Vraag
Ik ben gelovig opgevoed. Ik heb een Godvrezende vader en mijn moeder zocht ook God. Van haar mogen we hopen dat ze voor eeuwig bij God is. Ikzelf heb veel verhalen gehoord, veel onderwijs gehad. Mijn vader las vaak bekeringsgeschiedenissen aan tafel. Ik had er een hekel aan, het duurde zo lang en het was zo zwaar en deprimerend allemaal. Maar toch werd ik wel eens jaloers. Vanaf mijn puberteit ging ik overal tegenaan schoppen. Ik wou niet meer naar de kerk maar moest toch, gedwongen, mee. Toen ging ik maar één keer, dan waren ze tevreden. Ik ging alles uit proberen. Roken, drinken, cafebezoek, van alles op het seksuele vlak... ik schaam me nu diep voor de dingen die ik toen mijn ouders, de leraren, mijn familie en ook God heb aangedaan. Ik vond een vriend, nu mijn man. Na een gedwongen huwelijk (wel in de kerk, om mijn en zijn ouders een plezier te doen), voelde ik me vrij. Niemand zei meer dat ik zondagmorgen naar de kerk moest. Niemand zei meer dat radio en tv slecht waren. Ja, ze zeiden het wel, maar ik luisterde niet. Ik had nu toch mijn eigen leven? Nu, bijna tien jaar later, gaan we nog wel naar de kerk. Een keer per zondag, om de week. Bijbellezen doen we wel, alleen aan tafel met de kinderen. De kinderen gaan ook naar een christelijke school. Ons geweten speelt nog een rol, verder proberen we het zoveel mogelijk weg te drukken. Maar vorige week zondag kwam er na een preek ineens zo'n angst in me op. Angst voor de dood en de hel, waar ik zeker terecht zou komen. Ik voel dat het zo niet meer kan. Ik ging bidden in mijn angst, ik las gedeelten uit de bijbel, een goed boek (“Ik zal raad geven”, van ds. Budding; ik herkende soms zoveel in die verhalen). En overal kwam ik het tegen... schuldig, onwaardig, geen zondekennis, geen bekering... Ik ging smeken, zuchten, huilen, kon niet meer slapen. Ik wilde mijn leven veranderen, de tv moest weg, ik ging op mijn woorden letten, ging zelfs aan belijdeniscatechesatie-volgen denken. En soms leek het net of er even een rust in me kwam. Of God zelf zei dat Hij geen bidder laat staan. Maar dat duurde nooit lang. Vandaag kwam opeens de gedachte in me op aan een heel erge zonde die ik begaan heb toen ik zo'n jaar of 12, 13 was. Ik durf hem hier niet neer te schrijven. Toen kwam er ineens in me op dat het niet meer kon voor mij, dat ik niet meer hoefde te bidden omdat dat alleen mijn oordeel maar zou verzwaren en ik er toch niet kom. Dat het te laat is. En nu is het zo leeg, zo stil van binnen. Ik heb geen behoefte of drang meer om te lezen, bidden of wat dan ook. Lieve lezer, wat moet ik nu? Voor God ben ik onwaardig. Maar toch kan ik zo niet sterven. Wat is de weg? Mijn hartelijke dank.
Antwoord
Beste/geachte moeder en vrouw, wat een ernstige en diepe woorden die u hier neerschrijft. Wat een worsteling met uzelf en ook met het Woord en de weg van de HEERE die Hij ons wijst. Een zondaar, ontdekt aan zichzelf -schuldig, onwaardig, leeg- “angsten der hel hadden mij getroffen; ik vond benauwdheid en droefenis. Maar ik riep de Naam des HEEREN aan, zeggende: Och, HEERE! bevrijd mijn ziel” (Ps.116).
Hier stopt het voor u. Tot hier kunt u dit Schriftwoord nazeggen, belijden; maar hier zit een kink - het komt niet tot het héle woord, het vervolg: “De HEERE is genadig en rechtvaardig, en onze God is ontfermende. De HEERE bewaart de eenvoudigen; ik was uitgeteerd, doch Hij heeft mij verlost.”
Maar lieve moeder, wat heeft de HEERE u een genade bewezen! Ziende op uw leven is er schaamte en moet u het de apostel nazeggen: “Wat vrucht dan had gij toen van die dingen, waarover gij u nu schaamt? Want het einde daarvan is de dood” (Rom. 6). Maar u bent er nog. De HEERE schenkt u nog tijd van leven. Zijn oordeel voor de eeuwigheid houdt Hij nog in voor u.
Wat doet u? Afwachten en zien op mensenkinderen om het daarvan te verwachten? Gods Woord roept u toe: “Ontwaakt, gij die slaapt, en staat op uit de doden. Christus zal over u lichten.” Hoe dan? Ja, door eerst uw volkomen onwaardigheid voor de HEERE te belijden. Maar dan óók: door de waardigheid van Zijn Woord niet langer voor onwaardig te houden. Heeft de Heere Jezus gesproken: Ik ben niet gekomen om te roepen zondaars, maar rechtvaardigen (Matt. 9)? Ja, dán zou het er volstrekt hopeloos met u voorstaan. Neem dan toch Zijn Woord aan zonder eerst zelf rechtvaardig te willen worden!
Lees eens 1 Timothéüs 1: 15: “Dit is een getrouw woord, en alle aanneming waardig, dat Christus Jezus in de wereld gekomen is, om de zondaren zalig te maken, van wie ik de voornaamste ben.” Misschien is dit wel een heel bekende tekst voor u. Maar spel eens de woorden één voor één - neem elke dag eens een woord van deze tekst biddend in gedachten; en onderzoek uw hart of u dit betrouwbaar woord wel wérkelijk waardig vindt om aan te nemen. De vraag is niet of ú waardig genoeg bent het aan te nemen - het woord zélf is waardig tot alle aanneming! De apostel Paulus noemt zich de voornaamste, de eerste, de grootste zondaar der zondaren. Wilt u daarin met hem wedijveren? Dat u dan ook weet wat hij door genade wist, namelijk wat Christus Jezus met zondaren doet. Bent u onwaardig? Hij is onwaardiger dan u geworden; Hij is in deze wereld gekomen om de onwaardigste onder de mensen te zijn (Jesaja 53)!
U vraagt: “Voor God ben ik onwaardig. Maar toch kan ik zo niet sterven. Wat is de weg?” Het antwoord is dit: geloof in de Heere Jezus Christus, Die al uw vuile, stinkende onwaardigheid in Zijn lichaam heeft gedragen naar het kruis van Golgotha; om daar voor u als Onwaardige, ja, Doemwaardige in uw plaats te sterven, terwijl Hij toch zonder zonden was.
Is Hij gestorven ook voor die zonde die u hier niet durft neerschrijven? Lees 1 Johannes 2: 2: “Hij is een Verzoening voor onze zonden; en niet alleen voor de onze, maar ook voor de zonden der gehele wereld.” De vraag is niet of uw zonde te groot/te erg is, maar of u in Hem gelooft als een volkómen Zaligmaker. Zult u dan nog in uw zonde leven en daarin sterven?
Bekeer u en sta op uit uw verlamming; inderdaad: doe de tv weg, let op uw woorden, ga belijdeniscatechese volgen. Bedenk toch hoe een Godvrezende moeder en vrouw tot grote zegen kan zijn voor haar gezin, de gemeente en haar omgeving. Laat zo uw licht schijnen voor de mensen dat zij uw goede werken mogen zien, en uw Vader (door het geloof in Jezus Christus alleen), Die in de hemelen is verheerlijken (Mat.5).
De HEERE zij u met Zijn hulp en sterkte nabij, en trekke u uit modderig slijk, en stelle uw voeten op een rotssteen om uw gangen vast te maken; en geve u een nieuw lied in de mond - een lofzang voor onze God. Opdat velen het zien zullen en vrezen en op de HEERE vertrouwen!
Ds. D. M. Elsman
Dit artikel is beantwoord door
ds. D.M. Elsman
- Geboortedatum:16-04-1961
- Kerkelijke gezindte:PKN (Hervormd)
- Woon/standplaats:Rijssen
- Status:Actief
Bijzonderheden:
Bekijk ook:
Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
Beste vragensteller luister naar de raad van de ds. en denk je zelf niet die put in waar de tegenstander ons in wil hebben.
David pleegde overspel en doodde Uria. Echt er is geen zonde te groot voor Gods vergeving. Bidt dan om vergeving en je zult het ontvangen (1 Joh. 1 : 9)
Zulke gedachten worden door de duivel ingefluisterd, gevoelens van wanhoop komen nooit bij God vandaan. Bij God is altijd hoop!!. De verloren zoon had zoveel zondige en erge dingen gedaan. Maar zijn liefdevolle vader bleef iedere dag op de uitkijk staan om te kijken waar zijn zoon bleef. Zo graag wil God de Vader dat iemand tot Hem komt. De vader snelde zelfs naar Hem toe, toen Hij hem in de verte aan zag komen. Weet je, de Heere Jezus is juist gestorven voor zondige mensen. Niet voor mensen die het goed gedaan hebben. Hoe meer zonden je gedaan hebt, hoe harder je Hem en Zijn reinigend bloed nodig hebt. Ik hoop dat je de vrede en liefde van God in je hart mag ervaren!!
Dat je oordeel verzwaard wordt als je bid en dat het voor jou niet meer kan, komt echt van de duivel die je dat probeert wijs te maken! Lees Psalm 25 eens: de Heere is goed en recht, Hij zal de zondaar onderwijzen...
En boeken als Het ABC des geloofs, of Droefheid naar God. Heel bekende werken waarin je onderwijs vindt over Gods weg met een zondaar.
En sla tóch maar biddend de Bijbel open al is de behoefte weg, in Zijn Woord wil Hij ongedacht en onverwacht tot je spreken.
Heel veel sterkte!
Want hoe zien wij eruit? We zijn misvormd door duizend zonden. Met een hart dat een vuile bron is van allerlei ongerechtigheid. Hoe is het toch mogelijk dat de Heere naar zulke mensen vraagt?
Het is een wonder van de eerste orde wanneer die liefde ons hart raakt. Dat is het eigen werk van de Heilige Geest.
Beste vraagstelster, sommige lezers herkennen je zonden, zie boven. Vertel alles tegen de Heere dan komt alles wel goed. Maar of het zo eenvoudig ligt betwijfel ik. Het is wel fijn dat er lezers zijn die zonder zonden zijn, dat mag ons bemoedigen dan is er nog hoop voor ons, want ik ben ook een zondaar, en dat zijn geen pekelzonden maar erfzonden (een soort verslavingszonden waar je maar niet van af komt). Mijn zonden zijn ook rood als karmozijn en/of scharlaken.
Dat Paulus een vette zondaar was weten we allemaal wel, maar een dominee heeft het bij zondigen vaak over de zonden van Paulus, nooit de zonden van zichzelf. Daar praat ik overigens ook nooit over, maar wij zijn toch allen zondaars of zijn wij de enigen op refoweb?
@John61 schrijft het mooi: ' We gaan als mensen niet door onze zonden verloren, maar door ons ongeloof.'
Dat vind ik nu bemoedigend, daar kan ik mee verder, ik hoop jij ook vraagstelster.
Veel wijsheid toegebeden!!
Verder zou je eens dit boekje moeten lezen:
God wacht op jou: er zal een wereld voor je open gaan - Lynne Hybbels (vrouw van de stichter van Willow Creek Association)
Ik bid je Gods Zegen toe
