Vraag
Ik heb verkering met een man uit een reformatorische gemeente; ikzelf ben evangelisch. We gaan regelmatig met elkaar naar de kerk van de ander en ik heb nu al verscheidene keren mee gemaakt wanneer ik met mijn vriend meega, dat er vanaf de kansel door de predikant werd afgegeven op evangelische gemeenten. Dit stuit mij zeer tegen de borst. Andersom heb ik nooit in mijn gemeente meegemaakt dat er negatief werd gedaan over andere gemeenten, ik zou het ook niet erg chique vinden. Er is veel verdeeldheid in Nederland en dat houden we zo in stand. Laten we elkaar in waarde laten en zoeken naar dat wat we gemeenschappelijk hebben! Eerlijk gezegd vind ik het erg zwak overkomen. Is men zo bang dat er (nog meer) schaapjes van de eigen gemeente overstappen naar een evangelische gemeente? Ik begrijp dit niet en maak me er ook boos over!
Antwoord
Beste vragenstelster,
Hartelijk dank voor je vraag. Je hebt gelijk dat er van reformatorische kansels nogal eens wordt gewaarschuwd voor evangelische gemeenten en evangelisch gedachtengoed. Ikzelf doe dat ook regelmatig. Ik kan me voorstellen dat het jou ergert. Het is ook ergerniswekkend als er in algemene zin wordt gewaarschuwd en als het niet in relatie staat tot de uitleg van de tekst waarover gepreekt wordt. Dan kan het inderdaad zijn dat een predikant vanuit verkeerde motieven en slecht geïnformeerd afgeeft op gemeenten die als een bedreiging worden ervaren. Dan handelt een predikant niet geestelijk. Als wij dwalingen ontmaskeren en ervoor waarschuwen, moet dat altijd in zachtmoedigheid en met het gebed “of God hun te eniger tijd bekering gave, tot erkentenis der waarheid” (2 Tim. 2:25). Want niet een heel spervuur van harde en scherpe woorden, maar alleen de Geest van Christus doet mensen ontwaken en maakt ze los uit de “de strik des duivels” (2 Tim.2:26). Maar daarvoor gebruikt de Heere wel de prediking van het Woord (2 Tim. 3:16). Een predikant die niet of nauwelijks waarschuwt voor dwalingen verstaat zijn roeping niet om de gemeente van Christus te leiden. Dan is er groot gevaar dat én hijzelf én zijn gemeente door dwaalleer worden verleid en zij verloren gaan (1 Tim. 4:16). Als de wachters op de muur slapen, dan is de stad verloren als de vijand komt (vgl. Ezechiël 33:7).
Jij pleit ervoor om elkaar in de waarde te laten. Als we allebei belijden een christen te zijn, moeten we elkaar aanvaarden en zoeken naar wat ons bindt, zo wordt vaak gedacht. Je hebt hierin gelijk als het gaat om zaken waar het Woord van God geen rechtstreeks antwoord op geeft, of ethische vragen die vallen binnen de christelijke vrijheid (Rom. 14). Dan moeten we in liefde kunnen aanvaarden dat we op grond van hetzelfde Woord, andere keuzes maken. Die vorm van christelijke vrijheid en broederlijke liefde moeten we in de reformatorische kerken meer leren beoefenen.
Maar -mede door de postmoderne tijdsgeest- wordt de gedachte van elkaar aanvaarden ook vaak toegepast als er verschillende visies zijn op de kernzaken van het Evangelie. Als de Naam van Jezus maar beleden wordt, dan kunnen we over de rest verschillen, zo is vaak de gedachte. Maar dit is een leugen uit de hel. Want “niet een ieder die tot Mij zegt: Heere, Heere! zal ingaan in het Koninkrijk der hemelen, maar die daar doet de wil Mijns Vaders” (Matt. 7:21). De tolerantiegedachte heeft veel kerken in Nederland geruïneerd en tot puinhopen gemaakt, omdat de vijand kwam en de wachters op de muur lagen te slapen, of omdat de wachters de vijand zelfs met gejuich hebben binnengehaald. Onder de noemer van oecumene of onder de vlag van geestelijke eenheid, zijn er dwaalleringen toegelaten die velen verleid hebben en de kerk hebben gemaakt tot een geestelijke hoer, ontrouw aan haar Man.
Helaas is dit niet nieuw. Ook in de eerste gemeenten kwam het lokaal voor dat dwalingen werden toegelaten, waardoor de gemeente in verwarring kwam én de toorn van God over zich afriep (zie bijv. Openb. 2:15-16, 20-23). Omdat de apostelen getrouwe dienaren van Christus waren hebben ze steeds de dwaalleer ontmaskerd en hiertegen gewaarschuwd. Veel van de apostolische brieven die in de Bijbel staan hebben we hieraan te danken. De apostelen toen en getrouwe predikers vandaag kunnen niet anders dan waarschuwen voor de gevaren van dwaalleer. Omdat een verandering van het Evangelie ten diepste afgoderij is en mensen misleidt en naar de verdoemenis brengt. Dat mag een dienaar van Christus toch niet zwijgend laten gebeuren? Dat de dienaren van Christus dan waarschuwen -soms met nadelige gevolgen voor henzelf- komt uit de liefde van Christus die hen dringt. Scherpe woorden van de apostel Paulus bijvoorbeeld, moeten we zo verstaan vanuit zijn liefde tot het Evangelie van Christus en zijn liefde voor de gelovigen die verstrikt zitten in een leugenleer (zie bijv. Gal. 1:8 en 5:12).
Nu veronderstelt jouw vraag dat het niet nodig is om te waarschuwen voor de evangelische beweging. Jij ziet de verschillen die er zijn kennelijk als accentverschillen. Maar als we eerlijk vergelijken wat er gepreekt wordt in veel (gelukkig niet alle!) evangelische gemeenten en in de kerken waar gepreekt wordt in lijn met het gereformeerd belijden, dan moeten we eerlijk zeggen dat het niet allebei tegelijk waar kan zijn en dus niet allebei naar Gods Woord kan zijn. Het is een ander evangelie.
Het zou voor dit antwoord te ver voeren om uitgebreid over die verschillen te schrijven. Maar ik wil je aansporen om zelf onderzoek te doen naar wat nu echt bijbels is en ook naar de wortels van de evangelische beweging.
Probeer samen met je vriend eens de Dordtse Leerregels, één van de gereformeerde belijdenisgeschriften, door te lezen. Daarin worden bepaalde opvattingen weerlegd en afgewezen, die je zult herkennen omdat ze tegenwoordig algemeen aanvaard zijn in het evangelisch gedachtengoed. Als je daarin de gereformeerde en evangelische opvattingen naast elkaar ziet staan, leg er dan de Bijbel maar naast, om te kijken wat de Heere er van gezegd heeft.
Vraag eventueel ook aan de predikant van je vriend om uit te leggen waarom hij tegen het evangelisch gedachtengoed waarschuwt.
Tegelijk is het ook goed als je je verdiept in de wortels van de evangelische beweging. Veel evangelischen zien de oorsprong van de evangelische beweging in de Great Awakenings in Amerika en dus in de prediking van Jonathan Edwards en George Whitefield. Daar liggen hun wortels. Nu hoeft er tegen de prediking van deze mannen helemaal niet gewaarschuwd te worden. Integendeel, de preken van deze mannen kan ik alleen maar van harte aanbevelen! Ik denk zelfs dat veel reformatorische predikers niet zo bijbels en gereformeerd preken als zij! Maar helaas is de evangelische beweging ook helemaal vervreemd van haar wortels. Vergelijk eens de preken die je in jouw gemeente hoort met een paar preken van Edwards. Zie bijvoorbeeld: http://theologienet.nl/documenten/Edwards%202%20preken.pdf
Veel evangelische christenen zien ook C. H. Spurgeon als een van hun theologische voormannen. En ook tegen Spurgeon zou ik niet willen waarschuwen, omdat het een voluit bijbelse en in de goede zin evangelische prediker is. Maar hij slaat dan ook heel andere tonen aan dan de hedendaagse leidsmannen van de evangelische beweging. Ik zou je daarom willen aanbevelen om met je vriend eens een aantal preken van Spurgeon te lezen, of zijn prachtige boekje “Alles uit genade”, en dan te bespreken hoe dat aansluit bij hetgeen jij en hij ’s zondags horen.
Helaas is het ‘evangelie’ dat in veel evangelische, pinkster- en charismatische gemeentes gepreekt wordt, een vals evangelie. Vervreemd van de wortels van de evangelische beweging en -erger nog- vervreemd van het bijbels fundament. Gelukkig zijn er binnen de evangelische beweging steeds meer mensen die gaan inzien dat er dwaalleer is binnengedrongen en dat het Bijbelse fundament is losgelaten. Kijk bijvoorbeeld eens op de evangelische website www.toetsalles.nl
Het ‘evangelie’ dat in veel evangelische, pinkster- en charismatische gemeentes gepreekt wordt, is een vals evangelie. Tegelijk is ook in veel reformatorische kerken het Evangelie van vrije genade verwaterd. Wat zou het goed zijn als evangelische en reformatorische christenen samen terugkeren naar de bijbelse leer, die helder verwoord werd door Reformatoren én door opwekkingspredikers als Edwards en Spurgeon. Als dat gebeurt is er een opwekking!
Ik begon met te schrijven dat ikzelf vanaf de kansel ook regelmatig voor hedendaagse evangelische opvattingen waarschuw. Ik doe dat vanuit een diepe overtuiging, vanuit oprechte bewogenheid. Want het grijpt me diep aan dat zoveel reformatorische jongeren door evangelische oppervlakkigheden misleid worden. Ik weet uit mijn eigen leven dat veel hedendaagse evangelische opvattingen bedrieglijk zijn. Ik zat er zelf in gevangen. Ik leefde ook in een geloof zonder bekering, in een wedergeboorte die uit de mens komt, in een eigen gemaakte vroomheid die zo ontzaglijk goddeloos was. Heel mijn leven in de evangelische beweging was niet méér dan afgoderij, aanbidding van mijn eigen ‘vrome’ ik. Maar Gode zij dank, het was vrije genade alleen! Ik weet dat de Heere mijn ogen daarvoor opende en mij uit die dwaalleer verlost heeft. Daar was inderdaad de kracht van Gods Geest voor nodig, want het zijn “strikken van de duivel” (2 Tim. 2:26). Daar heeft de Heere een heldere en eerlijke prediking voor gebruikt. En omdat de Heere dat doet, is het nodig dat er eerlijk, helder, bewogen, zachtmoedig en met een biddend hart gewaarschuwd wordt. Omdat de Heere nog steeds goddelozen rechtvaardigt, vijanden met Zichzelf verzoent in Christus – als dat voor mij kon, voor wie dan niet? De liefde van Christus dringt ons!
Zou de Heere er geen bedoeling mee hebben dat je levensweg nu zo geleid wordt dat je onder een reformatorische prediking terecht gekomen bent? Onderzoek dan biddend het Woord om Zijn stem daarin te horen en gebracht te worden tot Christus, Die ons Leven is.
Ontvang een hartelijke groet van,
Kand. R. J. Jansen
Dit artikel is beantwoord door
R. J. Jansen
- Geboortedatum:04-02-1987
- Kerkelijke gezindte:PKN (Hervormd)
- Woon/standplaats:Scherpenisse
- Status:Inactief
