Amateuristisch-theologisch misbaksel vanaf de kansel
J.W.N. van Dooijeweert / 48 reacties
Vraag
Afgelopen zondag werd bij ons in de kerk een preek gelezen over 1 Koningen 3:16-28, de geschiedenis van de eerste rechtspraak van Salomo, met als tekst vers 27a: “Toen antwoordde de koning, en zeide: Geeft aan die het levende kind, en doodt het geenszins;...”
Eerst werd de lijn van de preek uiteengezet: de tekst volgen en daarna geestelijk overbrengen. En een verklaring van de weg die God houdt met Zijn uitverkoren kerk. Er werd een lijn getrokken naar het levende Kind Christus, die men gestolen kan hebben (misschien zijn er hier ook wel zulke mensen). Zij bezitten Hem, maar niet in de weg van het wonder, van schuld en van het recht, waarmee al Gods kinderen te maken krijgen. Het zwaard werd vergeleken met Gods Woord en het recht. En de vrouw krijgt in de weg van verlies haar kind, wat weer geestelijk overgezet wordt. In de toepassing werd vermeld dat deze vrouwen tenminste nog bezig waren met het kind dat leefde. En de preek eindigde met: “Zo komt God aan Zijn eer en de zondaar aan de zaligheid. Zo doe Hij ook aan mij. Amen.”
Ik voelde me ongelukkig onder de preek en het lukte me niet meer om te luisteren of er ook Evangelie werd verkondigd. Ik dacht: ik zou wel eens willen weten of ik me in een ander kerkverband beter thuis zou voelen. Vraag: wat vind u van deze reactie van mij? Klopt mijn gedachte dat deze preek vergeestelijkt is waar dat niet nodig was? Is dit Evangelieverkondiging? Is dit bijbels? Waarom doet men dit zo? Wat win je hier mee? Wat is het gevolg voor het luisteren? Waarom kiest mijn kerkenraad regelmatig leespreken van deze predikant of nodigt hem uit? Wat moet ik doen, want dit komt niet goed met mij? Of ben ik geestelijk zo dood, dat het woord geen nut doet? Wilt u hier iets over zeggen a.u.b.?
Antwoord
Lieve beste vraagsteller,
Dit is een moeilijke vraag!! Hier kom je op het terrein van de waarheid preken. Hier kom je in de buurt van mijn volgende ervaring. Op een cursus zei de predikant die les gaf: “Bevinding is alleen bevinding als het Bijbelse bevinding is.” Geweldig! Mijn buurman, een ouderling fluisterde me toe: “Ik houd het maar liever bij de Catechismus.” Ik kan deze uitspraak nooit kwijtraken. Hier heb je een voorbeeld van onze starheid in de leer. Dat is ook zo met een preek op deze manier. Ik heb die preek natuurlijk niet gehoord, maar ik kan me wel voorstellen hoe mensen met deze tekst staan te goochelen. Sorry, maar meer is het niet.
Maar weet u; de mensen smullen (tenminste een groot deel van de gemeente) en aan het eind van de dienst zeggen mensen het tegen elkaar: “Hij heeft het weer goed gezegd.” En dat is ook wat veel predikers willen bereiken. De mensen moeten heel tevreden zijn met wat hij hen meegeeft. Helaas wordt er wel vaak vergeten om te vragen wat God wil dat er gezegd wordt.
Het bedoelde Bijbelgedeelte is bijzonder mooi om over te preken. Ik heb het wel eens gebruikt om aan te tonen hoe God wijsheid en inzicht kan geven. Maar ook een keer om te wijzen op de waarde van het ‘echt moeder zijn’.
Dit alles geestelijk omzetten, zoals jij het beschrijft in je vraag, is zondig. Kan zelfs zondige hoogmoed zijn. Ik zal het nog eens goed duidelijk maken. Waarom is dit zondig? In de eerste plaats gaat het daar helemaal niet om Jezus, om bezig-zijn met Jezus. Dan mag je ook niet dat levende kind overzetten, vergeestelijken, alsof dat een voorbeeld is van Jezus en het verkrijgen van Hem als Zaligmaker.
In de tweede plaats is het zondig om de mensen met zo’n amateuristisch-theologisch misbaksel naar huis te sturen. De Heere God wil een andere boodschap op de kansel. Hij wil Zijn gemeente voeden en opvoeden opdat ze groeien kan in geloof. Opdat ze groeien kan in de kennis van Jezus. Lees maar eens na wat Gods Woord hierover zegt, bijvoorbeeld:
1 Timotheüs 4:7: “Maar verwerp de ongoddelijke en oudwijfse fabelen; en oefen uzelf tot godzaligheid”. Of Efeze 4:11-15: “En Dezelfde heeft gegeven sommigen tot apostelen, en sommigen tot profeten, en sommigen tot evangelisten, en sommigen tot herders en leraars; Tot de volmaking der heiligen, tot het werk van de bediening, tot opbouwing van het lichaam van Christus; Totdat wij allen zullen komen tot de enigheid van het geloof en van de kennis van de Zoon van God, tot een volkomen man, tot de mate van de grootte der volheid van Christus; Opdat wij niet meer kinderen zouden zijn, die als de vloed bewogen en omgevoerd worden met allerlei wind van leer, door de bedriegerij der mensen, door arglistigheid, om listiglijk tot dwaling te brengen; Maar de waarheid betrachtende in liefde, alleszins zouden opwassen in Hem, Die het Hoofd is, namelijk Christus.”
Wil je een voorbeeld geven van de weg die God gaat met Zijn kinderen, dan staan er heel veel gedeelten in de Bijbel waar dit heel helder en duidelijk in beschreven wordt. Dan hoef je niet met allerlei kunstgrepen een eigen bedacht verhaal aan de mensen mee te geven. Vroeger hebben mensen hier allemaal wel van gesmuld, maar gelukkig gaan vandaag veel ogen open voor deze werkelijkheid. Het probleem is vaak dat predikers zoveel omhanden hebben dat ze geen tijd hebben voor ziekenbezoek, huisbezoek en ander pastoraal werk, maar ook helemaal niet om rustig de tekst te bestuderen en een preek (biddend en studerend) voor te bereiden.
In deze preek de lijn doortrekken naar het “levende kind Christus” slaat helemaal nergens op! Het einde van het geheel heeft ook niet meer te maken met ‘exegetiseren’ van de tekst: “Het zwaard werd vergeleken met Gods Woord en het recht. En de vrouw krijgt in de weg van verlies haar kind, wat weer geestelijk overgezet wordt. In de toepassing werd vermeld dat deze vrouwen tenminste nog bezig waren met het kind dat leefde. En de preek eindigde met: Zo komt God aan Zijn eer en de zondaar aan de zaligheid. Zo doe Hij ook aan mij. Amen.”
Dit is een gevoelsmatig omzetten van een Bijbeltekst naar eigen opvatting over de bekering en de leiding van de Heere met een mensenkind. De spreker probeert hiermee ook de mensen te behagen.
Evangelieverkondiging is het uitstallen van Jezus Christus en het aanbieden van de zaligheid in Hem alleen. Die prediking verandert harten van mensen. Deze andere prediking laat mensen staan en liggen waar ze zijn. In onze wereld van vandaag, met zijn oorlogen, terrorisme, honger, pornoverslaving en vreselijke ziekten en plagen, is geen plaats meer voor deze dingen. Het heldere Evangelie van Gods genade voor een totaal verloren zondaar moet gebracht worden. De weg naar die zaligheid mag (en moet) geschilderd worden, maar niet in allerlei vormen van geheimtaal.
Dan nog even concreet je vragen. Vraag: wat vind u van deze reactie van mij? Antwoord: Die kan ik goed begrijpen.
Vraag: Klopt mijn gedachte dat deze preek vergeestelijkt is waar dat niet nodig was? Antwoord: Ik ga een stapje verder: Er is vergeestelijkt waar het niet mag. En trouwens; de Bijbel hoeft en mag niet vergeestelijkt worden. Zij is geestelijk. Zij is het product van God de Heilige Geest. Zouden wij als mensen dat dan moeten vergeestelijken? Vraag: Is dit Evangelieverkondiging? Antwoord: Dit is geen Evangelieverkondiging maar de Bijbel laten buikspreken. Vraag: Is dit bijbels? Antwoord: Nee, het is de Bijbelse boodschap inbedden in een klankwereld, een vertrouwd klinkende boodschap die de Heere niet bedoeld. Vraag: Waarom doet men dit zo? Antwoord: Omdat men er bepaalde mensen mee kan behagen.Vraag: Wat win je hier mee? Antwoord: Niets, maar je verliest de waarde van Jezus offer er door uit het oog. En Wat betreft het “stelen van Jezus”. Hoe kun je in vredesnaam iets stelen dat je aangeboden wordt? Help me even uit de droom? DE weg des levens, de weg naar de eeuwige zaligheid wordt je gewezen, aangeraden in Jezus Christus.Vraag: Wat is het gevolg voor het luisteren? Antwoord: Dat een bepaald deel van de gemeente kritisch wordt (zoals u) en een bepaald gedeelte van de gemeente smult van deze manier van preken. Maar ze groeien niet in het geloof. Ze blijven waar en wie ze zijn. De grootste groep van de gemeente vindt alles goed als de kerk maar gauw uitgaat. Niemand wordt geprikkeld om persoonlijk na te denken. Vraag: Waarom kiest mijn kerkenraad regelmatig leespreken van deze predikant of nodigt hem uit? Antwoord: Dat moet je zelf aan de kerkenraad persoonlijk vragen. Maar denk er wel aan dat je geen positieve reactie van hen zult krijgen.
Vraag: Wat moet ik doen, want dit komt niet goed met mij? Ik dacht: ik zou wel eens willen weten of ik me in een ander kerkverband beter thuis zou voelen? Antwoord: Hier kan ik heel moeilijk een antwoord op geven. In principe zeg ik altijd: Blijf waar je bent en probeer mee te denken in je gemeente. Probeer de dingen op hun plaats te krijgen. Soms valt dat helemaal verkeerd uit en dan is het tijd om te gaan overwegen om naar een ander kerkverband over te gaan. Maar daar vindt je weer andere problemen. Het is voor mij ook heel moeilijk om hier antwoord op te geven omdat ik niet weet tot welk kerkverband je behoort. Daar is namelijk een heel verschil tussen. Wil je daar meer over weten dan kun je persoonlijk contact zoeken via onze website. Handel vooral niet overhaast. Verwisselen van kerk is een heel ingrijpende stap.
Vraag: Of ben ik geestelijk zo dood, dat het woord geen nut doet? Wilt u hier iets over zeggen a.u.b.? Antwoord: Pas er voor op dat je hier niet achter weg gaat kruipen!! Elk mens is van nature geestelijk dood. Zo dood als een pier! Maar dan kun je toch kennis hebben van de Bijbel. En als je vindt dat je geestelijk dood bent, dan moet je naar Jezus toe! Nu vandaag nog! Hij schenkt leven aan allen die tot Hem vluchten.
Hartelijke groeten en wijsheid toegewenst,
Evangelist J. W. N van Dooijeweert
Dit artikel is beantwoord door
J.W.N. van Dooijeweert
- Geboortedatum:23-01-1938
- Kerkelijke gezindte:Gereformeerde Gemeenten
- Woon/standplaats:Waddinxveen
- Status:Actief
Bijzonderheden:
Bekijk ook:
Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
Alsof Jezus zich zou laten stelen.
Ik ben me ervan bewust dat ik God er veel te weinig dankbaar voor ben dat het zo eenvoudig is. Geloof in de Heere Jezus Christus en je zult zalig worden. Door genade is het zo simpel. Het probleem is, wij maken het allemaal zo ingewikkeld, o.a. door het kennen van je ellende als voorwaarde te stellen voor de zaligheid. Als dat bij bepaalde mensen niet expliciet in de Bijbel staat (moorman, Lydia, de verlamde uit markus 2:5) halen we dat er maar even bij, want zo hoort het nu eenmaal.
Waarom zijn we zo huiverig geworden om God op Zijn Woord te geloven en houden we daarmee mensen bij de zaligheid vandaan? Als God ons belooft dat hij ons zalig zal maken als wij iets doen wat we niet in eigen kracht kunnen, dan is Hij degene die ons er de kracht voor geeft. Daarom is het stelen van Jezus godslasterlijk, amen @nentjes.
"Wonderlijke zaak is dat toch, dat het de mensen, zelfs de besten, altijd in het bloed zit om mensen van Jezus terug te houden! U leest dat herhaaldelijk, dat zelfs de eigen discipelen van Jezus dat doen, dat ook de scharen dat doen. (...) Wat is dat toch, dat men in dit geval deze kinderen laat merken: Zij horen er niet bij? Wat is dat toch dat men de Christus en Zijn genade, Zelfs Zijn leer en weldaden zo graag reserveert voor mensen op gevorderde leeftijd of ook voor mensen van een bepaalde groep of van een bepaalde stand. Hier heeft het godsdienstig en kerkelijk leven al onnoemlijk veel van geleden: Het is niet voor u! Ge hoort er niet bij! Ge moet maar wachten tot later! Of nog erger: Het is voor ons, voor ons alleen! Het is voor mij, voor mij alleen! En dan vallen er wat harde woorden op hen die tot Jezus komen. En dan vallen er wat harde woorden op hen die met goede motieven en met goede bedoelingen tot Jezus komen. De wereld is zo hard voor zoekende zielen. En de kerk kan nota bene ook nog zo hard zijn voor hen."
1. 4 vrienden hadden een vriend die verlamd was.
2. Ze vernamen dat Jezus in hun plaats was.
3. Ze geloofden dat Jezus hun vriend kon en wilde genezen.
4. Ze gingen naar hun verlamde vriend toe.
5. Ze namen hem mee naar het huis waar Jezus was.
6. Ze kwamen bij het huis en wilden met hem naar binnen.
7. Ze konden niet vanwege de drukte.
8. Ze namen hun vriend mee het dak op.
9. Ze braken een stuk uit het dak.
10. Ze lieten hun vriend naar beneden zakken door het gat in het dak.
11. Ze legden hem voor de voeten van Jezus neer.
En dan lees je: En Jezus, HUN geloof ziende, zei tegen de verlamde dat zijn zonden hem werden vergeven en Hij genas de verlamde man.
Mooi hé? Het gaat om het geloof van de 4 vrienden, die geloofden dat Jezus hun vriend kon en wilden genezen. Zegt ook veel over het gelovig verwachten dat God jouw geliefden wil redden....!
Mooie preek hierover (kort maar krachtig!): https://www.kristalkerk.nl/index.php?option=com_content&view=article&id=88&Itemid=116
Ik heb die vraag al vaak gehoord. En ik verafschuw hem. Hij stelt namelijk de mens centraal en maakt Christus tot een gebruiksvoorwerp. IK heb Jezus nodig. Dat is natuurlijk helemaal waar. Maar het hoofddoel is niet dat IK behouden word, maar dat GOD aan Zijn eer komt. Dat is de vraag die ons bezig moet houden. Niet of IK bekeerd ben, maar of GOD door mij aan Zijn eer komt. Te zien dat ik hierin zo schromelijk tekort schiet, dat is de diepste ellende; niet dat ik verloren ga.
Een deel van de mensen komt via de weg van schuld tot Hem en gaat vervolgens door de weg van bekering weer aan het doel van Gods eer beantwoorden.
Een ander deel wordt getrokken door Zijn heerlijkheid en krijgt de hartelijke wens om Hem alle eer te geven die Hij zo waard is. En als ze daarmee door genade aan de slag mogen gaan, dan zien ze al snel dat ze Jezus nodig hebben om naar Zijn volmaakte voorbeeld, in ons toegepast door de Heilige Geest, Hem te dienen in het grote gebod van de liefde (zie HC vr. 4).
Zo werkt de Heilige Geest van God langs verschillende wegen en komen alle stukken van ellende, verlossing en dankbaarheid daarin langs. Maar de ellende wordt pas het diepst gekend na de rechtvaardigmaking. Want hoe zou ik de volheid van mijn ellende kunnen zien zonder het licht van de Heilige Geest daarover? De ware ellende is niet meer gericht op mijn verlorenheid (want het leven is mij reeds gegeven), maar dat ik God zo tekort doe. Maar dan mag ik telkens weer zien op Jezus. Hij is niet alleen voor mijn zonden gestorven, maar mijn oude mens is met Hem gestorven. Ik ben ook met Hem opgestaan in een nieuw leven. Ik leef, maar niet meer ik, maar Hij leeft in mij. En dan kan het!
Wij moeten de Heere niet in onze bekrompen schema's dwingen. Dat is pure Godslastering. Hoe zou zo'n groot God zich daarin laten vatten? Merk hierin op Salomo in zijn gebed bij de tempelwijding. Zelfs de hemelen, ja, de hemel der hemelen kunnen Hem niet begrijpen (1Kon. 8:27). Laten wij dan nederig zijn en God in Zijn vrijmacht zelf laten beslissen langs welke keur aan wonderlijke wegen Hij mensen wil bekeren.
Ga ook maar eens nauwgezet na hoe de Bijbel spreekt over mensen die in ellende zitten. Vaak gaat dat over mensen die allang daarvoor het zaligmakend geloof ontvangen hebben. Hoe vaak (let daar scherp op) worden die verhalen niet op een gekunstelde manier vergeestelijkt om zo maar te bewijzen dat ieder mens via de weg van ellende tot zaligheid moet komen? Dat is dan echter geen Bijbels bewijs, maar een zelf verzonnen bewijs, om zo weer aan te sluiten bij de beantwoorder van de vraag.
@phox
Van harte mee eens.
Het zou sterker zijn een open vraag te stellen wat de betekenis is van genoemde Bijbelgedeelte, of dat u er zelf wat verklaringen op na zou slaan.
Dan kan je nog voor verrassingen komen te staan!
Ik reageer niet op inhoud zelf, maar wil wel aangeven dat ik vind dat de vooringenomenheid die doorklinkt in zowel de vraag als het antwoord een open benadering in de weg staat.
Als het niet om zulke wezenlijke dingen zo gaan, zou het gewoon ketelmuziek noemen!
Jezus is verworden tot een gebruiksobject, of je nu met Jezus te koop loopt en je eigen leven leeft, of dat je meent dat jij nog iets moet bijdragen, zoals ellendekennis.
Wat ook een enorm misverstand is, is de gedachte dat Jezus alleen gekomen is om de zonden van de mensen te kunnen vergeven. Dat blijkt dus ook weer uit de opmerking van @RSTHG21: "Waar is Christus anders voor nodig als we nooit onze verdorven zondige staat hebben ingeleefd door ontdekkende genade?"
Ten eerste heeft Jezus onze inleving van zonde niet nodig. Jezus is ook geen geschenk van ons aan God, zodat God onze zonden kan vergeven. God heeft ons Jezus geschonken, vanwege Zijn ontfermende liefde.
De hoofdreden dat Jezus is gekomen is het herstel van het koninkrijk van Israël, en daarmee de redding van de gehele wereld en het Koninkrijk van God. Maria, Zacharias, Anna en Simeon hadden het daarover toen Jezus werd aangekondigd en net was geboren. De Emmaüsgangers spraken daarover en de discipelen, vlak voor Jezus hemelvaart. Maar ook de profeten spraken daar veelvuldig over. En het herstel van het Koninkrijk van God is veel meer dan de vergeving van onze zonden en dat we naar de hemel gaan, maar weinigen beseffen dat.
We hebben de Griekse gedachte overgenomen dat het zou gaan om onze particuliere redding, maar dat is niet de gedachte vanuit de bijbel. Daarin gaat het om iets veel groters. Nogmaals: God heeft ons zondebesef niet nodig. Het is niet vanwege degene die loopt, of vanwege degene die wil, maar vanwege het ontfermen van God. Buiten ons om!
Volgens mij zet Refoweb zelf die kop erboven en is het een citaat uit het antwoord. Daarmee is de vraag dus niet ineens een retorische vraag geworden (volgens mij is de vraagsteller wel gebaat bij een duidelijk antwoord).
Overigens had de kop van mij ook best wat anders gemogen. Dit komt een beetje Telegraafachtig op me over: het meest scherpe stukje uit het artikel pakken en dat erboven zetten om de aandacht te trekken...
@vraag&antwoord
De vergeestelijking van het kind tot het Christuskind is vooral vreemd. Immers, als we Schrift met Schrift vergelijken, is de vergelijking tussen Salomo en Christus veel meer op haar plaats.
Ik word bij dit soort zaken altijd bepaald bij de woorden van Jezus in het stukje de zaaier. Hier legt Hij uit hoe het mis kan gaan met het aannemen van de Waarheid.
Zoals ik het lees heeft het te maken met je leven niet willen verliezen maar het willen behouden.
Ook het vergeestelijken van voornamelijk het OT komt uit dat vervangingsdenken. Ook al beweert de kerk dat men geen vervangingstheologie aanhangt, de praktijk leert dat dit denken er diep in zit.
We zouden ons veel meer moeten verdiepen in hoe de schrijvers van het oude en nieuwe testament dachten. Dan kom je tot verrassende ontdekkingen.
De term gestolen Jezus vind je terug in de Bijbel. Het is de leugen van het sanhedrin, die verspreid is onder de Joden. Jezus kun je niet stelen, want Hij wordt aangeboden in het Evangelie. Toch kunnen we ons afvragen: wat probeert men met deze term te zeggen? Volgens mij gebruiken ze ook weleens de term: een halve Jezus aannemen. Jezus is gegeven tot wijsheid, rechtvaardiging, heiliging en verlossing(1. Kor. 1:30). We moeten Hem geheel aannemen. We kunnen Hem aantrekkelijk vinden en aannemen, omdat Hij de straf op de zonden betaald heeft. Maar willen we ook zo heilig zijn als Jezus? Willen we leven zoals Hij dat voorschrijft. M.i wordt er dan ook met deze term bedoeld: het niet oprecht en geheel aannemen van Jezus.
We gaan Christus zoeken omdat we door de Heilige Geest levend zijn gemaakt en onze verloren staat buiten Christus inzien. Vroeger zei men dan ook: de Heilige Geest is de eerste van de drie Goddelijke Personen Die werkt en de laatste van de drie Goddelijke Personen die wordt opgemerkt. De Heilige Geest is de Geest van Christus. Als we ontdekt worden aan zonden en schuld zal dat een vragen en zoeken geven naar Christus. Eerste veroordeeld de wet ons, daarna brengt het evangelie ons tot Christus. De naald en draad van de Erskines..
@CrA
Dat is idd de kern. Ook in de lijn met de puriteinen.
Dat klinkt als een mooie theorie en misschien werkt dat bij bepaalde mensen zo, maar het is niet de standaard manier, waar helaas vaak wel de nadruk op wordt gelegd. Als dat werkelijk de standaard zou zijn waar God mee werkt, zou dat in alle bekeringsgeschiedenissen in de bijbel naar voren moeten komen. Dat is niet het geval. Ook de apostelen spreken er zo niet over. Zo is Romeinen 7 ook altijd verkeerd uitgelegd.
Het draait niet om onze weg van het heil. Het draait om het Koninkrijk van God, waarvoor wij uitgenodigd worden om daaraan deel te nemen door te geloven In Jezus en Hem te volgen. En dat wij daarin tekort schieten, is wel bijbels, maar daar heeft de bijbel zeer troostrijke antwoorden op.
Ik zie helaas zoveel mensen worstelen met alles wat zij tekort komen, niet kunnen bidden, te weinig zondekennis, wel of niet uitverkoren. Allemaal zaken waar de bijbel alleen maar bemoedigend over schrijft, omdat alles is volbracht. Onze zondekennis doet er niet toe, het offer van Christus, dát doet er toe
1. Ik heb beschreven wat er in de preek werd gezegd, dat is objectief. Thuis heb ik het Bijbelgedeelte nog een keer biddend gelezen en gezocht in de kanttekeningen naar een verwijzing naar Christus m.b.t. het levende kind. Daar stond niets over. Nog even Matthew Henry geraadpleegd, (hoewel niet de bijbel), die verwees daar ook niet naar. De geschiedenis is me wel duidelijk, maar niet de geestelijke lijnen.
2. Mijn reactie heb ik daaronder gezet met de vraag te reageren op mijn gedachten, of die kloppen ja dan nee. Ik vraag hierin om bevestiging, dan wel correctie en informatie.
3. Met opzet mijn kerkverband niet vermeld en niet gevraagd om een specifieke persoon. De titel heb ik niet bedacht, die is van Refoweb of meneer van Dooijeweerd.
4. Mijn punt is dat ik de Weg kwijt raak van ingewikkelde preken in mijn kerk, maar daar ook diep geworteld ben. Vandaar mijn beschrijving met de vraag of dit nu bijbels is. Ik vind de hint naar ketelmuziek wel pijnlijk, zou liever zien dat je mijn nood inleeft.
