Vraag
Sinds een aantal maanden heb ik last van angsten en depressieve gedachten. Hierdoor durf ik niet meer naar de kerk te gaan waar ik normaal heen ga (dat ook eens stukje rijden is). Maar ik verlang er zo naar om weer iedere week te gaan. Ik heb het al een keer geprobeerd, maar toen had ik echt een zware dienst met mijn angsten. Nu luister ik op zondag thuis naar een dienst en heel af en toe ga ik dichtbij in mijn eigen dorp naar de kerk als ik een redelijke dag heb. Echter, ik mis mijn eigen kerk zo en zie niet in dat mijn emoties op korte termijn veranderen. Mijn vraag is; wat kan ik er aan doen? Ik heb er een keer met onze dominee over gehad, maar die wil ik verder niet meer lastig vallen. Bidden doe ik er nog steeds veel voor, maar het helpt niet in zo'n mate dat mijn angst verdwijnt als ik naar de kerk ga. Daarnaast stel ik mijzelf teleur dat ik niet genoeg geloof heb om toch al die gedachten en gevoelens te weerstaan en toch te gaan en slechts mijn vertrouwen en hoop op de Heere te stellen.
Antwoord
Beste vragensteller,
Je geeft duidelijk weer hoe het de laatste tijd met je gesteld is en hoe dat ook van invloed is op jouw functioneren. Hierbij vraag je vervolgens: Wat kan ik er aan doen?
Je hebt al een hele stap gezet door naar jouw predikant te gaan en nu opnieuw door jouw vraag hier te stellen. Dat is heel dapper, want met het beeld dat je van jezelf schetst treed je niet gauw naar buiten. Goed dat je het gedaan hebt.
Gezien de klachten die je beschrijft lijkt het mij heel wenselijk om professionele hulp te zoeken. Ik raad je aan om dit te bespreken met jouw huisarts, hij is ook degene die jou eventueel kan doorverwijzen voor meer specifieke hulp. Wacht daar niet te lang mee, want je kunt steeds meer en meer in een isolement raken en drempels kunnen huizen, kerken hoog worden, terwijl je er juist zo naar verlangt om weer naar de kerk te kunnen gaan waar je gewoonlijk naar toe gaat.
Het is ook een goede en belangrijke zaak om voor deze nood in het gebed bezig te blijven. Ik hoop dat je daarbij wel geloof genoeg hebt om te kunnen zeggen dat God bij machte is om je te genezen, dat je daar ook op vertrouwt en je hoop op Hem gevestigd houdt. Dit sluit het gebruik van de middelen niet uit. In geestelijk opzicht geeft Hij de weg van de middelen, de verkondiging van het Woord, in lichamelijk opzicht bijvoorbeeld dokters, pijnstillers en zo in psychisch opzicht ook; gebruik zo de middelen die Hij onder zijn zegen ook jou ten beste wil doen zijn.
Heel veel sterkte toegewenst,
Ds. P. C. van Keulen
Dit artikel is beantwoord door
Ds. P.C. van Keulen
- Geboortedatum:17-06-1956
- Kerkelijke gezindte:PKN (Hervormd)
- Woon/standplaats:Bodegraven
- Status:Actief
Bijzonderheden:
Emeritus
Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
Vraag aan je huisarts een lage dosering Bromazepam bijvoorbeeld. Dat werkt niet versuffend, maar haalt de scherpste kantjes eraf.
Als je dit met mate gebruikt, bijvoorbeeld de eerste 4 of 6 zondagen, zul je zien dat het waarschijnlijk steeds beter zult gaan omdat je meer zelfvertrouwen krijgt.
Ook kan het helpen door op de hoek van een bank, dichtbij een uitgang plaats te nemen.
En echt, al lijkt dit zo, je bent niet de enige die worstelt met dit probleem!
Ik heb dit ook gehad na een trauma. Het helpt om je angst onder ogen te zien, te doorstaan en niet weg te lopen. Het kost heel wat bloed, zweet en tranen, maar uiteindelijk zul je merken dat de angst langzaam dooft.
Heel veel sterkte!
Neem iemand in vertrouwen waar je zondags naast kan zitten in de kerk. Ga achterin op een hoekje zitten. Of achterin op een stoel. Zodat als het even allemaal te veel word je er uit kan gaan. Of dat je even naar een andere ruimte kan gaan om wat bij te komen. Kan iemand je misschien op komen halen? Zodat je niet zelf hoef te rijden?
Je hebt het over te weinig vertrouwen in de Heere. Dit was voor mij herkenbaar. Het is niet makkelijk om het allemaal los te laten, de controle niet te hebben. Wij mensen kunnen niet gelijk 100% de Heere vertrouwen. Maar Hij wil en zal wel laten zien dat Hij te vertrouwen is. Juist in deze moeilijke periode heb ik mogen leren ervaren dat Hij er bij is en was. Dat ik me van te voren om van alles druk kon maken. Maar dat Hij al wist hoe die dienst zou gaan aflopen. Heel veel sterkte toegewenst.
Als je er midden in zit kan je je wel eens afvragen of het altijd zo zou zijn. Uit ervaring kan ik zeggen; Nee. Al ben ik er nog wel gevoelig voor. Maar door met professionele hulp je angst onder ogen te komen, de confrontatie met je angst aan te gaan. Zal het niet meer zo je leven gaan bepalen en zal de angst meer op de achtergrond komen.
Ik zal voor je bidden!
Jou angst is heel herkenbaar. En er hebben meer mensen last van dan je zou denken! dus je bent niet de enige en je hoeft je er zeker niet voor te schamen!
Ik ben zelf ongeveer een jaar niet naar de kerk geweest door paniekaanvallen.
Al voor dat ik er (ook) in de kerk last van kreeg had ik al een cursus gedaan van de ggz (bij Eleos) 'Geen Paniek'.
Bij mij hielp het heel erg om gewoon feitelijke kennis op te doen over wat er nou gebeurt in je lichaam met een paniekaanval.
Toch heeft het dus nog wel een jaar aan oefenen geduurd voordat ik weer naar de kerk ging.
Je kunt het zelf oefenen of samen met een psycholoog.
Het helpt om in kleine stapjes weer te oefenen.
Eerst thuis naar de preek luisteren en de preek mee te schrijven zodat je je daarop concentreert en niet op je angst gedachten.
(bij mij was het al een hele opgave en oefening om mij te kunnen concentreren)
Daarna in een zaaltje van een kleine kerk in de buurt de preek mee luisteren.
Toen in diezelfde kleine kerk op de achterste rij zitten op een hoek.
Verplicht jezelf niet om de hele dient in de kerk te blijven. ALs het niet gelijk lukt geeft dat niet. Maar blijf wel doorzetten en zeg niet tegen jezelf= zie het lukt niet.
Uiteindelijk kon ik zo weer 1 keer naar de kerk in mijn eigen gemeente.
En daarna was mijn doel om weer 2 keer per zondag naar de kerk te gaan.
Dat heeft nog best wel een poosje geduurt.
Maar nu ga ik weer zonder paniek aanvallen 2 keer naar de kerk.
Zoek vooral hulp. Er is in nederland een speciale angst stichting= ADF stichting.
Er is ook een christelijke vergelijkbare stichting= CVADF stichting.
Heel veel sterkte! en als je blijft oefenen en niet opgeeft gaat het zeker lukken!
