Keuzebegeleiding en facilitering abortus

J. Boeijenga / 1 reactie

20-03-2014, 15:36

Vraag

Als maatschappelijk werker in opleiding loop ik stage in een neutrale instelling. Hierin begeleid ik vrouwen van allerlei nationaliteiten en achtergronden die slachtoffer zijn van huiselijk geweld. Ik sta voor de vraag of ik een cliënt mag begeleiden in haar keuze om zwangerschap af te breken (abortus) , zonder het eens te zijn met haar keuze. Kan ik het naar God toe verantwoorden als ik het oneens ben met de keuze van abortus, maar er vanuit mijn professie wel voor de cliënt wil zijn in deze moeilijke keuzes en situaties. Mag ik met haar mee naar een kliniek om ze te ondersteunen als ze niemand anders heeft?

ADVERTORIAL

Geeft u Egyptische christenen een Pasen om nooit te vergeten?

In Egypte is het steeds lastiger om rond te komen. Voedselprijzen rijzen de pan uit. U kunt het verschil maken door een voedselpakket voor een gezin van Egyptische christenen te kopen, die wij uitdelen ter plaatse. Heel praktisch willen we hiermee handen en voeten geven aan de opdracht van God om de armen te voeden. 

Doet u mee?

Geeft u Egyptische christenen een Pasen om nooit te vergeten?

Antwoord

Beste vraagsteller,

Je stelt naar mijn gevoel twee vragen: A. Mag ik een cliënt begeleiden in het maken van een keuze (ook al is die keuze niet de mijne); B. Mag ik een cliënt faciliteren in het uitvoeren van die keuze.
Het is goed om daar onderscheid in aan te brengen.

A. Keuzebegeleiding

Je schetst een situatie waarin iemand voor de keuze staat om wel of niet een zwangerschap uit te dragen, dus om wel of niet te kiezen voor zwangerschapsafbreking. Voor een cliënt die levensbeschouwelijk heel anders tegen zaken aankijkt dan een bijbelgetrouw christen, is dit een keuze waarbij diverse zaken tegen elkaar worden afgewogen, maar waarbij al spoedig de balans zal doorslaan naar zwangerschapsbeëindiging. Dit heeft vaak ook te maken met de veronderstelde geringe status van een ongeboren vrucht en het idee dat een abortus het hele probleem oplost. Vanuit VBOK/Siriz is in de loop van tientallen jaren veel ervaring opgedaan met deze problematiek. Een keuze te maken waarbij alle facetten worden meegewogen, is geen eenvoudige zaak. Ik zou hierbij echt de expertise inschakelen van Siriz, dit is geen zaak voor een maatschappelijk werker in opleiding (met alle waardering voor je opleiding en ervaring, maar daarvoor is de problematiek te gecompliceerd en de gevolgen te ingrijpend).

B. Facilitering

De vraag dient zich aan: hoever kan/mag je met een cliënt meegaan in een proces dat je zelf principieel afwijst? Als voor jou de keuze van de cliënt centraal staat, is dat je leidende motief in jouw besluit die cliënt maximaal te begeleiden. Maar is dat niet teveel gevraagd? Jij hebt toch ook zo jouw normen, die ontleend zijn aan de Bijbel. Grenzen waar je niet overheen wilt. Er is een verschil tussen maximale en optimale begeleidingsinzet. In dat laatste geval begeleid je tot aan je grens. Die grens is het direct maar ook indirect meewerken aan zaken waar je principieel door in gewetensnood komt, die indruisen tegen een bijbels genormeerd leven. Een christen-verpleegkundige die niet wil meewerken aan de uitvoering van abortus provocatus, zal ook niet meewerken aan de randvoorwaardelijke zaken, zoals het opnemen van de patiënt, klaarmaken voor de ingreep en het vervoer naar de operatiekamer. Na de verrichte abortus, ontstaat er een heel ander scenario: er is een patiënt die zonder aanzien des persoons verpleging/verzorging, hulp en begeleiding nodig heeft.

Ik begrijp heel goed dat je wellicht het gevoel hebt de cliënt in de kou te laten staan, juist op het moment dat zij dat het meest nodig lijkt te hebben. Daarom is het nodig om tijdig en duidelijk daarin je grenzen en mogelijkheden aan te geven. Het is primair haar probleem en haar keuze voor die oplossing. Door je eigen standpunt afgewogen, zonder verkapt verwijt, aan de cliënt kenbaar te maken, maar daarbij ook eerlijk te zijn over het feit dat je het moeilijk vindt om haar ‘in de steek’ te laten, ziet ze hoe serieus jouw principes zijn maar ook hoe betrokken je bij haar bent. Dat kweekt begrip en wie weet, zal ze haar eigen besluit heroverwegen...

Johan Boeijenga

J. Boeijenga

J. Boeijenga

  • Geboortedatum:
    26-05-1958
  • Kerkelijke gezindte:
    Hersteld Hervormd
  • Woon/standplaats:
    Nunspeet
  • Status:
    Actief
  • Bijzonderheden:

    -Sedationist in ziekenhuis St. Jansdal

    Bekijk ook:

Tags in dit artikel:

abortusbegeleiding
1 reactie
John61
21-03-2014 / 13:48
Vraagsteller, je dilemma is herkenbaar. Goed dat je hier bewust mee bezig bent en je twijfels op dit forum deelt. Je zult er nog wel vaker mee geconfronteerd worden. Ik werk ook in de maatschappelijke dienstverlening (sinds 1987). Ik kan alleen maar iets zeggen over de keuzes die ik hierin zou maken:

1: Keuzebegeleiding vind ik kunnen, zolang het gaat over de feiten op een rij zetten voor de cliënt en de mogelijke gevolgen er van. De cliënt moet daarin zelf een keus maken en is ook zelf verantwoordelijk voor die keus en de gvolgen er van. Als om jouw mening gevraagd wordt kun je die gerust geven, met de nadruk er op dat het jouw mening is.

2: Meewerken aan het uitvoeren van een keus, die ik niet met mijn geweten in overeenstemming kan brengen, doe ik niet. Ik heb een paar keer voor zo'n keuze gestaan en heb er voor gekozen er niet aan mee te werken, omdat ik niet mee wil werken aan de uitbuiting en het misbruik van vrouwen (o.a. vanuit een overheidsinstantie taxichauffeurs en receptioniste werven voor een huis van plezier). Ik heb toen geleerd dat het goed is mijn eigen grenzen daarin aan te geven en merkte dat dit bij sommige collega's tot hilariteit leidde, maar bij de meesten tot respect en instemming.

Sterkte bij je afwegingen en keuzes.

Terug in de tijd

Een aantal jaren geleden sprak God Zijn profetische Woord in mijn leven. Ik was ‘stapelverliefd’ en heb twee maanden met mijn hoofd in de wolken gelopen. Door -achteraf gezien- mijn boze hart is dit i...
1 reactie
20-03-2020
Op welke leeftijd kun je, je kinderen het beste seksuele voorlichting geven?
Geen reacties
20-03-2009
Ik (jonge vrouw, 32 jaar) ben getrouwd met een erg lieve man (35 jaar). We hebben een mooie relatie. Mijn man is eerder getrouwd geweest en is gescheiden na het overspel van zijn ex-vrouw. Ook is er e...
15 reacties
20-03-2012
website-ontwikkeling door webdevelopment by Accendis
design website door design website by Mooimerk
hosting website door hosting website by STH Automatisering