Vraag
Ik heb bijna een half jaar verkering met een hele lieve jongen (wij zijn 18 en 19 jaar). Het is echt geweldig, zoveel liefde en begrip. Zo bijzonder hoe je naar elkaar toe groeit, elkaar begrijpt zonder woorden, een blik is al voldoende, precies weten hoe de ander zich voelt zonder dat die persoon daar ook meer iets over gezegd heeft. Het wordt nog steeds alleen maar mooier. Wat we wel heel jammer vinden is dat we elkaar vaak alleen op zaterdag(avond) zien en heel soms een weekend. Helaas houden mijn ouders dat een beetje tegen.
Maar het afscheid nemen is vaak zo moeilijk. Vaak moet ik huilen. Toen we net verkering hadden was dat niet, maar het wordt steeds moeilijker en ik zie dan zo tegen een komende week zonder hem op. We hebben het regelmatig over trouwen, we willen het allebei heel graag, maar we denken dat dat wel te snel is na een half jaar en ook de financiële middelen hebben we nog niet genoeg. Is het inderdaad te vroeg om al te trouwen (stel dat er financieel iets geregeld kan worden)?
En hoe kan ik er mee omgaan tijdens het afscheid nemen dat ik moet huilen? Dat is voor hem ook niet leuk. Ik maak het hem alleen maar moeilijker. Ik ben absoluut geen huilebalk, vaak stop ik dingen weg. Hij leert me nu dat ik mijn emoties ook gewoon mag tonen bij hem. Maar ik kan er niets aan doen dat ik moet huilen als hij weggaat. Ik wil het wegstoppen, graag zelfs, maar dat gaat gewoon niet! Ik mis hem zo door de week en dan zijn die paar uurtjes op zaterdag ook niet voldoende om weer bij te tanken...
Antwoord
Beste vraagsteller,
Heerlijk hè, die roze wolk! Maar ja, er zit ook altijd een afscheid nemen aan vast. Eigenlijk maakt het niet uit of dat na een dag, een uur of een week al gebeurt: je mist hem gewoon. Nou, dat is een goed teken, lijkt me. Hoe je nu je tranen in bedwang krijgt? Simpel, hoor: er niet aan denken. Hoe meer jij het níét wilt dat je huilt, hoe meer het zal gebeuren (immers, níét aan die paarse olifant denken betekent dat je zo’n ‘plaatje’ steeds voor je ziet). Denk dus aan iets anders dan áfscheid nemen. Denk bijvoorbeeld: “Fijn, volgende week komt hij weer!” Oefen maar eens in deze manier van ‘positief denken’. Je zult dan ook al snel leren zien dat het denken aan fijne dingen je eveneens de week door helpt... en de weken die nog gaan volgen, want trouwen lijkt me inderdaad nog wel te vroeg als je beiden nog geen twintig bent en nog maar een half jaar verkering hebt. Ja, je ouders hebben niet helemaal ongelijk. Tenslotte zijn zij ‘ervaringsdeskundig’ en weten zij hoe je na je 18e of 19e jaar nog heel erg kunt veranderen!
Leer elkaar, voordat je aan een huwelijk gaat denken, maar heel goed kennen. Dat geeft meteen ook de tijd om te sparen voor alle kosten die er komen wanneer je samen verder wilt. Tenslotte kost niet alleen een bruiloft geld, maar ook een dak boven je hoofd, terwijl jullie nog amper gespaard kúnnen hebben van een mogelijk salaris. Roze wolk: prima, maar daarnaast twee benen op de grond!
Een goede verkeringstijd toegewenst,
Marijke Rots
Dit artikel is beantwoord door
C. M. Chr. Rots - de Weger
- Geboortedatum:18-02-1947
- Kerkelijke gezindte:Christelijk Gereformeerd
- Woon/standplaats:Aalten
- Status:Actief
Bijzonderheden:
Marijke leverde op 25-05-2017 haar 1000ste antwoord in de vragenrubriek af.
Lees hier het jubileuminterview.
Bekijk ook:
