Vraag
Graag wil ik een vraag stellen aan ds. Van Vlastuin. Dominee, ik lees nu het boekje van ds. E. Gouda, “Doet dit tot Mijn gedachtenis.” Ik moet eerst zeggen dat ik hier erg blij mee ben en dit heel verhelderend en leerzaam voor mij is. Echter, ik worstel enorm met een zeer grote blokkade, die mij echt alle troost ontneemt. Ik ben opgegroeid in een kerk waar men zegt: “De belofte ‘zoekt en gij zult vinden’, is voor alle hoorders, maar de belofte van de vergeving der zonde is alleen voor Gods volk. Ik KAN geen zekerheid in mijzelf vinden, dus durf ik NOOIT te besluiten dat ik echt bij Gods volk behoor. Het gaat zelfs zover dat als de preek begint met de eerste zin “dit is de belofte voor Gods volk”, dan is ALLE troost bij mij al weer weg. Want ja, dan moet ik eerst 100 procent zeker weten dat ik mij niet bedrieg en daar bij hoor en dan kan ik ook die troost ontvangen. HOE moet ik nu hier mee omgaan?
In het boekje van ds. Gouda lees ik dat de belofte van het Evangelie voor alle hoorders is, ja dan begint het in mijn hart te werken. Dan voel ik troost komen. Maar hoe kom ik er nu uit, wat is nu de waarheid? Voor wie is nu de belofte van het Evangelie? Oftewel, mag ik geloven? Ik kom uit een kerk waar eerst een kader wordt gepreekt van hoe je het moet beleefd hebben, bevonden hebben. Ik blijf dan maar twijfelen. Dit ken ik wel, dat misschien iets, dat niet, zo blijft het maar aardedonker van binnen. Ik ben er ook voor in therapie bij een christelijke hulpverleningsorganisatie. De therapeut zei: “Jij bent zo ontzettend bang dat het niet goed is, dat je niet eens durft er iets over te zeggen hoe jij iets beleeft.” Dit heeft me enorm diep geraakt, inderdaad is dit de kern, dat voelde ik. Daardoor lijkt het ook wel of ik met mijn jeugdervaringen niet eens kan kerken onder zo’n prediking, want daarvoor ben ik wellicht te beschadigd.
Als ik dan bijvoorbeeld het boekje van ds. Gouda lees is dit een medicijn. Begrijpt u dit? En toch: hoe kom ik zo ver dat ik dit durf te geloven? En de herders die op het woord van de engel naar de kribbe gingen, wat voor soort geloof hadden zij? Oh help me alstublieft.
Antwoord
Beste zoeker,
De vraag is niet of wij mogen geloven, omdat het een roeping en plicht is om te geloven. Denk bijvoorbeeld aan 1 Joh. 3:23. Dit gebod kan helpen om de laatste blokkade om te geloven weg te nemen en vrijmoedigheid tot het geloof te geven. Het geloof is gegrond in de roeping van het evangelie en deze komt tot allen, vgl. Jes. 45:22. Het is ook voor mij persoonlijk een geweldige ontdekking geweest om te ontdekken dat alle zondaren in het evangelie zonder enig onderscheid worden geroepen. Deze roeping is geen spelletje, maar een ernstige en welgemeende roeping. Daarom is het verachten van deze roeping ook verschrikkelijk. Het zou verschrikkelijk zijn als we niet echt werden geroepen, maar omdat we serieus worden geroepen, is het verwerpen van het evangelie zo ernstig, Matth. 11:22. Wat je misschien kan helpen is het boek van John Bunyan over Joh. 6:37: Wie tot Mij komt, zal Ik geenszins uitwerpen, onder de titel: “Het komen tot Jezus Christus.”
Wat is het ware geloof? Het betekent dat we de inhoud van deze roeping in het Woord gaan zien, dat de Geest deze roeping verinnerlijkt in ons hart, zodat we tot echte overgave aan Jezus komen. Dit is niet alleen in het eerste geloof zo, maar in het hele leven van het geloof. Het Woord blijft over als de vaste grond om ons vertrouwen op te stellen: Ik roem in God, ik prijs het onfeilbare Woord, ik heb het zelf uit Zijn' mond gehoord.
Kortom, begin niet in jezelf, maar zoek de zaligheid buiten jezelf, zoals deze vanuit het Woord tot je komt. Zo ontvang je door de Heilige Geest de vrede in je hart.
Hartelijks,
Ds. W. van Vlastuin
Dit artikel is beantwoord door
Ds. W. van Vlastuin
- Geboortedatum:06-03-1963
- Kerkelijke gezindte:Hersteld Hervormd
- Woon/standplaats:Wezep
- Status:Inactief
