Vraag
Na acht jaar huwelijk ben ik er achter gekomen dat mijn man een jarenlange relatie met een personeelslid van ons had. Ik had daar altijd al het vermoeden van en ik heb ze betrapt samen. Ik had dit vermoeden meerdere keren bij onze ouderling aangegeven en ook een gesprek met onze dominee daarover gehad, maar die een beroep naar een andere gemeente, vandaar dat ik er met hem niet verder over door kon praten en eventueel tot een oplossing komen. Op advies van onze ouderling en na het besluit van mijzelf heb ik de woning bij mijn man verlaten, aangezien hij haar niet ging ontslaan en gewoon het werk binnen ons bedrijf voortzette... Ik verliet de woning tot hij tot inkeer zou komen en zien dat wat hij had gedaan niet kon. Ik heb mij moeten onttrekken aan de Ger. Gem. toen ik na een half jaar kennis aan iemand kreeg, maar waar ik geen relatie mee had. Ik werd hierom echter onder tucht gesteld. Ik kon praten wat ik wilde, maar “dit was beter dan dat je de sleutel van het hemelrijk anders bij God zou inleveren als je het het zover zou laten komen dat je ontbonden werd van de kerk” (zo omschreef onze ouderling het toen). Mijn ex-man heeft dat toen ook gedaan. Nu ben ik opnieuw getrouwd en mijn ex-man ook, maar die gaat elke zondag met de kinderen en zijn vrouw naar de Ger. Gem. Ze hebben een kind samen gekregen. Hij moet opnieuw belijdenis doen en dan kan hij weer lid worden en zelfs zijn kind laten dopen. Ik snap dat niet, hoe kan dat? Dus je mag overspel plegen, je vrouw en kinderen uit huis laten gaan, jaren samenwonen (verscholen voor de buitenwereld, maar gelukkig niet voor God), opnieuw trouwen, een kind krijgen, belijdenis doen en weer van voren af aan beginnen... Is er iemand die kan verklaren hoe dit kan en mag? Ik begrijp hier echt niets van. Laat staan mijn/onze kinderen.
Antwoord
U mag van mij weten dat ik het niet eenvoudig vind hierop te reageren. U schetst mij summier een intens verdrietig en zondig stukje levens/huwelijksgeschiedenis/tragedie, waar een wereld van leed achter schuil gaat en de kinderen voor hun leven beschadigd zijn. Het ergste is dat Gods heilige Naam gelasterd, Zijn inzetting ontheiligd is en Zijn gebod overtreden. Dat vind ik het verdrietigst. Laat de zonden nooit wennen. Besef dat de eis van Gods wet ten allen tijde blijft gelden. De Heilige Geest laat ons het Godonterende karakter van de zonde zien, voor het eerst en opnieuw. Nooit kunnen we Gods zegen verwachten als wij wegen gaan tegen Zijn Woord en Wet in.
Op uw vraag of uw ex- man weer opnieuw kan trouwen, belijdenis doen kan enz. is mijn antwoord: nee. Alleen in een weg van schuld belijden voor God en mensen (lees: kerkenraad) en zijn zonden laten, kan hij barmhartigheid van God in Jezus Christus verwachten (Spr. 28:13). Maar... dat geldt ook voor u en voor mij. Dit is niet kerkelijk- of persoonsgebonden. Wij zijn gebonden aan Gods heilig Woord, wie we ook zijn, van welk kerkgenootschap ook. Gods Woord heeft het laatste woord en niet wij. Allemaal moeten we leren buigen voor het onveranderlijke Woord van God.
Ik eindig met: Zo gij Zijn stem dan heden hoort, gelooft Zijn heil- en troostrijk woord, verhardt u niet, maar laat u leiden (Ps. 95:4).
Ds. D. W. Tuinier
Dit artikel is beantwoord door
Ds. D.W. Tuinier
- Geboortedatum:28-04-1964
- Kerkelijke gezindte:Gereformeerde Gemeenten
- Woon/standplaats:Kampen
- Status:Inactief
