Vraag
Ik ben een meisje van 15 en heb de laatste tijd veel problemen thuis. Het lijkt wel alsof alles me wordt afgenomen. Mag nog maar heel weinig op internet in verhouding met vroeger en heb overal en met alles gezeur met m’n ouders bij alles wat ik doe. Hoe moet ik hiermee omgaan? Het lijkt alsof er geen vertrouwen meer is. Ze denken dat ik met verkeerde mensen om ga, maar dat is niet zo. Ze vertrouwen me niet meer. Elke dag huiswerkbegeleiding gekregen en mag nog maar op een paar momenten van de dag via wifi op m’n mobiel. Dus fatsoenlijk iets regelen/praten kan ook niet. Kunt u helpen? Alvast hartelijk bedankt!
Antwoord
Dag jongere,
Problemen thuis zijn heel naar. Dat voelt heel vervelend. Voor je gevoel ontbreekt het vertrouwen. Dat zal dan naar twee kanten zijn. Je ouders vertrouwen jou niet en jij hebt niet het vertrouwen dat je ouders het beste met je voor hebben. Je mag minder dan vroeger en voelt je 'gecheckt'. Kennelijk is er iets ontstaan waardoor je ouders je meer aan de 'ketting' leggen. Hoe dat ontstaan is weet ik niet. Daar heb jij meer inzicht in.
Je vraagt hoe je hier mee om moet gaan? Dat is van een afstand heel moeilijk te zeggen. Ik ken jou niet en ik weet dus ook niet goed wat er bij jou past. Ik zal enkele mogelijkheden aanreiken, waaruit jij dan een keuze kunt maken. Het is in alle gevallen een mogelijk begin.
Je kunt naar je vader of moeder (of allebei tegelijk) toestappen en je gevoel op tafel leggen. Niet in de verwijtende zin naar je ouders toe, maar heel dicht bij jezelf blijven. Zoiets als: "Pap/mam, ik voel dat er afstand tussen ons komt en dat vind ik heel vervelend." Je kunt ook met iemand uit de familie praten, een oom of tante of wie dan ook, waar je goed contact mee hebt. Zij kennen jou en je kunt hen dus ook vragen wat je hier mee aan moet. Je kunt ook bij een predikant of kerkenraadslid te rade gaan en de vraag aan hen stellen.
De eerste mogelijkheid lijkt mij wel in de eerste plaats het beste. Als dat niet lukt, kun je altijd nog één van de andere proberen. En misschien zie je nog een andere mogelijkheid.
Advies: ga er in staan zonder allerlei verwijten te maken en kijk ook kritisch naar je eigen bijdrage. Wees echt benieuwd naar de verandering, waardoor je minder ruimte voelt. En het allerbelangrijkste: Bid de Heere om Zijn Zegen. Hij wil helpen en schenken wat jou ontbreekt, mild en overvloedig. Hier is liefde en wijsheid nodig. En die wijsheid wil de Heere uitdelen. "En indien iemand van u wijsheid ontbreekt, dat hij ze van God begere, Die een iegelijk mildelijk geeft, en niet verwijt; en zij zal hem gegeven worden (Jakobus 1:5).
Gods’ zegen gewenst,
J. M. Strijbis
Dit artikel is beantwoord door
J.M. Strijbis
- Geboortedatum:16-06-1956
- Kerkelijke gezindte:Christelijk Gereformeerd
- Woon/standplaats:Gouda
- Status:Actief
Bijzonderheden:
Docent(opleider) Driestar Hogeschool
Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
Vroeger (oma vertelt) toen er nog geen internet was, ging het allemaal wat minder snel. Je ouders zijn ook 15 geweest en weten nog hoe dat in hun tijd was. Nu zien ze de ontwikkelingen, maar ook de gevaren die dat met zich meebrengt, tegenwoordig zelfs draadloos.
Een dochter van 15 is heel kostbaar en die wil je beschermen. Het is vrijwel onmogelijk om invloed te hebben op alles wat er van buitenaf op jou afkomt. Waar ze wel invloed op hebben is de tijd dat jij op internet bent.
Voor jou voelt het als een gebrek aan vertrouwen, maar vertrouwen ze jou niet of vertrouwen ze de buitenwereld niet? Als je op je 15e in een raceauto stapt zonder rijervaring, dan kan dat verkeerd uitpakken. Omgekeerd leer je ook niet veilig rijden als je zelf nooit achter het stuur mag. Jij wilt vaker achter het stuur dan je ouders op dit moment verstandig vinden. Misschien denken ze er over een tijdje anders over. Je wordt tenslotte (vanzelf) ouder en daarbij ook steeds verstandiger (dat blijft je hele leven zo, dat je leert van alles wat je meemaakt).
Vertrouwen is goed, controle is soms beter. Ik kan niet meekijken op jouw internetverbinding of de beperkingen die je ouders hebben ingevoerd terecht zijn. Ik kan ze wel een beetje begrijpen. Kun jij dat ook?
Ik ben zelf vader van onder meer een dochter die inmiddels 16 jaar is. Met haar hebben we ook dezelfde situaties gehad. Voor mij als ouder probeer ik de kinderen te leren dat vertrouwen en verantwoordelijkheid hand in hand gaan.
Wat ik denk dat jij moet doen: je ouders laten zien dat je VERANTWOORDELIJKHEID aankunt. Als je ouders het beste voor je zoeken, dan zullen ze bepaalde vrijheden (lees: vertrouwen) vanzelf teruggeven.
Dat zal niet van vandaag op morgen gaan, geef jezelf en je ouders de kans om dat vertrouwen weer op te bouwen.
Mijn vrouw en ik waren altijd bereid om naar onze dochter te luisteren als ze ons probeerde duidelijk te maken hoe zij in bepaalde situaties (hoe laat thuis, resultaten op school, whatsappgebruik, noem maar op) meer verantwoordelijkheid probeerde te nemen. Sterker: gemotiveerd om haar daarbij te helpen en best bereid om een uitglijder door de vingers te zien. Maar mijn overtuiging is dat in dat opzicht de bal bij jou ligt..
Succes!
