Doodsaai in de kerk

Ik ben nog niet zo oud en vind het zoals VEEL jongeren doodsaai in de kerk! Het klinkt misschien bot, maar het is wel zo. Na 5 min. geprobeerd te hebben mee te luisteren raak ik al gauw mijn aandacht kwijt! WAAROM is de kerk nou altijd zo SOBER?! En bij zwaardere gemeenten kun je bijna RUIKEN dat men erheen gaat omdat het 'moet'. Laat er meer muziek bij komen, laat meer beelden zien aan de kerkgangers tijdens de preek, DOE wat meer! Dan weet ik zeker dat er veel meer aandacht zal zijn! Met mijn broer heb ik hier een discussie over gehad en hij zei dat het saai is omdat je ALLEEN voor het woord van God naar de kerk moet en omdat als je ECHT luistert het veel boeiender is. Alsof ik dat nog nooit geprobeerd heb! Dominees kunnen wel zomaar gaan preken en laat er dan een groot gedeelte WEL geïnteresseerd zijn op die manier, er is toch altijd een gedeelte van de mensen dat er NIET bij kan blijven!! Het woord van God schiet er zo langs heen! Waarom niet meer 'poespas' (want dat is het eigelijk) er omheen?! Dan letten de mensen op en krijgen ze het woord van God WEL binnen...

Een week is toch wel snel voorbij. Ook deze week weer. Mijn agenda  -ja, die houd ik bij; staat deftig nietwaar?- was overvol. Eigenlijk kwam ik tijd tekort. Gelukkig hoefde ik zaterdag niet te werken, maar er lagen heel wat karweitjes in huis en buitenshuis te wachten die ik toch echt wel moest doen. Dus vandaag was het ook weer druk. Nu is het avond. Morgen zal het zondag zijn. Ja, voor je het goed en wel beseft, is het weer zondag. Zo gaan we van zondag tot zondag.

Nou ja. Of zondag zo'n fijne dag is?! Twee keer naar de kerk. Ik weet niet anders. Mijn ouders hebben mij van jongs af meegenomen naar de kerk en ik ben christelijk opgevoed. Ik durf niet thuis te blijven. Maar graag naar de kerk ga ik ook weer niet. En heel veel jongeren niet. Als je de kerk binnenkomt, merk en ruik je het al. Wel moeten, maar niet willen. Veel jongeren, ook onder mijn vrienden, zitten met verveelde gezichten. Of verbeeld ik mij dat? Trouwens, dat kan elk gezond denkend mens toch begrijpen. Het is in de kerk toch een saaie boel!. Je zit maar naar een monoloog te luisteren. Ik wil best wel luisteren, maar het gelukt mij gewoon niet. Na vijf minuten dwalen mijn gedachten af. O, wat is die preek saai. Het boeit mij niet. Nu ja, wat rondkijken heeft ook geen zin.

Aan het kerkgebouw is weinig te beleven. Ik ben wel eens in van die oude kerkgebouwen geweest, van de hervormde kerk. Tjonge, wat mooi. Daar is nog eens wat te zien. Indrukwekkende kerkgebouwen van eeuwen her. Maar onze kerk, neen, dat is een saai gebouw. Niets aan te beleven. Ja, ik ken ook wel andere vrij eenvoudige kerkgebouwen, waar van binnen toch wel heel wat te zien en te beleven valt. Kunstwerken noemen ze dat, geloof ik. Daar kun je wel uren naar kijken. Mooi. En je kunt je fantasie wat laten gaan. Waarom versieren ze eigenlijk onze kerken niet wat meer van binnen. Als de preek saai is, zie je tenminste nog wat. 

Weet je wat, als ik het aandurf, moet ik dat eens aan de dominee vragen. Of liever aan ouderling Van Oeveren. Die lijkt me wel een joviale vent. Ik kan, denk ik, rustig wel tegen hem zeggen dat onze kerk zo sober is en onze kerkdiensten zo intens saai. Hij begrijpt dat best wel. Ik ben nog jong. Er valt niets te beleven. Ik wil wat zien, wat voelen en dan zal het met het luisteren naar de preek best wat beter gaan. Er moet meer gedaan worden in de dienst. Muziek. Ja, veel meer muziek. Er staat in de kerk een mooi orgel en de organist is een toffe kerel. Hij speelt mooi, dat is waar. Maar wees nu eerlijk, ik luister al jaren naar orgelmuziek. Dat ken  ik intussen wel en dat heb ik nu wel gehoord. Als ze nu eens een piano aankochten. Orgel en piano samen. Dat zou mooi zijn. Dan moet er wel een goede pianist zijn. Laat die maar flink timmeren op de piano. Prachtig. Met mijn ouders kan ik hierover niet praten, maar laat ik het bij mijn vrienden eens aankaarten. Die zullen wel enthousiast zijn. Marcel is bezeten van pianomuziek.

Weet je wat ik nu toch ineens bedenk? Ook dat zal op den duur toch wel weer saai worden en de kerkenraad zal wel streng erop toezien dat alleen heel nette, saaie muziek gespeeld wordt. In sommige evangelische groepen hebben ze een bandje met drummuziek, heb ik laatst van iemand vernomen. Dat zou pas tof zijn. En dan een koortje erbij en wat vrolijke liederen erbij zingen. Als ik mijn gedachten erop los laat is er nog veel meer te bedenken. Met de moderne techniek zijn er beelden in de kerkdienst in te brengen met bijvoorbeeld... Ja, hoe heet zo'n ding ook weer? Ja, een beamer, geloof ik.

En toch, als je dat zondag aan zondag hoort of ziet, zou dat op den duur ook weer niet wat eentonig worden en gaan  vervelen? Een mens wil steeds maar weer wat nieuws. De mens van onze tijd, zo las ik laatst in de krant, kent slechts vluchtige indrukken en wordt geboeid door snelle wisselingen. Op den duur...

Weet je, terwijl dit alles door mijn gedachten gaat op deze zaterdagavond moet ik aan mijn grootvader denken. Dat was een lieve en een fijne man. Jammer, dat hij overleden is. Niet voor hem zelf. Hij is in de hemel bij de Heere. Nee, daar twijfel ik niet aan. Hij vreesde de Heere. Dat was echt bij hem. Een kind van God was hij. Wat een bijbelkennis bezat die man. Hij leefde uit de Bijbel. Altijd had hij het over Gods Woord. Hij  kon wel streng zijn, dat is waar. Maar toch...
 
Ik herinner me dat hij vertelde dat in elke preek de Heere God tot ons spreekt. En dat het een wonder is dat wij als zondige mensenkinderen elke zondag weer bij de Heere in de kerk op bezoek mogen komen om naar Zijn stem te luisteren. Het gaat over dingen van Gods eeuwig koninkrijk en niet over de vergankelijke dingen slechts van deze wereld. De Heere wil, zo zei opa altijd, het geloof in je hart werken door naar het Woord te horen. Dan is het steeds maar weer nieuw. O ja wel, je hoort dezelfde dingen, maar dat verveelt nimmer. Je hoort nieuwe dingen.

Ja, zo sprak opa. Kon ik met mijn vragen nog maar naar hem toegaan. Ik mis hem toch wel. Ik herinner mij dat opa zo eerbiedig kon luisteren in de kerk en soms zag je de glans in zijn ogen en soms ook keek hij heel verdrietig. Bij hem behoefde je niet aan te komen met al die poespas in de dienst. Jongen, zou hij zeggen, je moet aan het Woord genoeg hebben. En trouwens, je mag elkaar in de kerk ontmoeten, we gaan samen bidden en samen zingen en we gaan met Gods zegen naar huis. Wat moet je nog meer. Saai? Welnee. Als jij dat vindt, dan ligt dat aan jezelf. Er is in de kerk veel te doen. Luisteren, jongen. Luisteren. Neem het op. Dat is inspannend werk  En soms mag ik naar de Tafel van de HEERE gaan. Er is veel te beleven in de kerk en veel te doen. 

Ja, dat zou opa tegen mij zeggen. En heeft hij niet gelijk, eigenlijk?. Als ik diep in mijn hart kijk, moet ik hem gelijk geven. Weet je wat? Ik moet toch eens de stoute schoenen aantrekken en naar onze dominee toe stappen. Misschien willen wel een paar vrienden mee. Hij heeft toch een zeer verantwoordelijk werk. Ik bedenk nu ineens, als ik muziek wil beluisteren of wat wil zien, zijn er door de week genoeg gelegenheden te bedenken. In deze laatste maand van het jaar worden er  veel kerstconcerten gegeven. Muziek genoeg. In de kerk gaat het om andere zaken. Om Gods Woord en om de prediking van Christus, opdat ik en anderen in hem zullen gaan geloven.Als ik nu eens aan de dominee ga vragen of hij er rekening mee wil houden dat er jongeren in de kerk zitten die de preek saai vinden of ook wel heel de dienst? Nee, het is niet om kritisch te doen. Maar hij kan de preek wat boeiender of pakkender maken en wat voorbeelden uit deze tijd gebruiken en niet zulk ouderwets taalgebruik hanteren. Ja, dat kan ik toch best wel gaan vragen?

Maar daar laat ik het niet bij. Ik ga mijzelf aanpakken. Ik moet niet zo kinderachtig doen. Ik zal proberen te luisteren en mij in te spannen om wat de dominee uit Gods Woord zegt op mij in te laten werken. Hoe staat dat ook weer in de Bijbel? Zegt Paulus dat niet? Het geloof is uit het gehoor. Mijn broer heeft toch wel gelijk. Ik kom naar de kerk voor Gods Woord en dan geen poespas erbij. En het wordt boeiend als ik goed ga luisteren. Ik zal het proberen. Laat ik vanavond voor het slapen gaan bidden of de Heilige Geest mij wil helpen zodat ik kan luisteren en mijn gedachten niet afdwalen. Het zou toch heerlijk zijn als ik de Heere Jezus in mijn eigen hart en leven mag leren kennen! Dat wil ik toch nog wel even kwijt. Ons kerkgebouw zou iets moeten uitstralen van de heerlijkheid van het evangelie. Dan is er ook aan het gebouw iets te beleven. Dan ga ik helemaal graag naar de kerk, denk ik.   

Ds. M. Pronk

Dit artikel is beantwoord door

Ds. M. Pronk

• Geboortedatum:
  10-03-1940
• Kerkelijke gezindte:
  Hersteld Hervormd
• Woon/standplaats:
  KralingseVeer
• Status:
  Inactief

71 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven