Angst voor de wederkomst

Aan een dominee uit de Ger. Gem. Sinds enige tijd mag ik (soms) geloven een kind van God te zijn. Ongeveer een jaar geleden ging ik veel nadenken over de wederkomst. Ik werd hier bang voor en had ook het gevoel alsof elk moment mijn laatste uur had geslagen. Dit gaf mij erg veel angst. Ik kreeg last van paniekaanvallen en durfde met name niet meer naar de kerk omdat ik er dan erg bij bepaald werd. Vooral wanneer een dominee hierover sprak raakte ik in paniek, werd ik misselijk en soms had ik het gevoel dat ik gek werd. Ik zag in dat ik vergeving nodig had voor mijn zonden en dat ik uit mezelf nooit bekeerd kon worden. Hoeveel ik het ook probeerde, het hielp niet. Toen mocht ik tot Jezus vluchten en ik mag geloven dat Hij zondaars, dus ook mij, genadig wil aannemen. Een onbegrijpelijk wonder voor mij dat Hij in al Zijn genade mijn overtredingen weg wil doen. Het kan alleen vaak zo donker zijn. Ik kan nog steeds in de kerk erg bang worden en zo twijfelen aan mijn bekering. Is het mij wel om Hem te doen? Daar worstel ik erg mee. Ben ik niet zelf begonnen en gaat het wel om God? Of vlucht ik puur tot Hem uit angst? Verder zie ik niet uit naar de wederkomst maar ben er ontzettend bang voor. Ik ben veel minder bang om te sterven (bij tijden), dat is het niet. Maar de wederkomst zie ik voor me met vuur, aardbevingen, verwoesting... ik raak dan in paniek. Bovendien is mijn man nog niet bekeerd. Hoe kun je dan naar de wederkomst uitzien? Kan ik bekeerd zijn en toch bang zijn voor de wederkomst? Ik krijg nog steeds paniekaanvallen als ik denk dat mijn man onbekeerd is, maar ook als ik aan mezelf denk... als ik denk dat de wederkomst elk moment kan zijn. In mijn hoofd plan ik vaak al niet meer dan een paar maanden vooruit. Ik geloof niet meer dat het nog jaren duurt. Hoe moet ik hier mee omgaan?

Goed dat je met je vragen, worstelingen en strijd naar me toe komt. Hoewel ik van mening ben dat je hiermee ook naar je eigen predikant of wijkouderling gaan moet. Zij kennen jou en het is hun taak om jou te begeleiden. Toch van mijn kant een pastoraal advies: Het zijn grote zaken die je in enkele zinnen weergeeft. De Heere is de Hartenkenner. Hij weet volmaakt wat je bezig houdt, welke angst je bezet (heeft) en hoe donker en twijfelachtig het vaak in je hart is. Je strijd en vertwijfelingen zijn herkenbaar. Breng het opnieuw bij Hem, Die alleen helpen kan en wil. Bij Hem is raad, bij Hem alleen.

Neem de genademiddelen trouw waar, ga in afhankelijkheid je weg en vraag om ontdekkend licht en eerlijk makende genade, voor je zelf en voor je man. God kan het (opnieuw) licht maken in je ziel. Hij wil je ook rust geven in je hart, ook als het gaat om de wederkomst van Christus. Alleen in het ware geloof ligt rust, overgave en vrede. Die vindt je in de Bijbel, in de Christus der Schriften. Hij is de Rustaanbrenger (Matth. 11:28).

Met Pinksteren heb ik in een van de preken gezegd dat de Geest van Christus Gods kinderen losmaakt van de aarde en hen (ook) een verlangen geeft naar de dag dat hun Koning terugkomt om dan eeuwig met Hem verenigd te zijn. Je hebt gelijk, de tijd is voorts kort. Christus kan vandaag terugkomen. De vraagt dringt dan: ben ik bereid? Kan ik God in Christus ontmoeten? Het kan geen uitstel leiden. Ik wens je veel sterkte toe, vooral de onmisbare gunst en troostvolle nabijheid van de Heere toe, Hij, Die nooit beschaamd of teleurstelt, die het van Hem verwachten (Jes. 40:31a).

Ds. D. W. Tuinier

Dit artikel is beantwoord door

Ds. D.W. Tuinier

• Geboortedatum:
  28-04-1964
• Kerkelijke gezindte:
  Gereformeerde Gemeenten
• Woon/standplaats:
  Kampen
• Status:
  Inactief

100 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven