Echt tot God gaan

Aan ds. Vreugdenhil. Gisteren noemde u iets in uw preek wat me niet loslaat. U vertelde dat u naar de hemel gaat, straks en vroeg of wij dat ook verwachtten. U zei dat de hemel tijdelijk was en dat daarna de nieuwe hemel en de nieuwe aarde zouden komen, waar alles volmaakt is. Ik begrijp niet waarom, maar dat geeft zo'n verlangen. Om alleen al daar te mogen zijn en alles te mogen doen tot eer van Hem! Het liet me zien (ook later in de dienst) dat het echt totaal niet belangrijk is wat je hier op aarde bereikt (die druk voel ik echter wel vaak) en zodra ik even daar los van ben, voel ik zo'n vrijheid. En is er alleen nog maar een diep verlangen om te kunnen leven tot eer van God.

Maar ik weet niet of dat wel zo'n goed verlangen is. Ik heb toch vergeving nodig? Ik heb een ontzettend grote schuld open staan bij God. En ik durf dat nog zo rustig te typen ook... Daar kom ik niet uit. Ik weet van mijn schuld, al jaren lang. Ik heb geworsteld met: God moet het doen en ik kan er niets aan doen. Daar ben ik wel overheen en ik zie nu duidelijk mijn eigen verantwoording daarin. Maar nog steeds lees ik niet erg veel in de Bijbel (heb ook een jong gezin, al is dat juist geen excuus) en pieker ik alleen maar.

U vroeg in uw preek of we wel eens aangeraakt worden door Gods woord. Ik zou daar "ja" op kunnen zeggen, maar ik durf het met geen mogelijkheid. Want als ik op zo'n moment bij mij naar binnen kijk is het leeg. En als ik naar mezelf kijk of naar de familie waaruit ik kom, waarom zou ik dan bekeerd worden? U zei dat we moeten leren de Heere te ontmoeten in Zijn Woord. En dat is voor mij precies de drempel om het daadwerkelijk te doen. Ik heb dan steeds weer het idee dat ik mezelf voor de gek houd als iets me raakt. Ik kan niet goed liefde aanvaarden, laat staan Gods liefde. Ik weet dat het voor mij kan, maar dat is heel wat anders als het echt aanvaarden?! Echt zonden belijden... ik wil dat ergens wel, maar het voelt zo zakelijk of onecht als ik dat doe.

Een oude oma getuigde op de begrafenis van ons lieve neefje over hoe God weer bij haar was geweest die week. Dat maakt me zo verlangend! Hoe zal dat zijn? Ik kan me niet voorstellen dat de Heere zo tot mij zou willen komen. En toch mag ik dat niet denken, u zei juist dat we zo welkom zijn bij God. Hoe kan ik echt tot God gaan?

Je reageert positief op de zaken die je in de preek gehoord hebt. Je hebt een diep verlangen om tot eer van God te leven. Dat is in ieder geval een goed verlangen. Vergeving heb je zeker nodig, dat hoort heel wezenlijk bij het geloof. En dat heeft ook alles te maken met het door het geloof mogen aannemen van het offer van Christus aan het kruis gebracht. In de Bijbel lezen is ook heel belangrijk en dat moet je blijven doen, net als iedere dag eten.

Je zou wel "ja" willen zeggen op de vraag of je in de preek wel eens aangeraakt wordt door het Woord van God. Maar als je naar je leven kijkt, dan voel je jezelf daar niet waardig genoeg voor. De drempel om God te ontmoeten in het Woord is dat je Gods liefde niet goed kunt aanvaarden. Echt je zonden belijden... al die zaken die ik uit je brief aanhaal, hebben te maken met de zoektocht naar God en ook met het feit dat de Heere bezig is om jou te zoeken.

Het verlangen naar God waarover je schrijft moet vervuld worden. Anders blijf je ongelukkig. Je bent echt welkom bij God zoals je bent. Alles wat moet veranderen in je leven wil Hij doen. Genade is nooit verdiend. Het gaat eigenlijk allemaal om een helder inzicht dat je nodig hebt in de betekenis van het Evangelie. En dan de overgave aan deze beminnelijke God, bij Wie je welkom bent.

Je vraagt aan het slot van je vraag: hoe kan ik echt tot God gaan? Ik antwoord: in het gebed en door het geloof. Maar waar haal je dan het geloof vandaan? Dat werkt de Heilige Geest in je hart door het Woord. Dit is geen vicieuze cirkel. Wil jij jezelf wel echt overgeven aan God? Je oude leven opgeven en in een nieuw godzalig leven wandelen. Geen kamertjes in je levenshuis achterlaten waar de Heere niet de baas mag zijn omdat je die voor jezelf wil houden. We verschuilen onszelf vaak achter onze onmacht, maar het zit vast op onze onwil. En die kan en wil God verbreken door het Woord. Vooral als je ziet op de gewilligheid van Christus om zondaren zalig te maken. Hij laat geen bidder staan. De Heere Jezus zegt: Zoekt en gij zult vinden, klopt en u zal worden open gedaan. Houd vol in het zoeken van de Heere en het smeken aan de troon van Zijn genade. De Heere zal horen. Zo kun je echt tot God gaan. Met Jacob bidden: Heere, ik laat u niet los, tenzij dat Gij mij zegent. Rechten hebben we niet, maar Jezus spreekt over de trekkracht van de Vader om tot Hem te komen en zegt: Wie tot Mij komt zal ik geenszins uitwerpen.

Ds. C. G. Vreugdenhil

Dit artikel is beantwoord door

Ds. C.G. Vreugdenhil

• Geboortedatum:
  02-04-1946
• Kerkelijke gezindte:
  Gereformeerde Gemeenten
• Woon/standplaats:
  Houten
• Status:
  Actief

226 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven