Vraag
Deze vraag stel ik aan een Ger. Gem.-dominee of aan iemand uit dit kerkverband die dit kan uitleggen. In een preek wordt met grote regelmaat het eerste deel van de Bergrede (de zaligsprekingen) uit Mattheüs 5 aangehaald. Wat mij daarbij opvalt is dat het (bijna) altijd gaat over de verzen 3,4 en 6. Samenvattend: zalig zijn de armen van geest, treurenden, en degene die hongeren en dorsten naar de gerechtigheid. Dit onderschrijf ik van harte, maar waarom ontbreken (bijna) altijd de personen uit vers 5, 7, 8, 9, 10 en 11? Samenvattend: zalig zijn de zachtmoedigen, barmhartigen, reinen van hart, vreedzamen, vervolgden en gesmaden?
Antwoord
Beste vraagsteller,
Je constatering is juist. Ik denk dat het te maken heeft met het feit dat men in de Ger. Gem. doorgaans alleen gefixeerd is op de bekering tot God en dat het dagelijks leven van de christen in de wereld met ziekte, zorg en vervolging te weinig aandacht heeft.
Het hongeren dorsten naar de gerechtigheid wordt daarom ook dikwijls op de klank af alleen verstaan in de zin van een boetvaardig zondaar die naar Christus’ reddende gerechtigheid dorst en hongert. Terwijl het ziet op een verlangen naar de volkomen gerechtigheid in de nieuwe wereld die God scheppen zal. Onze theologie is dikwijls erg beperkt. We besteden dikwijls alleen aandacht aan de bekeringsweg. Dit is persoonlijk wel het belangrijkste, maar God is er voor de tijd en de eeuwigheid, voor lichaam en ziel. Gods heil in Christus is troost in leven en sterven.
Ds. C. Harinck
Dit artikel is beantwoord door
Ds. C. Harinck
- Geboortedatum:09-04-1933
- Kerkelijke gezindte:Gereformeerde Gemeenten
- Woon/standplaats:Kapelle
- Status:Actief
Bijzonderheden:
Emeritus
Bekijk ook:
Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
De zeven zaligsprekingen in Matth. 5 kunnen niet los gezien worden van elkaar. Het gaat niet over mensen die arm zijn van geest, òf mensen die treuren, maar over mensen die niet vreemd zijn van alle genoemde eigenschappen. Zie het prachtige boek van Lloyd Jones, de Bergrede. Het is noodzakelijk dat predikanten bij het preken over deze teksten daar oog voor hebben. De eerste drie zaligsprekingen gaan over het innerlijke, de middelste is een soort overgang naar de laatste, meer praktische eigenschappen. Met dit voor ogen zou de genoemde eenzijdigheid kunnen worden voorkomen.
