Moeite met stagiair

Op mijn werk heb ik sinds een paar weken een stagair die ik moet inwerken voor een periode van 20 weken. Een jonge knul van 18 jaar die erg lui is, zoals hij zelf zegt, en ongeïnteresseerd. Nu heb ik een hele intensieve en stressvolle baan en je moet erg secuur werken want als er iets fout gaat zijn er hoge boetes aan verbonden. Het is iemand die veel uitleg nodig heeft en die je constant bezig moet houden want hij is (logisch) nog helemaal niet zelfstandig. Maar hier heb ik juist geen tijd voor want ik heb het heel druk en kom door het inwerken in de knoei met mijn eigen werk. Daar komt bij dat ik me zo ontzettend irriteer aan zijn hele houding dat ik ondertussen een afkeer van hem heb gekregen.

Nu ben ik iemand die heel sociaal is en nooit met iemand problemen heeft, maar met deze jongen kan ik het van mijn kant niet vinden en is het moeilijk om aardig te doen. Ik ben gelovig en heb al vaak gebeden of de afkeer tegen deze jongen weg mag gaan, maar helaas gebeurt dat niet. Dit gaat tegen mijn christelijke gevoelens in want Jezus had iedereen lief en God is liefde (heb je naaste lief als jezelf), waarom heb ik dan zo'n afkeer? Ik heb al diverse malen aan mijn leidinggevende doorgegeven dat deze jongen niet geschikt is voor mijn afdeling (ook nog eens een van de moeilijkste afdelingen van het hele bedrijf) maar hij heeft opdracht van hogerhand gekregen dat deze persoon bij mij op de afdeling moet blijven. Ik zal het er dus mee moeten doen, maar vind het erg moeilijk! Ik heb het hierdoor niet meer naar mijn zin op mijn werk, want zie hem momenteel echt als een blok aan mijn been! Ik zit er zelfs over te denken om dan maar een andere baan te gaan zoeken, wat eigenlijk van de gekke is want normaal heb ik het wel naar mijn zin en ook heb ik een vast contract. Wat moet ik doen, want hij blijft nog zestien weken bij ons.

Beste vraagsteller,

Van die zestien weken zijn er inmiddels al weer een heel aantal verstreken. Wat hebt u in die tussentijd gedaan? Nog eens met de leidinggevende (of ’hogerhand’) gesproken of bent u daadwerkelijk aan het solliciteren geslagen? 

U zult -hoe dan ook- op uw werk wel eens te maken krijgen met zaken (dingen, mensen) die veel energie vragen en niet ‘vanzelf’ gaan. Daarmee kunt u twee dingen doen: accepteren, dat moeilijke dingen bij het werk horen. Of gaan praten, met direct leidinggevende of degene die daar weer achter (boven) staat... tot personeelszaken of klachtencommissie toe. 

Aan het daadwerkelijke probleem met deze stagiair kan ík niet veel doen. Wat míj intrigeert is de achterliggende gedachte van uw christen-zijn. Mooi als u Jezus wilt navolgen en een voorbeeld wilt nemen aan de manier van naaste liefhebben als uzelf. Maar dat betekent toch niet, dat u iedereen ‘lief’ moet vinden? U moet deze jongeman opleiden voor een bepaalde taak. En als híj niet wil, zijn daar grenzen aan. Uw beóórdeling zal van belang zijn, niet uw ‘aardig-zijn’ c.q. gevonden willen worden. Toch? 

Is deze jongeman te lui om iets te doen... meldt dit. Een stagiair is een leerling, die mogelijk niet bij de juiste begeleider is terechtgekomen. Dat kan voor beiden een leerproces betekenen. Dat heeft voor beiden tegelijk ook te maken met de eigen levenshouding. 

Ziet u, dat uw probleem pertinent níét een opgave is voor u alleen, waar de anderen (stagiair én hogerhand) buiten staan?! 

Een stagiair, die niet de begeleiding krijgt die bij hem past, kan natuurlijk ook zélf om ‘overplaatsing’ vragen, maar dat zal deze ‘luie’ jongen vast niet gedaan hebben. Of is lui ook te interpreteren als ‘onzeker’ in de nieuwe en verantwoordelijke situatie?

Overigens hoop ik, dat een en ander al lang veranderd is, zodat uw werkplezier is gebleven. 

Marijke Rots

Dit artikel is beantwoord door

C. M. Chr. Rots - de Weger

• Geboortedatum:
  18-02-1947
• Kerkelijke gezindte:
  Christelijk Gereformeerd
• Woon/standplaats:
  Aalten
• Status:
  Actief

1502 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven