. Mn boosheid erover kon ik toen kwijt bij de Heere. Hij weet dat ik het geprobeerd heb, steeds weer, maar de anderen waren onwillig.
Ik moest er op pijnlijke wijze achterkomen dat het gemanipuleer doorgegeven is aan de volgende generatie. Als je erover wilt praten, kun je mijn mailadres opvragen bij de redactie. Sterkte!
